Άλλο θα πει Χαλκιδική κι άλλο θα πει Χαλκίδα…
Διαβάζω (Κοττάκης, ΕΣΤΙΑ) πως το μέγα ερώτημα, πού δεν έχει απαντηθεί ακόμα, είναι πώς θα συμπεριφερθεί ὁ κόσμος, όταν σε απόσταση ενός μηνός θα κληθεί να αποφασίσει για την ψήφο του με διαφορετικά εκλογικά συστήματα. Θα συμπεριφερθεί ενιαία; Δηλαδή: θα συμπεριφερθεί και στις δύο αναμετρήσεις πλειοψηφικά; Θα συμπεριφερθεί και στις δύο αναμετρήσεις αναλογικά;
Ἤ μήπως στην πρώτη αναμέτρηση αποφασίσει να στείλει μήνυμα στην κυβέρνηση με ψήφο διαμαρτυρίας, γνωρίζοντας ότι έχει το περιθώριο να επανορθώσει στην δεύτερη με ψήφο σταθερότητας;
Το πρώτον, νομίζω πως είναι λάθος να μιλάμε για «πρώτη κάλπη και για δεύτερη κάλπη», λες κι έχουμε εκλογές για Δήμαρχο, που ο κόσμος ψηφίζει την Α’ Κυριακή και την Β’ Κυριακή…
Επίσης δεν πρόκειται για επαναληπτικές εκλογές, αφού στις δημοτικές (και περιφερειακές εκλογές) στη β’ κάλπη (Κυριακή) υπάρχουν δύο μονομάχοι, ενώ απελευθερώνονται ψηφοφόροι που ψήφισαν άλλα ψηφοδέλτια…
Εδώ, θα κατέλθουν όλοι και στην πρώτη και στη δεύτερη κάλπη… με δύο διαφορές: αλλάζει το εκλογικό σύστημα και δεν υπάρχει σταυρός προτίμησης… και το εκλογικό σύστημα, λίγο μπορεί να επηρεάσει τον ψηφοφόρο… Για τον σταυρό προτίμησης όμως, θα υπάρχουν διαφοροποιήσεις…
*******Επαναληπτικές εκλογές, είχαμε στη Γαλλία πρόσφατα, όπου οι βουλευτικές εκλογές μοιάζουν με τις δικές μας τις δημοτικές… τι έγινε εκεί; Όπου βρέθηκαν στον β’ γύρο υποψήφιος του Μακρόν, απέναντι σε υποψήφιο του Μελανσόν, ή υποψήφιος του Μακρόν απέναντι σε υποψήφιο της Λεπεν, οι άλλοι ψηφοφόροι… απείχαν! Δεν πήγαν να ψηφίσουν, ούτε τον ένα ούτε τον άλλο… λιγότερη ήταν η αποχή, όπου βρέθηκε υποψήφιος του Μελανσόν, απέναντι σε υποψήφιο της Λεπεν…
Στην κυβέρνηση –λέει ο Κοττάκης- πιστεύουν ότι οι πολίτες απαντούν για το τί θα κάνουν στην πρώτη κάλπη, με κριτήριο το τί θα κάνουν στη δεύτερη. Συμπεριφέρονται, δηλαδή, πλειοψηφικά και στις δύο!
Σταυρός και Λίστα…
Ίσως έχουν δίκιο… το 1989-90, που είχαμε 3 συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, η ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη, ανέβαινε, αλλά λίγο… νομίζω πως σε αυτό συνετέλεσε το εκλογικό σύστημα, αλλά και ο σταυρός που ίσχυε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση… δηλαδή δεν ήταν όπως σήμερα, όπου όποιος βγεί βουλευτής, μπαίνει πρώτος στη λίστα για 18 μήνες όσες εκλογές και να γίνουν…
Τι σημαίνει αυτό; Πως οι ψηφοφόροι εκείνου που δεν θα εκλεγεί βουλευτής, μπορεί να έχουν διαφορετικές συμπεριφορές… από το να απέχουν, μέχρι να ψηφίσουν και άλλο κόμμα στη δεύτερη κάλπη!!! Διότι οι ψηφοφόροι εκείνων των υποψήφιων βουλευτών που δεν εκλέγονται, καθίστανται από αδιάφοροι, έως απογοητευμένοι…
Όσοι –και όσες που καθιέρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ και το λένε όλοι- δεν θυμούνται τι έγινε στην Άρτα στις 3 εκλογικές αναμετρήσεις το 89-90 να το θυμίσω εγώ:
-τον Ιούνιο του 89 εκλέχθηκαν 2 βουλευτές της ΝΔ, οι Παπαγεωργίου Γεώργιος και Κονταξής Αθανάσιος…
-το Νοέμβριο του 1989 εκλέχτηκαν οι Παπαγεωργίου Γεώργιος και Παπαδημητρίου Ελευθέριος…
-τον Απρίλιο του 1990 εκλέχθηκαν οι Παπαγεωργίου Γεώργιος και
Παπαδημητρίου Ελευθέριος…
Τι θα συνέβαινε αν ίσχυε το 1989 ο σημερινός νόμος όπου οι εκλεγέντες έχουν «εκλογική ασυλία» για 18 μήνες; Ο Ελευθέριος Παπαδημητρίου ΔΕΝ θα είχε εκλεγεί βουλευτής… καθότι, θα ήταν πάντα δεύτερος ο Θανάσης Κονταξής…
Ενδιαφέρουσα είναι και η συνέχεια… Στις εκλογές του Οκτωβρίου του 1993, έχασε η ΝΔ τις εκλογές, στην Άρτα άλλαξαν οι έδρες και έχασαν οι Παπαγεωργίου-Παπαδημητρίου και εκλέχθηκε βουλευτής ο Θανάσης Κονταξής!!!
Εν αρχή ήν λοιπόν, οι ψηφοφόροι των χαμένων υποψήφιων… οπότε μια αποχή, ή μια μετακίνηση μπορεί να φέρει άλλα αποτελέσματα στην δεύτερη κάλπη, που οι εκλογές θα γίνουν με ενισχυμένη αναλογική… μήπως πρέπει να αλλάξει αυτή η «εκλογική ασυλία» των πρώτων; Καθότι, και οι πρώτοι έσονται δεύτεροι με ένα «κλικ»…
Με σταθερό χέρι…
Και πάλι όμως, αυτές οι εκλογές, που δεν γίνονται ούτε με την οργή και την αγανάκτηση του 2015, αναμιγμένες με ελπίδες από τις αυταπάτες του Τσίπρα, ούτε με το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο των εκλογών του 2019, είναι διαφορετικές… σε αυτές τις εκλογές, όσοι πάνε στην κάλπη, θα ψηφίσουν με πιο στέρεα άποψη αφού –πλέον- δοκιμάστηκαν όλοι…
Οι πολίτες, οι ψηφοφόροι, πίστεψαν, ψήφισαν, απογοητεύτηκαν, διαψεύστηκαν, δοκιμάστηκαν, χτυπήθηκαν, φοβήθηκαν… λίγο πάνω-λίγο κάτω, ξέρουν αν με αυτοδύναμες κυβερνήσεις τους λογαριάζουν… ξέρουν και τι γίνεται με κυβερνήσεις συνεργασίας…
Τα 2 χρόνια πανδημίας έδωσαν σε όλους (μας) την ευκαιρία να ξαναγνωριστούν, να διαλογιστούν, να αναρωτηθούν, να αναζητήσουν αλήθειες και ψέματα… και έχουν την ευκαιρία να επιλέξουν με πιο ψυχρή σκέψη και να σημαδέψουν με πιο σταθερό χέρι… δεν είναι να ρίχνουμε «βόλια» στο γάμο του Καραγκιόζη, πατριώτες…
Ερημίτης τώρα… ψάχνει!!!
Διαβάζω πατριώτη, πως ο πιο διάσημος ερημίτης τώρα ψάχνει παρέα!!! Ο 78χρονος Ντέιβιντ Γκλάσιν, ζει τα τελευταία 25 χρόνια μόνος του στο Restoration Island, στα ανοικτά των ακτών του βόρειου Κουίνσλαντ της Αυστραλίας. Πήρε την απόφαση αυτή όταν έχασε τα πάντα στο χρηματιστήριο στο κραχ της “Μαύρης Τρίτης” το 1987.
Πλέον αναζητά παρέα, καθώς σε λίγο γίνεται 80 ετών και τα πρώτα προβλήματα υγείας εμφανίστηκαν… ου γαρ έρχεται μόνον το γήρας, έλεγαν οι αρχαίοι… Το 1991, ο Ντέιβιντ πήρε δύο άγρια σκυλιά και μετακόμισε στο νησί, όπου δεν κατοικεί κανένας, και από τότε ζει σαν ερημίτης.
«Τα πράγματα είναι πιο ζόρικα όταν είσαι 80 ετών» όπως λέει… Αν δεν βρει κάποιον εθελοντή, προτίθεται να δώσει έναν μικρό μισθό σε κάποιον μεσήλικα, ώστε να έχει κάποιον σε έκτακτη ανάγκη καθώς τα τηλέφωνα δεν λειτουργούν πάντα στο νησί…
Χρόνια χελιδόνια, πως περάσατε…
*********** «…τελικά, έρχεται μια εποχή που δεν γράφεις για το μεγάλο κοινό, αλλά για καμμιά εκατοστή ανθρώπους που εκτιμάς. Μόνο για αυτούς. Και γράφεις (θες να γράψεις) για να νιώσεις κι εσύ λίγο ζωντανός… Πότε συμβαίνει αυτό; Μάλλον σιγά -σιγά. Κι από μια σειρά λόγους» έγραφε προχθές ο Τσαγκαρουσιάνος στη Lifo.
*Πρώτον, -Τσαγκαρουσιάνος είπε…- μετά τα 60 αρχίζουν και πεθαίνουν πολλοί που ήξερες. Αυτό σε σαστίζει. Εκτός του ότι χάνεις μερικούς καλούς συνομιλητές, σε σοβαρεύει ο θάνατος.
*Δεύτερον, όσο πιο καλά αναγνωρίζεις πού το πάνε όσοι κομπορρημονούν δημοσίως (ιδίως οι καταγγελτικοί και οι άτεγκτοι), τόσο πιο πολύ αηδιάζεις με αυτό το σύστημα της δημόσιας γραφής- και δεν θες να είσαι μέρος της.
*Τρίτον, έχεις ίσως αποκτήσει τα βασικά: κάποια χρήματα, κάποια αναγνώριση, κάποια ανεξαρτησία― αποκτάς τη βυθιότητα του προνομιούχου.
*Τέταρτον, σε μια εποχή των άκρων (από τη μια μεριά ωκεανοί σαχλότητας κι ανέξοδης αποψάρας, από την άλλη πρωτοποριακός καλπασμός των επιστημών) συνειδητοποιείς τα κενά σου. Κι αν είσαι στοιχειωδώς έντιμος, μιλάς μόνο για αυτά που κατέχεις.
****Να κάτι τέτοια συλλογιέμαι που με κάνουν να θέλω να ξεπεζέψω απ’ την πολιτική καθημερινότητα… να γίνω συνοδοιπόρος όσων βρίσκονται στο δρόμο για την παραβόλα… να αράξω στο Burano και να αγναντεύω το… απέραντο γαλάζιο του Ιόνιου !!! Να έχω αυταπάτες με τη Φάτα Μοργκάνα και να συνομιλώ με τους Δροσουλίτες…