Γυναίκα: μητέρα, εργαζόμενη, νοικοκυρά….. και πολλά άλλα

Γράφει η Μαίρη Καραμπίκα*

Γυναίκα μητέρα, γυναίκα εργαζόμενη, γυναίκα νοικοκυρά, γυναίκα που φροντίζει τους ηλικιωμένους ανήμπορους γονείς της. Μα πώς είναι δυνατόν τόσοι πολλοί ρόλοι να χωρέσουν σε ένα άτομο; Μα πως είναι δυνατόν τόσοι πολλοί ρόλοι να διαδραματίζονται καθημερινά και σε διάρκεια 24ώρου από ένα μόνο άτομο, από μία μόνο γυναίκα; Μα πόσο καλή ηθοποιός πρέπει να είναι μία γυναίκα ώστε να ενσαρκώσει με επιτυχία και να ανταποκριθεί πλήρως και ταυτόχρονα σε όλους αυτούς τους ρόλους που της έχει επιβάλλει η σημερινή επικρατούσα πολιτική-οικονομική –κοινωνική κατάσταση;
Κι όμως αυτή είναι η πραγματικότητα. Η γυναίκα σήμερα εργάζεται, μεγαλώνει τα παιδιά της, φροντίζει το σπίτι της και το νοικοκυριό της και αν υπάρχουν γονείς ηλικιωμένοι ή άρρωστοι ή ανήμποροι τους φροντίζει και αυτούς. Μέσα σε ένα 24ωρο πρέπει να εργαστεί όντας σωστή και τυπική στην δουλειά της, να φροντίσει για τις ανάγκες των παιδιών της ανάλογα με την ηλικία τους (τροφή, ένδυση, καθαριότητα, διασκέδαση, διάβασμα, δραστηριότητες), να διατηρεί το σπίτι της σε μία σχετικά καλή κατάσταση όσο βέβαια προλαβαίνει και αντέχει, έχοντας έτοιμο φαγητό, ρούχα καθαρά κτλ καθώς και να μεριμνεί για την φροντίδα των ηλικιωμένων αν βέβαια υπάρχουν. Και μέσα σε όλα αυτά θα πρέπει να βρίσκει χρόνο να περιποιείται τον εαυτό της, να διατηρείται όμορφη και ελκυστική, να είναι κοινωνική, να διασκεδάζει, να είναι φίλη, σύντροφος, σύζυγος.

Μα ποια γυναίκα είναι αυτή που πρέπει να ανταποκρίνεται με επιτυχία σε όλους αυτούς τους ρόλους; Είναι η γυναίκα που αδυνατεί να πληρώσει νταντά για να της «φυλάξει» τα παιδιά, αδυνατεί να πληρώσει δασκάλα για να τα βοηθήσει με το διάβασμα όταν μεγαλώσουν. Είναι η γυναίκα που αδυνατεί να πληρώσει οικιακή βοηθό για να την βοηθήσει με το νοικοκυριό κα τις δουλειές του σπιτιού. Είναι η γυναίκα που δεν μπορεί να πληρώσει «νοσοκόμα» για να φροντίζει τους ηλικιωμένους γονείς της. Δεν μπορεί να πληρώσει στυλίστες ομορφιάς για να διατηρείται «φρέσκια», λαμπερή και όμορφη. Είναι η γυναίκα που ακόμη και αν κάποια στιγμή πέσει θύμα είτε ενδοοικογενειακής βίας που φτάνει μέχρι και το θάνατο ή σεξουαλικής παρενόχλησης στον εργασιακό της χώρο που φτάνει μέχρι και τον βιασμό, η ίδια η κοινωνία που της επέβαλλε όλους αυτούς τους ρόλους, θα την περιθωριοποιήσει σε βαθμό που θα την κρίνει είτε προκλητική ή ακόμη και υπαίτια για όλα όσα υπέστη.
Με λίγα λόγια είναι η γυναίκα της εργατικής τάξης, της φτωχής λαϊκής οικογένειας. Είναι η εργάτρια στο εργοστάσιο, είναι η αγρότισσα, η νέα επιστήμονας αυτοαπασχολούμενη (γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός, γεωπόνος, λογίστρια), η έμπορος,η ιδιωτική υπάλληλος, η άνεργη, η νέα μητέρα. Είναι η γυναίκα που δεν απολαμβάνει μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, και μισθό που να μπορεί να καλύψει όλες τις σύγχρονες ανάγκες της οικογένειάς της.

Η γυναίκα αυτή λοιπόν, εκτός των άλλων, έχει και να αντιμετωπίσει την παντελή έλλειψη μέτρων προστασίας της μητρότητας, τόσο κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού όσο και κατά την διάρκεια ανατροφής των παιδιών της, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της ζωής τους που είναι απόλυτα εξαρτημένα από εκείνη.
Αγρότισσα, αυτοαπασχολούμενη, έμπορος, εργάζεται κυριολεκτικά μέχρι και την ημέρα του τοκετού. Και λίγες μέρες μετά, οφείλει να επιστρέψει στην δουλειά της, αφού το χωράφι θέλει πότισμα,κλάδεμα κτλ, το εμπορικό κατάστημα πρέπει να ανοίξει, το δικηγορικό, τεχνικό, λογιστικό γραφείο πρέπει να λειτουργήσει καθώς πρέπει να διεκπεραιωθούν οι υποχρεώσεις των πελατών. Δεν προβλέπεται καμία κρατική μέριμνα για αυτή την γυναίκα. Δεν προβλέπεται καμία κρατική επιδότηση,σεβαστού και επαρκούς ποσού, που θα μπορούσε να την χρησιμοποιήσει όπως θέλει, είτε προσλαμβάνοντας υπάλληλο να την αντικαταστάσει στην εργασία της για όσο χρονικό διάστημα θα φρόντιζεστο σπίτι το νεογέννητο μωρό της, είτε προσλαμβάνοντας κουβερνάντα να φροντίζει το μωρό ώστε η ίδια να γυρίσει στην εργασία της.

Αντίστοιχη κατάσταση αντιμετωπίζει και η ιδιωτική υπάλληλος και η εργάτρια στα εργοστάσια καθώς της δίνεται μόνο ένα τετράμηνο άδεια, δύο μήνες πριν και δύο μήνες μετά τον τοκετό, το οποίο σαφέστατα και δεν επαρκεί για να μπορέσει και να προλάβει η νέα μητέρα να προσαρμοστεί και να ανταποκριθεί στα νέα αυξημένα καθήκοντα της μητρότητας. Εδώ βέβαια η πραγματικότητα είναι άλλη, καθώς οι περισσότερες ούτε καν προλαβαίνουν να αδειοδοτηθούν καθώς συνήθως απολύονται με την ανακοίνωση της εγκυμοσύνης τους.
Από την άλλη, η εργάτρια βρίσκεται σε ακόμη δυσμενέστερη θέσηκαθώς από πολύ πριν την εγκυμοσύνη της έχει να αντιμετωπίσει και διάφορα προβλήματα υγείας τα οποία σαφέστατα και την επιβαρύνουν και προκαλούνται κυρίως από την φύση της δουλειάς στο εργοστάσιο, καθώς συνήθως δεν λαμβάνονται από τον εργοδότη τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης, υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας αφού για αυτόν αποτελούν κόστος. Έτσι δημιουργούνται διάφορα προβλήματα υγείας όπως μυοσκελετικά λόγω πολύωρης ορθοστασίας, κρυοπαγήματα λόγω εργασίας σε χαμηλές θερμοκρασίας, αν για παράδειγμα η εργασία είναι κοντά σε ψυγεία και πολλά άλλα.

Σε αυτόν τον καθημερινό της αγώνα λοιπόν, να τα κάνει όλα και να τα προλάβει όλα, να δουλεύει μέχρι να γεννήσει και αμέσως μετά να γυρίσει στην δουλειά, να υπερβεί τις αντιξοότητες και να ανταποκριθεί με επιτυχία σε όλα αυτά τα «κοινωνικώς επιβαλλόμενα» καθήκοντα, ευτυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις έχει στήριγμα, συμπαραστάτη και συνοδοιπόρο της, τον σύζυγό της. Και αυτός βέβαια δεν είναι κάτι άλλο παρά άνθρωπος του μόχθου, της εργατικής τάξης. Είναι εργάτης, αγρότης, οικοδόμος, νέος επιστήμονας αυτοαπασχολούμενος, έμπορος, ιδιωτικός υπάλληλος, άνεργος. Το ίδιο και αυτός όπως και η γυναίκα του, είναι πατέρας, εργαζόμενος, νοικοκύρης στο σπίτι του και βοηθός στην φροντίδα ανήμπορων γονιών αν υπάρχουν. Χωρίς σταθερή και μόνιμη δουλειά με πλήρη δικαιώματα, χωρίς να μπορεί να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες της οικογένειάς του, παλεύει και αυτός καθημερινά να δουλέψει, να συμμετέχει στην φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων, να συμμετέχει στο νοικοκυριό, να συμπαραστέκεται στον αντίστοιχο καθημερινό αγώνα της συζύγου του.
Αυτή η γυναίκα λοιπόν, μέσα από τον καθημερινό προσωπικό της αγώνα, παίρνει δύναμη και θάρρος, αισιοδοξεί, σηκώνει ψηλά το κεφάλι και συμμετέχει και πρωτοστατεί στον συλλογικό αγώνα για την διεκδίκηση της ζωής της. Για την διεκδίκηση μίας ζωής με αξιοπρέπεια, με μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα, με πλήρη μέτρα προστασίας της μητρότητας, με δυνατότητα εισαγωγής των παιδιών της στους δημόσιους βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς χωρίς κριτήρια επιλεξιμότητας. Μάχεται συλλογικά μαζί και με τις υπόλοιπες γυναίκες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, για να έχουν οι δικοί της άνθρωποι δημόσια και δωρεάν φροντίδα είτε στο σπίτι είτε σε κάποια δημόσια δομή φροντίδας ηλικιωμένων. Παλεύει για την εξάλειψη κάθε μορφής βίας, ενδοοικογενειακής, σεξουαλικής κτλ.

Αυτή η γυναίκα, που καθημερινά αγωνίζεται για την επιβίωσή της, η εργαζόμενη, η μητέρα, η νοικοκυρά, η άνεργη, η νέα μητέρα, η εργάτρια, η αγρότισσα, η νέα επιστήμονας αυτοαπασχολούμενη, η έμπορος, η ιδιωτική υπάλληλος, η γυναίκα του μόχθου, της εργατικής τάξης, συμμετέχει με θάρρος και πυγμή στα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης σε όλους τους Δήμους και τις Περιφέρειες της χώρας. Γνωρίζει από πρώτο χέρι όλα τα υπαρκτά προβλήματα των γυναικών της τάξης της, είναι δίπλα τους και παλεύει μαζί τους για μία καλύτερη ζωή, για την ίδια της τη ζωή.Μπαίνει ενεργά στην μάχη των αυτοδιοικητικών εκλογών συμπορευόμενη με την Λαϊκή Συσπείρωση, και παλεύει σε τοπικό αλλά και πανελλαδικό επίπεδο, για να φτιάξει έναν κόσμο δίκαιο και αξιοπρεπή, για να φτιάξει έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς βία. Αγωνίζεται να φτιάξει έναν κόσμο ίσα με το μπόι των ονείρων της!

*Η Μαίρη Καραμπίκα είναι Λογίστρια, Πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Άρτας της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος στο Δήμο Αρταίων με τη «Λαϊκή Συσπείρωση»