Αποχαιρετισμός στο φίλο και συνάδελφο Λευτέρη Ηλ. Κολιό
Φίλε Λευτέρη
Αποφεύγοντας τις μεγαλοστομίες προτιμώ να σε κατευοδώσω στο τελευταίο κομμάτι της πολυκύμαντης διαδρομής της ζωής σου μ’ ένα λιτό και απέριττο ταξίδι προς τα πίσω στους σημαντικότερους σταθμούς της κοινής μας -σε μεγάλο βαθμό – πορείας.
Έλα, λοιπόν, να βρεθούμε στα πεπαλαιωμένα ξύλινα θρανία του πέτρινου Σχολείου στην πλατεία του χωριού με τους 120 μαθητές στοιβαγμένους σε μια κρύα αίθουσα κι ένα ήρωα Δασκαλο! Πάμε να στήσουμε τις σκανταλιάρικες ζαβολιές μας παρά την αυστηρή παρουσία του αείμνηστου Δασκάλου μας Θεοφάνη Σταμούλη, ο οποίος – δεν το αναφέρω χωρίς κάποια μικρή ζήλεια – μόνο σε σένα έδωσε το 10 Άριστα στο Απολυτήριο!!!
Δεύτερος σταθμός, η φοίτηση μας στο Γυμνάσιο. Ροβολώντας τον κακοτράχαλο δρόμο προς την Άρτα, να περάσουμε με προσοχή τα Κοσμέϊκα μη μας καταλάβουν τα σκυλιά και κινδυνεύσουμε. Φτάνοντας στους μπαξέδες δεν αποφεύγουμε τον πειρασμό να δοκιμάσουμε στα κλεφτά τους χρυσούς καρπούς τους….. Μπαίνοντας στην πόλη να’ χουμε το νου μας μη μας «πιάσουν», γιατί στον τροβά με το ψωμί είχαμε και μια αρμάθα καπνό να το πουλήσουμε λαθραίο σε γνωστό μουστερή των γονιών μας, ώστε με το γλισχρο αντίτιμο να βγάλουμε τη βδομάδα, αλλά και για λίγο χαλβά στο Γιώργο Πάνο (ψωμί, αυγά, ελιές από το χωριό). Τα καταφέρναμε, βέβαια, να περισσεύει και κάτι για κανένα χύμα Ματσάγγου 10 νούμερο ή και για το απαραίτητο 31! Με όλη την παλιοπαρέα: το Βαγγέλη, τον Αντώνη, το Λευτέρη, τον Μητσιάκο, τον Θόδωρο……
Στις Σαββατιάτικες επιστροφές μας στο χωριό με βροχή, με κρύο, μέσα στις λάσπες ή στο λιοπύρι να κάνουμε την πρώτη μας στάση στην Πλάκα. Να τσιμπήσουμε ο,τι μας είχε μείνει και να απολαύσουμε το τσιγαράκι μας- πολυτελείας σήμερα – PALMAL με φίλτρο… Κι εσύ παραπονεμένος γιατί τάχα δεν έχεις, να «καπνίζεις το σπίρτο σου», αφού δεν σου δίναμε, γιατί ξέραμε ότι έχεις. Τέλος πάντων, αποφοιτήσαμε χωρίς να χάσουμε χρονιά.
Και τώρα; Οι ορίζοντες μας στενοί: Σχολή Μονίμων Αξιωματικών, Σχολή Υπενωμοταρχών, Παιδαγωγική Ακαδημία. Να προετοιμαστούμε για τις εξετάσεις στην Ακαδημία, γιατί τα δυο πρώτα ήταν απαγορευμένα για μας τους στιγματισμένους από το μετεμφυλιακό κράτος. Σε βλέπω στο γιατάκι σου στη συκαμιά στην αυλή του σπιτιού σου να μελετάς. Πού λεφτά για φροντιστήριο. Ας κάνουμε, όμως, ένα διάλειμμα να πάμε ως τη βρύση στις Λεύκες ν’ απολαύσουμε σταφύλια από τα καβαλαρωμένα κλήματα στις βελανιδιές…..
Τα καταφέραμε! Νάμαστε τώρα σπουδαστές στα Γιάννενα, με τα προβλήματα να μας ακλουθούν. Ανάμεσα στ’ άλλα και τούτο: Πώς θα εξοικονομήσουμε ένα δεκάρικο, ώστε, παρέα με το Χριστόφορο ή τον Βαγγέλη, να τσοντάρουμε για ένα καραφάκι στο ταβερνάκι του χωριανού μας του Ράμμου.
Θύματα των κοινωνικών φρονημάτων μετά την απόλυσή μας από το στρατό, βρίσκουμε διέξοδο στη Λάρυμνα, στη LARCO, ν’ απολαύσουμε….. το χλώριο της Ηλεκτρόλυσης και το λατερίτη του λιωμένου σιδηρομεταλλεύματος. Κυριακή στο σπίτι σου, σουαρέ με όλη την παρέα: Ανάμεσά τους ο Χριστόφορος, ο Βασίλης, ο Μάρκος…. Ακούω την πολυαγαπημένη σου σύζυγο, την αξέχαστη Βασιλική με το πηγαίο και απαράμιλλο χιούμορ της: Παιδιά προσοχή, μη μου χαλάσετε το σερβίτσιο!!! Σερβίτσιο ονόμαζε ένα σύνολο 11 ποτηριών, 11 διαφορετικών μεγεθών και σχημάτων, πλαστικά και γυάλινα…..
Μετά από χρόνια ξανασμίγουμε για λίγο στην Άρτα, οικογενειάρχες, συνάδελφοι πλέον, αφού μας επέτρεψαν να υπηρετήσουμε το Δημόσιο Σχολείο, αφετηρία της απομάκρυνσής μας από τη φτώχεια και τη μιζέρια.
Κι όμως παρ’ ολες τις δυσκολίες, ποτέ δεν έχανες το θάρρος και την αισιοδοξία σου Λευτέρη. Πάντα μαχητικός, με τη βροντερή φωνή σου, αυθόρμητος και πληθωρικός σε συναισθήματα, υπερασπιζόσουν με πάθος τις θέσεις σου και τα πιστεύω σου. Οι τόσο αντίξοες συνθήκες δεν σε εμπόδισαν να δημιουργήσεις μια άριστη οικογένεια με τα τρία σου παιδιά και τις πέντε εγγονές σου, για τα οποία δίκαια καμάρωνες, και σήμερα εδώ σ’ αποχαιρετούν με βαθιά θλίψη και ανείπωτη οδύνη.
Η ξαφνική και τόσο αναπάντεχη όσο και σύντομη ασθένειά σου δεν έδωσε τη δυνατότητα σε μας τους φίλους σου να σε δούμε από κοντά.
Καλό σου ταξίδι, φίλε μου!
Και μην ξεχάσεις να μου στείλεις ένα γράμμα μ’ εκείνα τα καλλιγραφικά σου που δεν απαρνιόσουν ούτε όταν έγραφες ακόμα και σ’ ένα πακέτο που την επομένη θα πετούσες!
Καλό ταξίδι!
Γιώργος Τάτσης
Συνταξιούχος δάσκαλος
Πρώην Δ/ντης Πρωτοβάθμιας Εκπ/σης Άρτας