Ένας 24χρονος «γιου-τιούπερ» εξευτέλισε το σαθρό- διεφθαρμένο κομματικοπολιτικό σύστημα της Κύπρου

Τελευταία Ενημέρωση 19 Ιούν 2024

Γράφει : ο
Σάββας Ιακωβίδης

Ο Φειδίας έδωσε στα κόμματα μια γερή γροθιά στο στομάχι και μια εξίσου δυνατή κλοτσιά στα πισινά. Και τότε… ξύπνησαν! Από την Κυριακή δεν σταμάτησαν να ασχολούνται και να προσπαθούν να αναλύσουν το «φαινόμενο Φειδίας». Διαβεβαίωσαν ότι πήραν το μήνυμα. Αμφιβάλλουμε. Επενδύουν, προφανώς, στην προσδοκία ότι ο 24χρονος «γιου-τιούπερ» θα είναι ένας διάττων αστέρας, θα ξεφουσκώσει, θα γίνει μέρος του σαθρού πολιτικού-κομματικού κατεστημένου και θα εξαφανιστεί. Κι αν συμβεί το αντίθετο;

Ακόμα και οι καλύτερα διατηρημένοι μύθοι καταρρέουν σε ένα απλό φύσημα του ανέμου. Πόσω μάλλον όταν επελαύνει τυφώνας. Στις ευρωεκλογές της περ. Κυριακής, 9/6/2024, στην Κυπριακή Δημοκρατία, σημειώθηκε ένας μεγάλος πολιτικός σεισμός. Ένας 24χρονος «γιου-τιούπερ», ο Φειδίας Παναγιώτου, που εμφανίστηκε από το πουθενά, χωρίς πολιτική ατζέντα, χωρίς συγκεκριμένες θέσεις σε κανένα σοβαρό ζήτημα, εξευτέλισε το κυπριακό πολιτικό και κομματικό κατεστημένο. Ο Φειδίας επέλασε στο πολιτικό σκηνικό της Κύπρου και ταρακούνησε συθέμελα παραδοσιακά κόμματα με ιστορία δεκαετιών. Η ξύλινη, μονότονη και πληκτική γλώσσα τους ήταν ακατανόητη, ακατάληπτη και αχώνευτη από μια κοινωνία που, εμφανώς, άλλαξε, τα προσπέρασε και αναζητούσε τρόπο για να τα τιμωρήσει. Ο 24χρονος Φειδίας ήταν μια απρόσμενη διέξοδος. Μένει να φανεί αν θα είναι και η λύση.

Ποιος είναι αυτός ο χαρούμενος νεαρός; Τέλειωσε το Λύκειο, κατατάχθηκε στις Ο.Υ.Κ. και μετά, με ένα σακίδιο στον ώμο, πολύ θράσος και κάμποσο τσαμπουκά, ταξίδεψε στον κόσμο. Κάποιος φίλος τον μύησε στη σημασία και στην αξία και τον εκπαίδευσε στη σημαντικότητα των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, ως του πιο αποτελεσματικού οργάνου για την αποστολή μηνυμάτων και προβολής. Αποτέλεσμα: Ο Φειδίας Παναγιώτου, με τις τρέλες του, τα βιντεάκια του, τον χαβαλέ του, έχει σχεδόν τρία εκατομμύρια ακολούθους διεθνώς, που παρακολουθούν τις αναρτήσεις του στα ΜΚΔ.

Αυτά τα Μέσα ήταν το εργαλείο που εξευτέλισε και κατερείπωσε τα παραδοσιακά κυπριακά κόμματα. Ο 24χρονος «γιου-τιούπερ» συγκέντρωσε πάνω από 71.000 ψήφους και κατετάγη πρώτος μεταξύ των έξι ευρωβουλευτών, που θα εκπροσωπούν την Κύπρο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Άρπαξε κυριολεκτικά την έδρα από το κομμουνιστικό ΑΚΕΛ. Λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, τα περισσότερα κόμματα τον ειρωνεύονταν. Τον χλεύαζαν για την πολιτική άγνοια και ασχετοσύνη του. Τον υποτίμησαν με βαναυσότητα και θεώρησαν ότι ήταν ένα κοπελλάκι, που έκανε το κέφι του και θα ξεφούσκωνε. Διέπραξαν ολέθριο λάθος.

Αυτός ο 24χρονος, που δεν έχει ανώτερη μόρφωση, αυτός ο άσχετος με την πολιτική, που δεν ξέρει να μιλά καλά Ελληνικά αλλά χρησιμοποιεί την κυπριακή διάλεκτο, αυτός ο χαζοχαρούμενος αλλά γνήσιος νεαρός, ήξερε πάρα πολύ καλά την τεχνολογία. Βρέθηκε στον κατάλληλο χρόνο και στην κατάλληλη στιγμή και την αξιοποίησε στο έπακρον, για να περάσει τα πιο απλά αλλά καταιγιστικά και καταλυτικά μηνύματα, που εκφράζουν την κοινωνική συνισταμένη: «Κουραστήκαμε! Σας βαρεθήκαμε! Αλλάξτε τροπάρι. Δεν νοιάζεστε για την Κύπρο. Είστε διεφθαρμένοι, ανίκανοι, ανάξιοι. Δεν σας εμπιστευόμαστε».

Θα διερωτηθεί κάποιος: «Ο Φειδίας θα λύσει προβλήματα, που δεν αντιμετώπισαν πολιτικοί και Κυβερνήσεις»; Όχι. Όμως ο νεαρός ευρωβουλευτής έχει αυτό που οι περισσότεροι πολιτικοί-κομματικοί δεν έχουν: Το γνώθι σ’ αυτόν. Λέγει ότι δεν ξέρει τίποτε αλλά θα διαβάσει, θα ρωτήσει, θα μελετήσει, θα μάθει και θα παλέψει. Διακηρύσσει ότι θα γίνει «ο καλύτερος ευρωβουλευτής». Μακάρι, αλλά μέχρι τότε καλείται να συνειδητοποιήσει ότι τέλειωσε η εποχή του «πασιαμά» (χαβαλέ), της νεανικής τρέλας, των αναρτήσεων βίντεο στα ΜΚΔ. Στο εξής θα εκπροσωπεί την Κυπριακή Δημοκρατία και θα καλείται να παλέψει για τα δίκαια και τα συμφέροντά της. Θα φανεί σύντομα αν έχει αντιληφθεί το μέγεθος και το εύρος της βαρύτατης ευθύνης που έχει αναλάβει έναντι της πατρίδας του και των δεκάδων χιλιάδων που τον ψήφισαν.

Γιατί και ποιοι τον ψήφισαν; Πέραν της πολιτικής καλούμαστε να προσεγγίσουμε το «φαινόμενο Φειδίας» και από κοινωνιολογικής σκοπιάς. Εδώ και χρόνια τα πολιτικά κόμματα και Κυβερνήσεις έχουν στερέψει από μηνύματα και λύσεις σε κρίσιμα προβλήματα. Αντίθετα πλεονάζουν σε ανέξοδες φλυαρίες και λείρους, σε συνθήματα και στείρες υποσχέσεις. Καταγγέλλοντα για διαφθορά, ασύδοτη κομματοκρατία, αναξιοκρατία, φαυλοκρατία.
Η απαξίωση και η αποστροφή των πολιτών προς τα κόμματα και τους πολιτικούς είναι τόσο έντονες, ώστε όλα τα κόμματα (ειδικά τα μεγάλα ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, και τα μικρότερα, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ) έχασαν, σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρους, πολλοί από τους οποίους μετακινήθηκαν προς το δεξιό ΕΛΑΜ. Τα μεγάλα προβλήματα της Κύπρου, εκτός από το Κυπριακό, είναι το μεταναστευτικό, η φτωχοποίηση δεκάδων χιλιάδων Κυπρίων, η τουρκοποίηση των κατεχομένων, η ακρίβεια, η αδυναμία απόκτησης στέγης και δημιουργίας οικογένειας, ο δημογραφικός εφιάλτης, κ.λπ.

Ο Φειδίας ψηφίστηκε πρώτα από χιλιάδες νεαρούς, που τους έπεισε να ψηφίσουν για πρώτη φορά και έγινε το ίνδαλμά τους. Επίσης υποστηρίχθηκε από μεγαλύτερες ηλικίες ως αντίδραση ή και ως τιμωρητική απάντηση στα κόμματα, τα οποία δεν θεωρούν ως… «κύτταρα δημοκρατίας» αλλά ως φορείς εμπεδωμένης, θεσμοθετημένης διαφθοράς, αδιαφορίας για τη νέα γενιά, ως προαγωγούς της αχρηστοκρατίας και ως πολέμιους των ικανών, μορφωμένων, καταξιωμένων νέων ανθρώπων.
Βεβαίως, υπήρξαν και εκείνοι οι πολίτες που ψήφισαν τον Φειδία, όχι διότι θα τους λύσει προβλήματα αλλ’ επειδή τους άρεσαν ο γνήσιος χαρακτήρας του, η απολίτικη αμεσότητα της γλώσσας του και η χαρούμενη συμπεριφορά του. Θα διερωτηθεί ξανά κάποιος: «Αυτά είναι αρκετά για να εκλεγεί και να είναι κάποιος ευρωβουλευτής»; Όχι, βέβαια, αλλά είναι αποδεικτικά της βροντερής αποτυχίας και απαξίωσης ενός κομματικού-πολιτικού συστήματος, που εδώ και χρόνια λυμαίνεται την πολιτική και κομματική ζωή της Κύπρου, ατιμώρητα, θρασύτατα! Με την ανοχή και την ψήφο πολιτών, που διαμαρτύρονται… εκ των υστέρων. Είναι και η κοινωνική διάσταση της επιτυχίας του Φειδία. Η κυπριακή κοινωνία εδώ και πολλά χρόνια έστελνε ηχηρά μηνύματα προς τα κόμματα, πρώτα διά της αποχής από τις κάλπες. Ύστερα διά της οργίλης αντίδρασής της στα πρωτοφανή σκάνδαλα και στην καλπάζουσα διαφθορά. Στη συνέχεια διά της απαξίωσης προς όλους ότι είναι ανίκανοι, ανάξιοι, μόνο για το κόμμα και τις θέσεις τους νοιάζονται, ότι δεν προσφέρουν λύσεις στα σοβαρά προβλήματα του τόπου. Οι πολίτες έπαυσαν να εμπιστεύονται κόμματα, πολιτικούς και Κυβερνήσεις. Αυτό το θλιβερό διαζύγιο κοινής γνώμης-πολιτικής, οι κομματικοί και κυβερνητικοί ούτε το είδαν ούτε το κατάλαβαν ούτε ανησύχησαν. Απαθώς άλλοτε, απαθώς και σήμερα απλώς… προβληματίζονται.

ΠΗΓΗ: sigmalive.com