«Τα ονόματα» Φ. Ναπ Εκδόσεις Ψυχογιός 2025 σελ.396

Γράφει: Ο Κώστας Α. Τραχανάς

 

1987. Αύριο η Κόρα θα δηλώσει στο ληξιαρχείο το όνομα του γιου της. Στην Κόρα ουδέποτε άρεσε το όνομα Γκόρντον. Το όνομα του άνδρα της. Το Γκόρντον είναι ένα όνομα που περνάει από γενιά σε γενιά στους άντρες της οικογένειας του συζύγου της, και φαίνεται αδύνατον να συμβεί κάτι διαφορετικό .Μα αυτό δεν την εμποδίζει να βρίσκεται σε συνεχή εσωτερική διαμάχη , καθώς συλλογίζεται όλες εκείνες τις φορές που έχει νιώσει ότι το όνομα κάποιου ίσως να και να επηρέασε την πορεία της ζωής του.

Η Μάια η εννιάχρονη κόρη της την ρωτάει: «Γιατί εγώ δεν πήρα το δικό σου όνομα ,αν ο αδελφός μου πάρει του μπαμπά; Γιατί έχει τόση σημασία; Για τον μπαμπά ,εννοώ.Αυτό το πράγμα με το ίδιο όνομα».

Η Κόραθέλεινατηςπειπωςέχεισημασίαεπειδήκαμιάφοράοιμεγάλοιάντρεςνιώθουνμικροίβαθιάμέσατους .Επειδήορισμένοιάνθρωποι -όπωςοπατέραςτουΓκόρντον-διανύουντηζωήτουςπιστεύονταςότιείναιτόσουπεράνωβελτίωσης, πουφτάνουνναπιστεύουνότιταπαιδιάτους , καιταπαιδιάτωνπαιδιώντους , θαπρέπειόλανατουςμοιάσουν, καιναφέρουντοόνομάτους.Επειδή ορισμένες φορές η ανάγκη τους να ικανοποιήσουν προηγούμενες γενιές είναι μεγαλύτερη απ΄ την ανάγκη τους να αγαπήσουν τις επόμενες.

Η παράδοση είναι σημαντική για κάποιους ανθρώπους.

Η Κόρα αναρωτιέται τι σκέφτεται η Μάια σχετικά με τη δική της συναίνεση να δώσει στον αδελφό της το όνομα αυτό, που θα τον δέσει με γενιές δυναστικών αντρών…

Η Κόρα θα πει στην υπάλληλο του ληξιαρχείου το όνομα ΜπέαρΆτκιν. Μόλις πέντε γράμματα Μ-Π-Ε-Α-Ρ. Ένα όνομα που ακούγεται απαλό και χουχουλιάρικο και καλοσυνάτο , αλλά μαζί και γενναίο και δυνατό.

Ένα έντονο κύμα χαράς ,αυτό είναι χαράς, διαπερνά όλο το είναι της Κόρα. Ευτυχία που ζαλίζει ολόκληρο το κορμί.
Αλλά πάλι τι πήγε και έκανε ;Πώς μπόρεσε να φανεί τόσο ανόητη ; Πώς θα μπορέσει να εξηγήσει αυτό το όνομα στον άντρα της;

Όμως, εξαιτίας αυτής της στιγμιαίας απερισκεψίας της Κόρα , η ίδια η ύπαρξη του Μπέαρ αποτελεί πλέον προσωπική προσβολή προς τον Γκόρντον και την οικογένειά του.

Όταν έρχεται ο άντρας της από το ιατρείο του , η Κόρα του ανακοινώνει ,ότι έβγαλε το μωρό Μπέαρ. Εκείνος απλώνει το χέρι , αρπάζει μια τούφα απ΄τα μαλλιά στην κορυφή του κεφαλιού της και την τραβάει προς τα πίσω έχοντας το πρόσωπό του μόλις μερικά εκατοστά πάνω απ΄το δικό της.Για μια στιγμή εκείνη σαστίζει , σκέφτεται πως ίσως πάει να τη φιλήσει , αντί γι΄αυτό όμως εκείνος κοπανάει το κεφάλι της στο πλάι του ψυγείου .

Η Κόρα τσιρίζει απ΄το σοκ .Την ξαναχτυπάει και αυτή ουρλιάζει ζητώντας βοήθεια .Ο Γκόρντον ,την τραβάει στο πάτωμα , όμως κάποιος βρίσκεται στο δωμάτιο μαζί τους. Είναι ο άντρας που μένει στο παρακάτω σπίτι. «Τι στο διάολο κάνεις εσύ μέσα στο σπίτι μου ;» φωνάζει ο Γκόρνταν .Ο άντρας σηκώνει τα χέρια του ψηλά ,σαν να λέει

«Δεν θέλω μπελάδες, δεν θέλω να τσακωθώ» , καθώς ο Γκόρντον κολλάει τις ορθωμένες παλάμες του στο στέρνο του άντρα κι έπειτα σπρώχνει με τέτοια δύναμη που ο άντρας πέφτει με φόρα προς τα πίσω , περνώντας μέσα από τις τζαμένιες μπαλκονόπορτες της σκεπαστής βεράντας.
Αργότερα έρχεται η αστυνομία , το ασθενοφόρο που παίρνει τον νεκρό άντρα και ο αστυνομικός δένει με χειροπέδες τα χέρια του Γκόρντον πίσω από την πλάτη του…

Η Κόρα δήλωσε στο ληξιαρχείο το όνομα Τζούλιαν -Τζουλς, που σημαίνει ουράνιος πατέρας.
«Δήλωσες τη γέννηση;»ρωτάει ο Γκόρντον.
«Συνειδητοποίησα πως Τζούλιαν σημαίνει πατέρας. Και το ξέρω πως το οικογενειακό σας όνομα είναι Γκόρντον, μα μου άρεσε η ιδέα να δώσουμε ένα όνομα πιο προσωπικό ,που να τιμά εσένα. Μόνο εσένα. Κι έτσι , να , ελπίζω να μη σε πειράζει, μα αυτό είναι το όνομα που δήλωσα».

Στο δωμάτιο επικρατεί ησυχία.

«Τον …Το ονόμασες Τζούλιαν;Και όχι Γκόρντον;»
Εκείνος σπρώχνει το πρόσωπό της προς τα κάτω , μέσα στα αφάγωτα λαζάνια, κι εκείνη νιώθει το πιάτο σκληρό στη μύτη της ,σάλτσα καλύπτει τις βλεφαρίδες της, μερικές ατίθασες τρίχες απ΄ τα μαλλιά της κολλάνε στα μάγουλά της.
Τα λόγια του βγαίνουν ήρεμα , μα ξεκάθαρα . «Ένα όνομα που πηγαίνει πίσω γενιές και γενιές ,και πίστεψες στ΄ αλήθεια πως δε θα με πείραζε; Δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι αυτό».

Η Κόρα δήλωσε όνομα Γκόρντον.

Όμως η σχέση της με τον άντρα της δεν πάει καλά.Της δημιουργεί πρόβλημα, επειδή δεν έχει γάλα για να το θηλάσει. Τις λέει ότι δεν αξίζει να έχει παιδιά αν τα φροντίζει με αυτόν τον τρόπο .Αυτό λέγεται παραμέληση. Είσαι ακατάλληλη για μητέρα.
«Θα είμαι καλή , θα είμαι καλή» λέει η Κόρα.
Μια προσφορά άμεσης και απόλυτης υποταγής της.
«Αν γυρίσω στο σπίτι και τον βρω τον γιο μας έτσι ,θα σου τα πάρω και τα δύο, και δεν πρόκειται να τα ξαναδείς ποτέ. Το κατάλαβες;»

Τελικά ο Γκόρντον τους ανθρώπους που θα έπρεπε να αγαπάει εκείνος τους είχε μόνο πληγώσει. Είχε μια ζωή .Και θα μπορούσε να την είχε ξοδέψει διαφορετικά…
Ισχυρά συγκινητική και γεμάτη ελπίδα, αυτή είναι η ιστορία τριών ονομάτων, τριών εκδοχών μιας ζωής, και των αμέτρητων ενδεχομένων που μπορεί να πυροδοτήσει μία και μόνο απόφαση. Είναι η ιστορία μιας οικογένειας και των απεριόριστων δυνατοτήτων της αγάπης να αντέχει, ό,τι κι αν επιφυλάσσει η μοίρα.

Εξαιρετικό. Ένα εντυπωσιακό ,αισιόδοξο , γλυκόπικρα όμορφο μυθιστόρημα , «Τα ονόματα» είναι μια ιστορία για τις αποφάσεις τόσο τις μεγάλες όσο και τις ελάχιστες ,για το πώς η καθεμιά απ΄ αυτές συνυφαίνεται στο υφαντό αυτών που κάνουν τον καθένα μας ξεχωριστό. Και για το πως μία και μόνο αλλαγή μπορεί να καταστεί η σωτηρία ή η καταστροφή μας .

Διαβάστε το. Είναι πολύ ιδιαίτερο.

Η ΦλορένςΝαπέχει γράψει ένα μη λογοτεχνικό βιβλίο σχετικά με μια παραδοσιακή μέθοσδοκαπιροναρίσματος, ενώ συμμετείχε και στη συγγραφή ενός βιβλίου για το μουσείο VictoriaandAlbert. Ζει λίγο έξω από το Λονδίνο .Το βιβλίο της «Τα ονόματα» πρόκειται να μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες.