«Άειστε κατ’ ανέμ’!!!»

Τελευταία Ενημέρωση 5 Οκτ 2021

Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος

Τα πόδια μας στυλώσαμε και το ανασηκώσαμε. Με ένα τεράστιο χαμόγελο και με μια καρδιά από ήλιο. Γιατί κάθε σπουδαίο, ιδανικό και όμορφο το φτιάξαμε «εμείς, καθένας από μάς που κρατάμε στη γροθιά μας τους κινητήριους ιμάντες του σύμπαντος».
…Το γεφύρι της Πλάκας κατέρρευσε την 1η Φεβρουαρίου 2015. Ο Άραχθος κατεβασμένος παρέσυρε στο διάβα του, όχι ακριβώς το γεφύρι της Πλάκας, αλλά την «πολιτική της πλάκας» που χρόνια και χρόνια ακολούθησε η εκάστοτε πολιτική εξουσία και είχε σχέση με τη διατήρηση μνημείων που σηματοδοτούν τη ζωή και τον πολιτισμό του λαού.
Γιατί περνάς το ποτάμι σημαίνει συναντάς, δημιουργείς, ενώνεις και ενώνεσαι, διεκδικείς και συνοιδοπορείς, συνταυτίζεσαι και συνδημιουργείς… Τα γεφύρια ενώνουν ψυχές και πνοές, καρδιές και πολιτισμούς.
Έτσι και γι’ αυτούς τους λόγους κατασκευάστηκε το γεφύρι της Πλάκας.
…

Στην ουσία όμως είχε γίνει βορά της πολιτικής αδιαφορίας και ανικανότητας. Χρόνια τώρα. Απαξάπαντες οι «αρμόδιοι» «πασχουσιν» από οξύτατη βαρηκοΐα. Όχι, το γεφύρι της Πλάκας δεν το γκρέμισε η κατεβασιά του Αράχθου. Το γεφύρι «πήγε» από την αδιαφορία τούτων ή εκείνων, υπεύθυνων και ποτέ υπόλογων της συντήρησης, διατήρησης και προβολής της όποιας πολιτιστικής κληρονομιάς μας.
Και να ήξεραν τι πα να πει πολιτισμός; Πού να καταλάβουν ότι ο πολιτισμός είναι η νίκη κατά των αδυναμιών του ανθρώπου. Γι’ αυτό και οι πολιτισμένοι:
«…φκιάνουν εκκλησιές, φκιάνουν και μοναστήρια φκιάνουν και πετρογιόφυρα για να περνάη ο κόσμος…»
Χρόνια τώρα ο πολιτισμός είναι υπό εκποίηση, η σκέψη υπό διωγμό, η παράδοση υπό βιασμό και η αρχιτεκτονική υπό καταποντισμό. Τα πάντα προς πώληση!
Γενικώς πουλάμε. Επί του «οικοπέδου» που ονομάζεται Ελλάς, τα πάντα πωλούνται. Βουνά, ποτάμια και ρεματιές, λαγκάδια και ρυάκια, υψώματα και ζάβατα, οροσειρές και καραούλια, θάλασσες και νησιά, δρόμοι και μπιστούρες, κτήρια, απόσκια και ρουπάκια, ακροθαλασσιές και ρυάκια, σχολεία και παράδοση, ιστορία και πολιτισμός. Το είπαμε και το ξαναλέμε:

«Διεμερίσαντο τα ιμάτιά της εαυτοίς
και επί τον ιματισμόν της έβαλον κλήρον»
ή κάπως διαφορετικά: «λάβετε φάγετε».

Ποιος να σκεφτεί, να προγραμματίσει, να μεριμνήσει για το γεφύρι της Πλάκας; Για κάθε γεφύρι, κάθε δημιούργημα. Γενικός ο κανόνας. Ποτάμια, γεφύρια και συνειδήσεις θα τα πνίξει, όχι η φύση -αυτή τη δουλειά της κάνει- αλλά η ανυπαρξία οικολογικής, πολιτιστικής και ιστορικής συνείδησης.
Ό,τι δημιούργησαν οι πρόγονοί μας με κόπο, πόνο, αίμα και θυσίες όλα αυτά γίνονται θυσία στο βωμό της αλλοπρόσαλλης «ουδετερότητας» και αδιαφορίας (ημών) για τον εθνικό μας πλούτο.
Και εθνικός πλούτος είναι οι άνθρωποι, τα μνημεία της ιστορίας μας, η πολιτιστική μας κληρονομιά και η εθνική μας συνείδηση.

Άδειασαν τα σπίτια και τα δέντρα. Τα πουλιά
δεν έχουν πού να καθίσουν. Όλη τη μέρα
περνάνε οι γυρολόγοι. Τους μάθαμε.
Ψεύτικα υφάσματα, ψεύτικα κοσμήματα.
Γιάννης Ρίτσος

Το γεφύρι -για τούτο ή για εκείνον τον λόγο- αναστηλώθηκε.

Και το βραβείο…

«Mε μια λιτή τελετή στον χώρο του ιστορικού Γεφυριού της Πλάκας, το οποίο πλέον στέκει όρθιο, η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΛΛΕΤ), που εκπροσωπεί στην χώρα μας την “EuropaNostra” βράβευσε τους συντελεστές για το έργο πρότυπης αποκατάστασης».
Κι άρχισε το «κούτρημα». Ποιοι θα είναι, ποιοι θα βραβευτούν και ποιοι θα μιλήσουν.
Οι Τζουμερκιώτες μακράν, καθόσον δεν είχαν πρόσκληση ή δεν ήταν γραμμένοι στα κατάστιχα…
Όχι, πρωτομάστορες, τεχνίτες, πελεκητές και κουβαλητές …Όχι αυτοί. Όχι οι Τζουμερκιώτες που πόνεσαν και ρακουμάνησαν από το πέσιμο του γεφυριού. «Μόνο όσοι έχουν πρόσκληση!!!»
Οι περισσότεροι πρώτη φορά έβλεπαν το γεφύρι… Οι άλλοι; Ξένοι στον τόπο τους.
Από μακριά τους κούνησαν με περηφάνια τα μαντίλια τους.
«Άειστε στο καλό!!!»