Δέκα μήνες αλαζονείας και περιφρόνησης

Ο κόσμος όλος αλλάζει κάτω από το βάρος της πανδημίας του κορονοϊού που μετατράπηκε σε παγκόσμια οικονομική κρίση.
Εδώ, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο πρωθυπουργός και το δικής του έμπνευσης «επιτελικό κράτος», παραμένουν προσκολλημένοι στις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες.
Την ώρα που οι οικονομικές βεβαιότητες καταρρέουν, οι κοινωνίες στην Ευρώπη ξανακοιτάζουν την ενίσχυση του δημόσιου τομέα και του κοινωνικού κράτους που να είναι προσβάσιμο σε όλους τους πολίτες, ακόμα και η νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ένωση αναζητεί νέες πολιτικές με καθοριστικό το ρόλο του κράτους, η κυβέρνηση στρέφεται εμμονικά στην επόμενη μέρα: τη δική της και όχι της χώρας.

Οι επιλογές και οι αποφάσεις της κυβέρνησης, παίζουν με τη διαχείριση του φόβου των πολιτών χωρίς να αποκλίνουν από το βασικό δόγμα του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι “τον ενδιαφέρει η επικοινωνία και όχι η ουσία”.
Με υπαρκτό τον κίνδυνο επιδείνωσης της οικονομίας, η κυβέρνηση έλαβε και προωθεί μέτρα, υποστηρίζοντας ότι τα βάρη θα επιμεριστούν δίκαια σε εργαζόμενους και στο κεφάλαιο. Μόνο που μέχρι τώρα οι μεγάλες επιχειρήσεις είδαν να ευνοούνται περισσότερο από τα κυβερνητικά μέτρα, οι μικρομεσαίοι πλήττονται με μεγάλη ένταση, ενώ οι εργαζόμενοι έχουν υποστεί μείωση μισθών, ανατροπή εργασιακών δικαιωμάτων και τεράστια ανασφάλεια για το μέλλον της ίδιας της εργασίας τους.

Στους δέκα μήνες της διακυβέρνησης τα χαρακτηριστικά της πολιτικής κουλτούρας, της κυβέρνησης αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού διακρίνονται από αλαζονεία και περιφρόνηση, όχι μόνο προς τους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά και προς κάθε κοινωνική ομάδα που αντιδρά.
Ενδεικτική είναι η απάτη με τις πλατφόρμες για τα Voucher, η οποία εξελίχθηκε σε επιχείρηση ευτελισμού των επιστημόνων – ελεύθερων επαγγελματιών, ενώ στρώθηκε το έδαφος για να συκοφαντηθούν τα ΚΕΚ. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ζήτησαν προστατευτικά μέτρα και ενίσχυση για να αντιμετωπίσουν την κρίση, χαρακτηρίστηκαν «εταιρείες ζόμπι» από κορυφαίο υπουργό της κυβέρνησης.
Ο καλλιτεχνικός κόσμος είχε περιφρονητική συμπεριφορά επειδή διεκδίκησε το δικαίωμα να συμπεριληφθεί στα μέτρα οικονομικής ενίσχυσης. Και μάλιστα ο μεγάλος Σταύρος Ξαρχάκος αντιμετωπίστηκε με απαξιωτικό τρόπο από την υπουργό Πολιτισμού και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, επειδή τόλμησε να ασκήσει κριτική προς την κυβέρνηση ότι αδιαφορεί για τους καλλιτέχνες.

Η δεκάμηνη διακυβέρνηση έχει δείξει ότι το μοναδικό ενδιαφέρον της κυβέρνησης είναι η λειτουργία των αγορών, μέσω της ενίσχυσης μεγάλων ομίλων και φίλων επιχειρηματιών. Έχουν πέσει έξω σε όλες τις προβλέψεις τους, ακόμη και για το μέγεθος της ύφεσης στην οικονομία . Αυτοδιαψεύδονται καθημερινά, αλλά λένε το μεγαλύτερο ψέμα με την απόλυτη φυσικότητα, με χαρακτηριστικότερο όλων ότι η χρεοκοπία και τα μνημόνια στη χώρα εμφανίστηκαν το 2015. Δεν αισθάνθηκαν ποτέ την ανάγκη να εξηγήσουν που έκαναν λάθος, τι πήγε στραβά.

Οποίος είδε τα διαγγέλματα του πρωθυπουργού και παρακολουθεί την ενημέρωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, έχει καταλάβει… Για τα πάντα ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα κυβερνητικά στελέχη νομίζουν ότι κυβερνούν ως νόμιμοι ιδιοκτήτες του κράτους, ελέω δημοσκοπήσεων και απευθύνονται σε …αποίκους που τους σώζουν από τα δεινά των «συριζομαδουραίων», όπως αποκαλούν τους αντιπάλους τους.
Να υπενθυμίσει κάποιος στην πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του ότι η αλαζονεία και η ύβρις, δεν επικαλύπτουν το πολιτικό κενό και βεβαίως δεν κρύβουν τα προβλήματα.

*Άρθρο της Όλγας Γεροβασίλη, γραμματέα της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτή Άρτας, στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ