Έξι μήνες χωρίς τη Τζένη μας…
Το Σάββατο 14 Μαρτίου 2020 συμπληρώνονται έξι μήνες από την ημέρα που «έφυγες», πολυαγαπημένη μας Τζένη, και … ορφανέψαμε.
Εσένα, αστέρι μας, μπορεί ο θάνατος, να σε σημάδεψε μόνο μία φορά.
Όμως: εμάς: τους γονείς σου, τον σύζυγό σου Γιώργο, τον αδερφό σου Κώστα και τους πολλούς συγγενείς και φίλους που τόσο αγάπησες και σε αγάπησαν, ο πόνος του χαμού σου, μας σημαδεύει κάθε μέρα
«Αυτός που το παιδί του έχασε ξέρει να αναστενάζει, γίνετε φίλος του καημού και ζει με το μαράζι», λέει ο θυμόσοφος λαός…
Και έχει δίκιο να προσθέτει:. «Ότι κανείς δεν πεθαίνει όσο παραμένει στη σκέψη εκείνων που τον αγαπούν».
Και εσύ, Τζενούλα μας, ζεις, γιατί δεν πάψαμε να σε σκεφτόμαστε κάθε μέρα, κάθε ώρα και στο ξύπνιο και στο ενύπνιο μας … Δεν σε βλέπουμε και όμως νιώθουμε να μας κοιτάς… Δεν σε ακούμε και όμως εσύ μας μιλάς… Δεν είσαι κοντά μας , όμως την αύρα της ομορφιάς σου την αισθανόμαστε …
Αυτό-παρηγοριά, για την απαρηγόρητη μάνα σου η ξαφνική «φλασιά» που έρχεται να της… βάλει στο μυαλό την γήινη ύπαρξή σου … Που εκείνες τις στιγμές ακυρώνει κάθε άλλη σκέψη ή ασχολία της… Και που την κάνει να νιώσει σφοδρή την επιθυμία να … ακούσει από εκεί ψηλά τη γνώριμη φωνή σου να της λέει: «Μαμά, μη στενοχωριέσαι, εδώ είμαι ήρεμη και ευτυχισμένη… Μαμά, όπως μου εξήγησαν, με ζήλεψε ο Θεός και Άγγελο με πήρε κοντά του αυτός… Μαμά, είμαι δίπλα σας κάθε στιγμή, και από εκεί πάνω θα σας προσέχω όλους μαζί… Μαμά αν θελήσεις τώρα κάτι να μου πεις, τα μάτια σού σήκωσε ψηλά και θα με δεις…»
Βάλσαμο ,ωστόσο, για εμάς και εκείνο το: «Αντώνη κουράγιο σε σένα και στην Τούλα… Η Τζένη ήταν αστέρι που έλαμψε πολύ. Για αυτό «έφυγε» γρήγορα για τα ψηλά…». Πρόκειται για την από τους πολλούς γνωστούς και φίλους συλλυπητήρια «ατάκα», που προ ημερών την επανέλαβε ένας ακόμη καλός φίλος από τα παλιά, θέλοντας έτσι να εκφράσει τη θλίψη του για την απώλεια της Τζένης και παράλληλα να τιμήσει την προσωπικότητά της …
Η Τζένη μας, ωστόσο, ξημερώνοντας Ψυχοσάββατο(22/2/2020), μέσα από το σημαδιακό όνειρο της ιδιαίτερα αγαπητής της θείας «Χ», θέλοντας να «δώσει» το μεταφυσικό στίγμα της στον απέραντο χώρο των μεταθανάτιων υπάρξεων, έστειλε και ένα μήνυμα παρηγοριάς και ελπίδας στην πολυαγαπημένη της μητέρα, που της στέρεψαν τα δάκρυα από τον χαμό της.
«Δεν σας έχω αφήσει… Είμαι στο πιο όμορφο μέρος, κοντά στο Θεό…. Σε παρακαλώ «Χ» να πεις στη μάνα μου να μην στεναχωριέται για μένα… Να ξέρει πως την αγαπώ και νιώθω άσχημα όταν τη βλέπω να κλαίει … Πες της ακόμη ότι προ ολίγου η γιαγιά «Αντζενίνα» (Σ. Σ, είναι η αείμνηστη μητέρα του γράφοντος) με έλουσε , με χτένισε και με περιποιήθηκε… Έβαλλα το καλό μου φόρεμα γιατί σε λίγο θα πάμε επίσκεψη στην άλλη γιαγιά… Να είσαι καλά «Χ» και να θυμάσαι πως μια μέρα ο Θεός θα μας φέρει όλους κοντά….».
Πάντως θέλω να, πιστεύω, ότι εκείνο που θα επιθυμούσε η Τζένη μας, είναι, μεθαύριο Σάββατο 14 Μαρτίου 2020, στο εξάμηνο μνημόσυνό της που θα τελεστεί στον ιερό ναό «Άγιοι Πάντες», οι συγγενείς και φίλοι με την παρουσία τους- και όσοι αδυνατούν να το κάνουν με τη σκέψη τους- να τιμήσουν τη μνήμη της και να συν-προσευχηθούν μαζί μας, υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της.
Άλλωστε ένα κεράκι στη μνήμη της, ένα λουλούδι στον τάφο της και η αμφίδρομη αγάπη προς και από το πρόσωπό της, θα ήταν αρκετά για εκείνη…
Αντώνης Κολιάτσος