“Ερχόμαστε ως παράταξη για να φέρουμε την αλλαγή στον τόπο μας, στα χωριά μας, στην πόλη μας! Δεν κατεβαίνουμε ως υποψήφιοι σε αυτές τις εκλογές για να γεμίσουμε τα άλμπουμ της ζωής μας με φωτογραφίες που θα αυξάνουν το γόητρό μας και το εγώ μας! Προτιμούμε να τα γεμίσουμε με φωτογραφίες σαν αυτές που δημοσιεύω παρακάτω, φωτογραφίες που μας “καλούν” για αλλαγή, που μας “καλούν” σε αγώνα για ένα καλύτερο αύριο για τον τόπο μας… Γιατί αυτές οι φωτογραφίες αποτελούν την ΑΛΗΘΕΙΑ του τόπου μας και μόνο κοιτάζοντας την αλήθεια κατάματα, μπορούμε να την αλλάξουμε προς το καλύτερο, προς μια νέα εικόνα που θα αποτυπώνεται πάνω της η ανάπτυξη, η πρόοδος, η ευημερία… Και σε αυτόν τον αγώνα δεν θα συμβιβαστούμε με το ψέμα και την υποκρισία, αλλά θα παλέψουμε με πανοπλία πάνω μας τη δικαιοσύνη, το καλό του τόπου, την αλήθεια, το ήθος, το σεβασμό στους συμπολίτες μας και την ουσιαστική συνεργασία. Μα πάνω απ’ όλα, θα πορευτούμε με ενσυναίσθηση για τα προβλήματα των συμπολιτών μας, γιατί για να είναι ένας τόπος καλά και να ευημερεί, πρέπει να ευημερεί και να είναι καλά κάθε ένα σπιτικό του!
Εννιά χρόνια εγκατάλειψης στα χωριά του Δήμου μας, εννιά χρόνια που ουσιαστικές παρεμβάσεις δεν έχουμε δει, κι αν ρωτήσει κανείς τους κατοίκους των χωριών, θα του πουν ότι το ρολόι τους κόλλησε μερικές δεκαετίες πίσω… Βέβαια, η δημοτική αρχή μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτό δεν ισχύει, και έτσι αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά ότι ως παρατάξεις βλέπουμε τα προβλήματα του τόπου αυτού από διαφορετική οπτική γωνία! Αν για τη δημοτική αρχή, για παράδειγμα, τα συντριβάνια στη μέση μιας ανύπαρκτης πλατείας και οι ασφαλτοστρώσεις που κρίνονται ως αναγκαίες υπολογίζονται ως ανάπτυξη στα χωριά, τότε ΝΑΙ βλέπουμε από τελείως διαφορετική γωνία τα προβλήματα του τόπου μας. Όταν το αναγκαίο υπολογίζεται ως έργο, τότε δεν μπορεί να υπάρξει εξέλιξη σε έναν τόπο! Δράττομαι της ευκαιρίας να αναφερθώ στο χωριό μου τη Φιλοθέη, απ’ όπου προέρχονται και οι φωτογραφίες. Εννιά χρόνια εγκατάλειψη, εννιά χρόνια μαρασμός, με τους κατοίκους να ψυχορραγούν μες στα ίδια και τα ίδια άλυτα προβλήματα, με το βλέμμα τους στραμμένο στη Φιλοθέη που θα ήθελαν να δουν, τη Φιλοθέη που θα ήθελαν να ζουν και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους… Αυτή τη Φιλοθέη θα τους δώσουμε ως “Άρτα Υπεύθυνα Μαζί”! Το χωριό μας στερείται μιας όμορφης πλατείας που θα αποτελούσε πόλο έλξης τόσο για τους ίδιους τους κατοίκους του όσο και για επισκέπτες! Τί να το κάνουμε το συντριβάνι με ένα παγκάκι δίπλα σε μια “ζούγκλα” από χορτάρια και άγρια βλάστηση; Το χωριό μας στερείται αθλητικών εγκαταστάσεων, το γήπεδο και τα αποδυτήριά του είναι σε μαύρο χάλι! Το χωριό μας στερείται μιας παιδικής χαράς προδιαγραφών, κι αντί γι’ αυτό έχει μια σε ένα χώρο βρώμικο, πηγή μολύνσεων για τα παιδιά μας!
Σημεία του χωριού μας ανεκμετάλλευτα που αν αξιοποιούνταν θα έδιναν ΖΩΗ στο χωριό μας και τους κατοίκους του… Δυστυχώς, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, δεν έγινε τίποτα από αυτά… αφήνοντας τους κατοίκους μαραζωμένους. Είμαι από τους ανθρώπους που βλέπω το δίκαιο και το σωστό, και το επικροτώ. Θα πω λοιπόν, ότι καλές και θετικές οι όποιες μικροπαρεμβάσεις της δημοτικής αρχής στο χωριό μου, όπως και στα γειτονικά χωριά, αλλά θέλω να κάνω της εξής ερώτηση: Άλλαξε η ζωή των κατοίκων προς το καλύτερο; Ήταν οι παρεμβάσεις αυτές ΙΚΑΝΕΣ να βελτιώσουν και να οδηγήσουν βήματα μπροστά τη ζωή και την καθημερινότητα των συμπολιτών μου; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ΟΧΙ, και με γνώμονα αυτό το ΟΧΙ εμείς ως παράταξη θα κινηθούμε, στο πώς δηλαδή ΘΑ ΠΡΟΒΟΥΜΕ ΣΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΠΝΟΗ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΒΕΛΤΙΩΣΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΙ ΟΧΙ ΣΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ!!!
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τον πόνο και την απελπισία μιας συγχωριανής μου, μιας άξιας μητέρας, μιας άξιας εργαζόμενης γυναίκας που επέλεξε τη ζωή στο χωριό μας τη Φιλοθέη από τη ζωή στη μεγαλούπολη, και την επέλεξε για να στηρίξει τον τόπο της, την Άρτα μας! Όσα μου είπε άγγιξαν την καρδιά μου και ειλικρινά, τολμώ να πω ότι αισθάνθηκα πικρία για τις καλοστημένες φωτογραφίες έργων στο χωριό μου, διότι αν θέλεις να μάθεις την αλήθεια για τη ζωή των κατοίκων, τότε καλύτερα να πάρεις ένα σκαμνί όπως λέμε και να καθίσεις δίπλα τους, να τους πιάσεις το χέρι και τους πεις “Είμαι εδώ για εσάς, μιλήστε μου!”. “Τα παιδιά μου πέρασαν όλα τα σχολικά τους χρόνια στο κιόσκι, σε αυτό το άθλιο κιόσκι…”, μου είπε. “Δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, όλα τα χρόνια να κάθονται εκεί με τη συντροφιά των φίλων τους, με τα κινητά και αναψυκτικά στο χέρι. Τόσα χρόνια δεν υπήρξε καμία αλλαγή στο χωριό μας, τίποτα για αυτά τα παιδιά… Μόνο ένα κιόσκι, ένα κιόσκι με χαμηλό φωτισμό που δεν είχε τίποτα να τους προσφέρει. Κι όμως, για τα παιδιά μου και τους συνομηλίκους τους έμοιαζε η μόνη τους διέξοδος. Προσπαθούσα να τα απασχολήσω στο σπίτι, αλλά πώς; Και οι βόλτες στην Άρτα ήταν μειωμένες, έλεγα κι εγώ καλύτερα στο Κιόσκι παρά να σκοτωθούν με κανα μηχανάκι φίλων. Και κάθε απόγευμα και βράδυ, το Κιόσκι αυτό ήταν το “στέκι¨τους. Μάλιστα, για τα παιδιά που έρχονταν από τις μεγαλουπόλεις εδώ στο χωριό τα καλοκαίρια, αυτά τα παιδιά, τα δικά μου παιδιά, αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά του χωριού κακοχαρακτηρίζονταν ως τα παιδιά που μαζεύονταν στο κιόσκι.
Κι όμως, εγώ τα παιδιά μου τα φρόντιζα, δούλευα πρωί βράδυ και δεν τους έλειψε τίποτα, τα έστειλα φροντιστήρια, και τώρα πια είναι φοιτητές! Και σας ρωτάω τόσα χρόνια μετά: Τί προσέφεραν οι διοικούντες του τόπου αυτού σε αυτά τα παιδιά, που πέρασαν όλα τα παιδικά κι εφηβικά τους χρόνια σε ένα κιόσκι;;; Ποιος νοιάστηκε για τα παιδιά αυτά; Και ρωτώ ξανά: σήμερα, τί έχει να προσφέρει από πλευράς υποδομών το χωριό μας στα νέα παιδιά; Τί άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια; Τίποτα… δυστυχώς τίποτα… Το Κιόσκι παραμένει εκεί στη θέση του ως η μόνη διέξοδος “αναψυχής” και “διασκέδασης” για τα παιδιά του χωριού μας.” Αυτά μου είπε με δάκρυα στα μάτια η συγχωριανή μου. Αυτές λοιπόν τις φωτογραφίες θα ήθελα εγώ να βάλουμε στο άλμπουμ μας, τις φωτογραφίες με τα παιδιά να μεγαλώνουν από το δημοτικό μέχρι την αποφοίτησή τους από το λύκειο σε αυτό το κιόσκι, και μετά έχοντάς τες ως πλοηγό να πορευτούμε μπροστά για αλλαγές, για ουσιαστικές αλλαγές στον τόπο μας, αλλαγές που θα φέρουν χαμόγελα στους κατοίκους των χωριών και της πόλης της Άρτας! Στόχος της παράταξής μας είναι να προχωρήσουμε όχι απλά σε έργα αναγκαία, αλλά κυρίως σε παρεμβάσεις και έργα μείζονος σημασίας για τους ίδιους τους κατοίκους, για την καθημερινότητά τους όπως οι ίδιοι την επιζητούν, όπως οι ίδιοι τη θέλουν, όπως οι ίδιοι την ονειρεύονται για τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους! Γιατί μόνο τότε θα μπορούμε να πούμε ότι φέραμε την αλλαγή σε έναν τόπο… Διότι, η χαρά και η ευτυχία δεν έρχεται μέσα από την εκπλήρωση του αναγκαίου, αλλά μέσα από την εκπλήρωση του επιθυμητού!!!”
*Αγγέλα Τσώλα Μαία ΓΝ Αρτας Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Δ. Ε. Φιλοθέης “ΑΡΤΑ ΥΠΕΥΘΥΝΑ ΜΑΖΙ” με επικεφαλής τον Χριστόφορο Σιαφάκα