Αποταμίευση, απαραίτητη συνθήκη για χρηματοοικονομικό αλφαβητισμό

Γράφει η Πελαγία Δημητρακοπούλου

Καλημέρα. Σήμερα θα μιλήσουμε για μια απαραίτητη συνθήκη του χρηματοοικονομικού αλφαβητισμού. Την αποταμίευση. Η σημασία της τεράστια για την οικονομία του ατόμου. Εμείς οι μεγαλύτεροι θυμόμαστε στο δημοτικό να γράφουμε μια έκθεση για αυτό το θέμα κάθε Οκτώβριο, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης που είναι η 31η Οκτωβρίου. Εκείνα τα χρόνια γινόταν ένας μαθητικός διαγωνισμός με έπαθλα χρήματα και κουμπαράδες. Ήταν καλή ιδέα. Μπαίναμε στην διαδικασία να μάθουμε τι είναι η αποταμίευση και τα οφέλη της.

Κάτι αντίστοιχο δεν υπάρχει σήμερα. Ενώ οι μαθητές, ακόμα και του δημοτικού, είναι άψογοι χειριστές των διαφόρων εφαρμογών στα κινητά τηλέφωνα ενδέχεται να μην έχουν ακούσει καν αυτή τη λέξη. Ενηλικιώνονται και είτε αμέσως, είτε λίγο αργότερα ξεκινούν να εργάζονται. Παίρνουν χρήματα πολύ περισσότερα από το απλό χαρτζιλίκι που είχαν συνηθίσει. Η σωστή διαχείριση του μισθού θα τους βοηθήσει να χτίσουν το οικονομικό τους μέλλον. Η βάση για αυτό λέγεται ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ. Όπως λέει η θεωρία το 10% του εισοδήματος πρέπει να αποταμιεύεται την ημέρα που πληρωνόμαστε και όχι στο τέλος του μήνα και εάν περισσέψουν. Αν κάποιος μπορεί περισσότερα ακόμα καλύτερα. Ποτέ δεν περισσεύουν όμως, αφού έχουμε πέσει στην παγίδα να χαιρόμαστε με τα υλικά αγαθά που αποκτούμε είτε με δικό μας είτε με δανεικό χρήμα˙ πιστωτικές κάρτες, καταναλωτικά δάνεια. Εάν όμως οι νεαροί ενήλικες πεισθούν για την αξία της αποταμίευσης θα τους είναι εύκολο να την υιοθετήσουν. Τα ελληνόπουλα κατοικούν στο πατρικό τους για αρκετό καιρό, επομένως δεν έχουν από την αρχή της εργασιακής τους ζωής όλες τις δαπάνες ενός νοικοκυριού. Τώρα πρέπει να ξεκινήσουν την αποταμίευση, χωρίς να παραπονιούνται ότι παίρνουν λίγα. Είναι σημαντικό να καταλάβουν ότι οι αποταμιεύσεις είναι η ασφάλεια της ζωής τους, τα χρήματα που θα έχουν για μια δύσκολη στιγμή όπως πχ. μια ξαφνική περιπέτεια με την υγεία τους ή απρόσμενη ανεργία. Τι θα κάνουν εάν δεν έχουν καθόλου χρήματα στην τράπεζα; Θα αναγκαστούν να δανειστούν. Εάν δεν έχουν κάποιον συγγενή να τους βοηθήσει, θα καταφύγουν σε καταναλωτικό δάνειο με υψηλό επιτόκιο. Και από εκείνη τη στιγμή θα αρχίσουν τα οικονομικά τους προβλήματα. Επιπλέον, από τα αποταμιευμένα χρήματα ένα τμήμα τους, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κεφάλαιο προς επένδυση με πολλές πιθανότητες για περισσότερα χρήματα στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Τι γίνεται όμως με εμάς τους μεγαλύτερους που ο μισθός μας οριακά επαρκεί για τις υποχρεώσεις μας; Το κλειδί είναι ο τρόπος που δαπανούμε που και αυτό είναι συνθήκη χρηματοοικονομικού αλφαβητισμού.

Με την αποταμίευση κυρίες και κύριοι κερδίζουμε σιγουριά και μια ζωή με λιγότερο άγχος. Δεν είναι σπουδαίο όφελος αυτό;

* Η Πελαγία Δημητρακοπούλου (peldim@yahoo.gr), είναι συγγραφέας του βιβλίου «Επένδυσε για να μην τελειώσουν ποτέ τα όνειρα» από τις εκδόσεις iwrite.