Ακραία φαινόμενα στην μετά καραντίνα εποχή

Γράφει ο Πάρις Κονιτσιώτης

Αυτά τα Μέσα Ενημέρωσης που αγαπάμε να τα μισούμε, από τη μια Πυξ – Λαξ «μοναξιά μου όλα», μελαγχολία και αναμνήσεις κι από την άλλη … βιτριολικός βομβαρδισμός των συναισθημάτων μας σε σημείο που καταντάει εμμονή.

Ανεξάρτητα από αυτό,δεν μας έφτανε που η απειλή του κορωνοιού είναι ακόμη παντού, που οι μαγαζάτορες εξ αυτού του γεγονότος βαράνε μύγες και που ο καιρός συμμάχησε κι αυτός με την πανδημία και πάει κόντρα στα μαγαζιά, εμφανίστηκαν απανωτά φαινόμενα πρωτόγνωρα έως σπάνια, ανθρώπινης συμπεριφοράς σε αυτή την μετα – καραντίνα εποχή, που αναστάτωσαν τον θυμικό μας.

Ακραίες αντιδράσεις που συμβαδίζουν με τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως αυτό της Δράμας, όπου χρειάστηκαν τσάπες και φορτηγά για την απομάκρυνση της τεράστιας ποσότητας χαλαζιού που έπεσε στην πόλη.

Και για να μη θεωρήσετε ότι υπερβάλλω, εύλογα νομίζω διερωτώμαι :
* Πότε είχαμε ξαναδεί και ειδικά στην περιοχή μας επίθεση πολιτών με τέτοια σφοδρότητα και με παρόμοια αποτελέσματα κατά αστυνομικών ;
* Από το επεισόδιο κατά της κ. ΚΟΥΝΕΒΑ είχαμε να δούμε επίθεση με βιτριόλι και μάλιστα από γυναίκα σε γυναίκα, καταγόμενες από όμορα χωριά
* Από την απαγωγή της 10χρονης στη Θεσσαλονίκη που τερματίστηκε πολύ γρήγορα από την τεράστια πίεση που άσκησε η δημοσιότητα των μέσων ενημέρωσης, αναδεικνύονται μέθοδοι ικανοποίησης σεξουαλικών ιδιαιτεροτήτων, που δεν θυμάμαι να έχουν ξαναδημοσιευτεί στη χώρα μας
* Η περίπτωση του φαντομά ψευτογιατρού που δήλωνε και πιλότος της πολεμικής αεροπορίας παραπέμπει σε μυθιστορήματα αστυνομικής λογοτεχνίας
* φαινόμενα όπως η σφαγή του 49χρονου ταξιτζή από γυναίκα και κόρη, όπως και της 53χρονης από τον 34χρονο γιό της, μπορεί να μην είναι σπάνια, είναι ενδεικτικό όμως ότι συμβαίνουν τώρα.

Το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους είναι αδύνατο να διαχειριστούν ψυχολογικά τον εγκλεισμό και τις επιπτώσεις του κορωνοιού στη ζωή όλων μας, γιατί η ανασφάλεια, ο πανικός, το άγχος, η θλίψη και ο θυμός και ειδικά σε περιπτώσεις έντονων ενδοοικογενειακών καταστάσεων, χρήζουν ψυχοκοινωνικής υποστήριξης.
Γι αυτό όσοι αισθάνονται την ανάγκη πρέπει να απευθύνονται στις ειδικές γραμμές που έχουν δημιουργηθεί και τον τελευταίο καιρό δεν βλέπουμε να προβάλλονται από την τηλεόραση. Είναι επιβεβλημένο να λειτουργούν ειδικές τηλεφωνικές γραμμές ανάγκης για οποιοδήποτε θέμα που σχετίζεται με τη διαχείριση του στρες και των δυσάρεστων συναισθημάτων, να μην πω ότι θα έπρεπε να υπάρχουν ειδικά γραφεία με ψυχολόγο σε όλες τις πόλεις.

Κατά τα άλλα η Κυβέρνηση παίζει μπάλα μόνη της κι αντί να τη σπρώξει προς τα μπροστά, επιμένει στο αυτογκόλ, την ώρα που στο ΣΥΡΙΖΑ ομφαλοσκοπούν αναζητώντας νέο όνομα, νέο γραμματέα και νέες πολιτικές και με καπάκι το σήριαλ από … την «Παπαδημούπολη ».
Μετά «το ατόπημα »των Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης, το πρόγραμμα ενίσχυσης των επιχειρήσεων με την ονομασία ΤΕΠΙΧ κινδυνεύει με φιάσκο από την αδυναμία παράκαμψης των τραπεζικών κριτηρίων, συνεχίζεται ο εμπαιγμός των συνταξιούχων με τα περιβόητα αναδρομικά, που θα τα πάρουν –λέει- μόνο αυτοί που έχουν κάνει αγωγές, σε λαικίστικες εκπομπές του Σαββατοκύριακου, όπως και των ανέργων «που μαυρίζει το μάτι τους » να δούνε προαναγγελόμενες ενισχύσεις στους λογαριασμούς τους, ενώ ανακοινώνονται διορθωτικές αλλαγές στο Κυβερνητικό Σχήμα προφανώς άμεσα και μετά μετατίθενται για μερικές εβδομάδες αργότερα.
Αυτή η αμφισβήτηση ότι πίσω από κάθε απόφαση κρύβεται κάτι άλλο για να ευνοηθούν οι « ημέτεροι » έχει σημαδέψει το παρελθόν μας κι αυτό πρέπει κάποτε, κάποια Κυβέρνηση να το ανατρέψει.

Και μπορεί η ανθρωπότητα να καταφέρει να βρεί σύντομα το εμβόλιο κατά του κορωνοιού, εμείς για να πάμε μπροστά πρέπει να βρούμε ένα άλλο εμβόλιο όπως δήλωσε κι ο φίλος συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης « το εμβόλιο κατά του πελατειακού κράτους ».