ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

ΆΡΘΡΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΠΑΝΟΥ

Ω ναι μαμά! Θα μπορούσα ακόμα και να μην ξέρω ότι πέθανες και να σε φαντάζομαι ζωντανή, εκεί, καθισμένη στην πολυθρόνα σου ή απασχολημένη με κάποια δουλειά του σπιτιού. Αλλά εγώ κλαίω για άλλο μαμά. Κλαίω γιατί εσύ, δεν μπορείς πια να με σκέφτεσαι! Όταν στεκόσουν καθισμένη εκεί, στη γωνία σου, έλεγα: “Εάν εκείνη με σκέφτεται από μακριά, είμαι ζωντανός για κείνην”. Κι αυτό με στήριζε, με παρηγορούσε. Τώρα που πέθανες, εσύ δεν μπορείς πια να με σκέφτεσαι όπως σε σκέφτομαι εγώ, δεν μπορείς πια να με νιώσεις όπως σε νιώθω εγώ! Κι ακριβώς γι’ αυτό, μαμά, όσοι πιστεύουν πως είναι ζωντανοί νομίζουν πως θρηνούν τους νεκρούς τους, κι απεναντίας, θρηνούν το δικό τους θάνατο, τη δική τους πραγματικότητα που δεν υπάρχει πια στη συνείδηση εκείνων που έφυγαν.

Απόσπασμα από το διήγημα «Συνομιλία με τη μητέρα» που περιλαμβάνεται στο βιβλίο << ΧΑΟΣ >> ενός από τους σημαντικότερους πνευματικούς ανθρώπους της ΙΤΑΛΙΑΣ του Λουίτζι Πιραντέλλο .
Ο συγγραφέας επιστρέφει στη γενέθλια γη της Σικελίας για να συναντήσει το φάντασμα της νεκρής μητέρας του και να συμφιλιωθεί με το πόνο της απώλειάς της και της απαντά όταν εκείνη στη προσπάθειά της να τον παρηγορήσει, του ζητά να τη σκέφτεται καθισμένη στη πολυθρόνα κοντά στο παράθυρο.

ΣΠΑΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ *
Υποψήφιος του συνδυασμού της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ για τον ΔΗΜΟ ΑΡΤΑΙΩΝ
Υποψήφιος Δήμαρχος ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΛΛΩΝΗΣ
*ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ