Απόβλητα στη Βλαχέρνα!!!

Πολύπαθος ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Άρτας… στη Βλαχέρνα, δίπλα από τη Λίμνη Πουρναρίου, έχει γίνει κατά καιρούς «αντικείμενο του πόθου» από τους ανθρώπους περιοχών στις οποίες οι άνθρωποι, δεν φρόντισαν, ή δεν ήθελαν, να τακτοποιήσουν τα δικά τους σκουπίδια…

Σου λένε, όλο και κάποιοι μ@λ@κες θα υπάρχουν να φτιάξουν στο δικό τους τόπο χωματερές… ε, τότε θα πάμε εκεί και τα δικά μας… και ιδού, μας στέλνουν απόβλητα –λέει- απ’ τους Παξούς!!! Με κυβερνητική απόφαση!!!

Μη με κρατάτε!!!
Θα μου πείς και τι λένε οι άλλοι; Εμένα, πατριώτες, η αντίδραση του Δημάρχου Αρταίων, μου θύμισε εκείνο με το Χατζηχρήστο στο γνωστό έργο του «Μπακαλόγατου»… που πήγε να ορμήσει στον Ρίζο και φώναζε «μη με κρατάτε» χωρίς να τον κρατάει κανένας!!!

Χαλαρή ήταν η αντίδραση του Δημάρχου… αν δεν ήθελε απόβλητα στη Βλαχέρνα, θα ξεσήκωνε τον κόσμο όπως έκανε τότε με το Κέντρο Φιλοξενίας Προσφύγων… τώρα; Έβγαλε μια ανακοίνωση στο facebook και όταν τον «έκραξαν» κάτι Γιαννιώτικα σαϊτ, τότε την έκανε επίσημη και την απέστειλε… διαβάστε τη και θα καταλάβετε…

Κάνας άλλος, μίλησε; Α, μπα… η αντιπολίτευση, λόγω covid 19, μιλά από καιρού εις καιρόν… περιβαλλοντικές οργανώσεις στην Άρτα, δεν υπάρχουν… οπότε, θα μας τα φέρουν κανονικά… κι όχι μόνο απ’ τους Παξούς αλλά κι από αλλού…

Καθαρίστριες
Παρεμπιπτόντως, να επισημάνω πως με πήραν κάποιοι γονείς τηλέφωνο και μου είπαν πως σε νηπιαγωγεία του Δήμου Αρταίων, στη πόλη, δεν υπάρχουν καθαρίστριες… μου είπαν μάλιστα και ονόματα, αλλά δεν έχει νόημα…

Μήπως να ρίξουν καμιά ματιά απ’ το Δημαρχείο τι ακριβώς γίνεται; Γιατί τώρα με τον covid 19, ποτέ δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει…

Λαγός τη φτέρη έσειε…
Τελικά, στη ζωή, πάντα υπάρχει το λεγόμενο ταϊμιγκ… ταϊμιγκ, για να κάνεις το καλό, ταϊμιγκ για να κάνεις το λάθος… ένα σχόλιο έγραψα για τον συνδικαλιστή στο Νοσοκομείο Άρτας Χρ. Γιώτη κι όσα έμαθα, με παραξένεψαν και με προβλημάτισαν πολύ…

Κάποιος μου είπε, πως το αποτέλεσμα που έφερε στις εκλογές, ήταν επειδή «βοηθούσε κόσμο»… αναρωτήθηκα πως μπορεί κάποιος διορισμένος υπάλληλος σε ευαίσθητο έστω πόστο, όπως αυτό του ακτινογραφικού στο Νοσοκομείο, να «βοηθάει πολύ κόσμο», σε σημείο που να κερδίζει κατά κράτος τον αντίπαλό του στις εκλογές για (κρίσιμο πόστο) μια θέση στο Διοικητικό Συμβούλιο του Νοσοκομείου…

Το επισημαίνω, επειδή πριν περίπου δυόμιση χρόνια, πάλι σε εκλογές, ο κ. Γιώτης είχε χάσει απ’ τον άνθρωπο που προχθές… «συνέτριψε»!!! Στις προηγούμενες εκλογές μου είπαν πως ο κ. Ευαγγέλου πήρε 153 ψήφους και ο κ. Γιώτης 102! Στις προχθεσινές εκλογές, ο κ. ΓΙΩΤΗΣ έλαβε 243 ψήφος, και ο κ. ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ 109!!!

Τι συνέβη στο ενδιαμέσο; Αν πιστέψουμε τον κ. Γιώτη –και τους φίλους του- απλώς «βοηθούσε κόσμο»… αν δούμε τα γεγονότα, θα διαπιστώσουμε πως οι εκλογές τότε έγιναν επί ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα επί ΝΔ… άρα είχε δίκιο η Όλγα Γεροβασίλη, που είπε πως οι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο, αποφάσισαν να στείλουν πολιτικό μήνυμα στη κυβέρνηση… ψήφισαν ένα ΣΥΡΙΖΑίο και καταψήφισαν ένα δεξιό, για εκπρόσωπο στο ΔΣ του Νοσοκομείου…

Τι χρεία άλλων αποδείξεων θέλουμε;

Πολυθεσίτης…
Να επισημάνω όμως, πως έμαθα και άλλα πράγματα για τι συμβαίνει εκεί πέρα στον ευαίσθητο χώρο του ακτινογραφικού στο Νοσοκομείο… δεν θέλω να τα υιοθετήσω, αλλά θα επισημάνω πως κάτι σάπιο υπάρχει στο Λόφο της Περάνθης… φευ, το Νοσοκομείο, έχει γίνει –με ευθύνη όσων εργάζονται εκεί- κάτι σαν «Κωσταλέξι»… πολλοί ξέρουν, λίγοι μιλάνε…

Το γεγονός πως ο κ. Γιώτης είναι (εκλεγμένος) πολυθεσίτης, δηλαδή συνδικαλιστής στο Νοσοκομείο, πρόεδρος στους τριτέκνους και δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη της «αξιωματικής αντιπολίτευσης» στο Δήμο Αρταίων, δεν σημαίνει πως θα βρίσκεται στο απυρόβλητο, για πάντα…

Τέτοιες διαδρομές, όπως του κ. Γιώτη, αν δεν έχεις κομματικές στηρίξεις και πλάτες ισχυρών παραγόντων, δεν επιτυγχάνονται, με μόνο προσόν το «καλό παιδί»… το έχουμε δεί να συμβαίνει στο παρελθόν και αλλού αλλά και στο τόπο μας… Παραδείγματα πάμπολλα και μάλιστα η συνήθης κατάληξη, είναι κάποια στιγμή, να βρίσκονται στο «μάτι του κυκλώνα»…

Όπως είπε ο Αβραάμ Λίνκολν «Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό…»!

Με την ευκαιρία αυτή να επισημάνω στη φίλη μου, την Όλγα Γεροβασίλη, πως το «δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός (και γυναικός) σοφία…». Είναι ο δεύτερος «Πέτρος» που την απαρνείται… προσοχή στους αχάριστους!!!

Αγροφυλακή… 

Διαβάζω τις κινήσεις που γίνονται για να προστατευθούν τα Πανεπιστήμια, από πράξεις που τα τελευταία χρόνια έγιναν καθεστώς… θα είναι, λέει, «φύλακες» κι όχι αστυνομικοί, θα είναι χωρίς όπλα και τα λοιπά…

Διαβάζοντας όμως τρείς γραμμές, στο Αστυνομικό δελτίο που λέει πως εξιχνιάστηκε από το Τμήμα Ασφάλειας Άρτας υπόθεση κλοπής αγροτικών προϊόντων, σκέφτηκα πως η μεγαλύτερη προοδευτική «πατάτα» ήταν η κατάργηση της Αγροφυλακής απ’ το ΠΑΣΟΚ… ήταν ένας θεσμός, που μπορεί να είχε και διάφορες εκφάνσεις, όμως οι άνθρωποι της υπαίθρου, είχαν σε κάποιο να απευθυνθούν…

Σήμερα η ύπαιθρος χώρα, είναι μεγαλύτερη ζούγκλα απ’ την ζούγκλα των δύο τριών μεγάλων πόλεων… εκατοντάδες χιλιάδες εκτάσεις είναι ουσιαστικά αφύλακτες και στη διάθεση του κάθε κακόβουλου… από το άλλο μέρος ο κάθε αγρότης, δεν μπορεί να απευθυνθεί σε κάποιον που να έχει τη νοοτροπία της αγροτικής φύλαξης…

Πράγματι η αστυνομία, όταν χρειάζεται να επέμβει, εξιχνιάζει υποθέσεις κλοπών… πολλές όμως από αυτές, φαντάζουν μικρές στα μάτια της κοινής γνώμης, που εθισμένη να ακούει για χιλιάδες δεν κατανοεί την αξία των 250 κιλών αβοκάντο και μάλιστα βιολογικών…

Ας ρωτήσουν όμως τον παραγωγό, που όλο το χρόνο παλεύει με τη γή, τις καιρικές συνθήκες, με βροχή και ήλιο, να δούμε ποια αξία έχει ο κόπος και ο ιδρώτας τους, για να τον κλέβει ο κάθε κακοποιός…

Η διαπίστωση πως όσο προχωράμε στην τεχνολογική πρόοδο, σε ορισμένα πράγματα πάμε πίσω, είναι γενικευμένη… νομίζω πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα μπορούσε να αναλάβει το ρόλο της φύλαξης των αγροτικών εκτάσεων… θεωρώ πως αντί της Δημοτικής Αστυνομίας, σε Δήμους της υπαίθρου, κάλλιστα θα μπορούσε να δημιουργηθούν θέσεις Δημοτικών Αγροφυλάκων…

Θα μου πείς πως υπάρχουν οι δασοφύλακες και οι θηροφύλακες… δεν αρκούν… όλα αυτά πρέπει να ενσωματωθούν σε ένα… Και μάλιστα, στο στυλ των φυλάκων που υπάρχουν στην Αμερική, όπου το έργο της φύλαξης της υπαίθρου, έχει ανατεθεί σε «μοναχικά» όργανα της τάξης με σημείο αναφοράς, χιλιάδες χιλιόμετρα γής…

Όποιος παρακολουθήσει κάποιο απ’ τα ντοκιμαντέρ στο National Geographic θα καταλάβει τι εννοώ… περιπολίες με όλα τα σύγχρονα μέσα και τα λοιπά… και ειδικά στη χώρα μας, θα μπορεί να αναλάβει και την παρακολούθηση μοναχικών ανθρώπων των απομονωμένων οικισμών, που ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν απ’ τα ανθρωπόμορφα τέρατα, δημιουργήματα της οπισθοδρόμησης σε οικονομία, σε θεσμούς, σε εφαρμογή νόμων…

Νομίζω πως λίγα λεφτά απ’ την τεράστια σπατάλη πόρων, σε αναθέσεις, σε ανούσιες, πολλές φορές εκδηλώσεις προβολής και βιτρίνας, των Δημάρχων, θα μπορούσαν να εξοικονομήσουν την αμοιβή τέτοιων ανθρώπων που η σημερινή κοινωνία, που η πατρίδα μας σήμερα τους έχει ανάγκη…

Ν.Α.Σ.