Μέσα στα τόσα «κουσούρια » μας περίοπτη θέση έχει άλλη μια παθογένεια που βάζει κι αυτή …την τρικλοποδιά της για τη φυγή μας προς τα μπρος και αυτή είναι η παροιμιώδης αναβλητικότητά μας . Όλοι μαζί την τελευταία μέρα .
Άσε θα πάω αύριο, θα το κάνω αύριο , θα αρχίσω αύριο, θα το φτιάξω αύριο, θα το στείλω αύριο , θα το εφαρμόσω από αύριο…
Η ημερομηνία λήξης για μας τους πολίτες αυτής της χώρας είναι πραγματικά η τελευταία μέρα , προσμένοντας την πολυπόθητη παράταση.
Παράταση σε ποιο , στη ζωή ; Μα η ζωή είναι μία και μοναδική και δεν επαναλαμβάνεται. Η ζωή δεν είναι πρόβα . Συμβαίνει τώρα, αυτή τη στιγμή, που είναι ανεπανάληπτη γιατί ο χρόνος γράφει μόνο μπροστά.
Ανόητα αφήνουμε το χρόνο να πηγαίνει χαμένος γνωρίζοντας ότι η ζωή είναι μικρή – και 200 χρόνια να ήταν πάλι μικρή θα μας φαινόταν- και μετά μας φαίνεται άδεια , γιατί δεν προσπαθήσαμε να στριμώξουμε στο χρόνο της αυτά που θέλουμε και μπορούμε.
Η παρούσα κυβέρνηση το έχει κάνει προμετωπίδα τα αφήνει σχεδόν όλα για αύριο , εκτός από τη συμφωνία των Πρεσπών , όπου ζήτησε και την υποστήριξη προθύμων παρατρεχάμενων και που το βάθος του χρόνου θα δείξει το ποιος και το γιατί . «Ες αύριο τα σπουδαία» δηλαδή την επόμενη τετραετία.
Οπότε και οι πολίτες δικαιολογημένα αντιδρούν παρόμοια :
-Στο Κτηματολογικό Γραφείο θα πάω αύριο έστω κι αν περιμένω από γεννησιμιού μου την καταγραφή της περιουσίας μου
-Ενώ έχω ένα συνεχή «γλυκό » πόνο στο γιατρό θα πάω αύριο και τις αντιλήψεις ότι «η πρόληψη είναι πολιτισμός » τις θεωρώ παραμύθια της χαλιμάς
-Στη ΔΕΗ για την πληρωμή του λογαριασμού θα πάω αύριο που θα γίνονται ρυθμίσεις των οφειλών
-Για το λογαριασμό του κινητού μου θα πάω αύριο να πληρώσω έναντι για να μη μου το κόψουν
-Τα λάστιχα του αυτοκινήτου μου θα τα αλλάξω μεθαύριο έστω κι αν γνωρίζω ότι σε φρενάρισμα η τσουλήθρα θα είναι αναπόφευκτη
-Στο σχολείο για να ρωτήσω για την πρόοδο και τη συμπεριφορά του γιού μου θα πάω την επομένη από τη λήξη της σχολικής περιόδου
-Στην Τράπεζα για την πληρωμή της δόσης μου θα πάω μετά από εκείνους που χρωστάνε περισσότερα από μένα
-Στον οδοντογιατρό θα πάω την άλλη εβδομάδα που ο τροχός …θα πονάει λιγότερο
Ένα είναι σίγουρο ότι στην πλατεία για καφέ θα πάω σήμερα , ενώ στην Εφορία δεν πρόκειται να πάω ποτέ.
Αν επισημάνεις σε κάποιον που η βουλιμία του ξεχειλίζει από τα μπατζάκια ότι το βάρος είναι αιτία για παθογένειες , με κατηγορηματικό τρόπο σε διαβεβαιώνει ότι δίαιτα θα αρχίσει από αύριο , ενώ το γέλιο είναι αβίαστο για όλους στην εκπλήρωση των συζυγικών καθηκόντων τους , μόνιμα « άστο γι αύριο » …
Και η αντίληψη του να ζεις την κάθε σου μέρα σαν να είναι η τελευταία σου νομίζω ότι είναι παρατραβηγμένη , μια τέτοια όμως ακραία φιλοσοφημένη άποψη σε βάζει στη λογική του ότι η ζωή δεν είναι πρόβα να μαθαίνουμε πώς να ζούμε για να κάνουμε μια εντυπωσιακή πρεμιέρα σε μια άλλη ζωή με περισσότερη εμπειρία και γνώση.
Απλά καθημερινά πράγματα είναι αυτά που γεμίζουν τη ζωή μας «γιατί ζωή δεν είναι πόσες ανάσες παίρνεις , αλλά οι στιγμές που σου κόβουν την ανάσα »