Γράφει :
ο Πάρις Ν. Κονιτσιώτης
Η ζωή είναι το όνειρο μιας νύχτας. Ξεκινάς, αγωνίζεσαι, ματώνεις, πλειστάκις δικαιώνεσαι, αλλά κάποια στιγμή φτάνεις σε μια πόρτα που λες – τι γίνεται; – από αυτή μπήκα « και μέχρι ναρθεί το δειλινό από την άλλη βγήκα ». Μπορεί οι δωρικοί στίχοι της απίστευτης Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου «να σε ρίχνουν » αφού σου δίνουν το πραγματικό νόημα της ζωής, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια.
Τότε αυτό που σε σώζει, διαπιστωμένα η μόνη ελπίδα του ανθρώπου είναι η πίστη που έχει ο καθένας μέσα του. Η δυνατή πεποίθηση που σε σπρώχνει με σφιγμένα δόντια να παλέψεις, που σου δίνει τη δύναμη να σηκωθείς όταν πέφτεις,να διεκδικήσεις το κομμάτι της ζωής που σου ανήκει, όχι του διπλανού, του δικού σου, όσο μπορέσεις κι όσο βιώσεις.
Η μοίρα έχει τον τελευταίο λόγο και στα καλά και στα άσχημα.
Δεν έχω πρόθεση να κατρακυλήσω την αισιοδοξία σας, αλλά όλα αυτά που μεταδίδονται από τα μέσα επικοινωνίας, το μόνο που καταφέρνουν με τις ειδήσεις τους, είναι … να στέλνουν την ψυχολογία μας στους ειδικούς.
Η ψυχική μας υγεία στο απόσπασμα λοιπόν, αφού τα καλά νέα σπανίζουν κι όταν υπάρχουν, όπως ο δότης μυελού των οστών – συμβατός δότης μία πιθανότητα στις 500.000 — που έσωσε μια γυναίκα με λευχαιμία, υποβαθμίζονται και ελάχιστα προβάλλονται.
Προτεραιότητα έχουν οι κακές ειδήσεις, όλες αυτές που επιβουλεύονται την ανθρώπινη ύπαρξη.
Καταστροφικές πλημμύρες, δολοφονικοί ανεμοστρόβιλοι, σεισμοί, καταποντισμοί, βασανισμοί από δικτάτορες, δολοφονίες –συνήθως– γυναικών, θανατηφόρα τροχαία, σιδηροδρομικά και αεροπορικά, εξοντωτικές πυρκαγιές που σβήνει ο ήλιος από το κακό, πόλεμοι με αθώα θύματα, πόλεμοι παλιοί, πόλεμοι νέοι ακόμη και στη γηραιά ήπειρο το 2024, ποιος θα το πίστευε…
Ύστερα από όλα αυτά πόσοι βλέπουν με αισιοδοξία την επόμενη μέρα; Ρητορικό ή όχι το ερώτημα κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Αλλά πώς να γίνει αυτό όταν μέσα από τις οθόνες της τεχνολογίας και της επικοινωνίας οι ειδήσεις πρωί μεσημέρι βράδυ είναι κατατονικές, απαισιόδοξες και ψυχοπλακωτικές.
Τα καλά νέα είναι σε έλλειψη, θαρρείς σε διωγμό, λες και κάθε πρωί παίρνουμε όλοι από ένα φάρμακο κακίας και …ανθρωποφαγίας.
Πώς να ισορροπήσεις μετά;
Αυτοσυγκράτηση είναι η μαγική λέξη, δηλαδή η ικανότητα να ελέγχεις τις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές, σύμφωνα με τους κοινωνικούς και ηθικούς κανόνες. Αυτοέλεγχος και αντίσταση στις παρορμήσεις. Ας βάλουμε λίγη ευγένεια στη συμπεριφορά μας κι ας μη τσακωνόμαστε με τους άλλους οδηγούς στο δρόμο ή για μια θέση πάρκιγκ ή για να περάσουμε πρώτοι στο φανάρι. Μερικές φορές χάνουμε εντελώς το μέτρο. Στο ίντερνετ διάβασα ότι κάποιος προκάλεσε ζημιές σε εκκλησία, γιατί το μικρόφωνο του παπά του ξύπνησε το μωρό …
Υπάρχουν καλά νέα στις μέρες μας;
Δεν το ψάχνουμε αλλά όταν εμφανίζεται μια νίκη τη βλέπουμε « σαν μάννα εξ ουρανού», να εκτονωθούμε, να βγάλουμε από μέσα μας το στοκ πίκρας, που συσσωρεύει η καθημερινότητα.
Όταν νικάμε βλέπουμε τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία, με αισιοδοξία, με ανεβασμένη διάθεση, έτοιμοι για ξεφάντωμα.
Κι όταν αυτή η νίκη είναι έξω από τα σύνορα της χώρας – η νοοτροπία αυτή υπάρχει σε όλους τους λαούς – τότε γινόμαστε έθνος, όλοι μαζί γιατί ακούγεται η πατρίδα.
Άλλωστε η άμιλλα, η αρχαία αυτή λέξη και αρετή, σημαίνει τον ευγενή αγώνα να ξεπεράσω τον άλλον, « ο συναγωνισμός για τα πρωτεία », για την υπεροχή.
Κι είναι απόλυτα λογικό το Ευρωπαικό κύπελλο του μπασκετικού Παναθηναικού και το εκπληκτικό και απρόσμενο κύπελλο του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού να μας κάνουν περήφανους, ανεξάρτητα από συλλογική προτίμηση, γιατί εδώ νικάει η χώρα.
Ψάχνουμε για νίκες παντού και σε όλους τους τομείς, αναζητώντας ο καθένας τη δική του νίκη.
Παρεμπιπτόντως έχω την αίσθηση ότι η νίκη στις Ευρωεκλογές αφορά μόνο αυτούς που θα εκλεγούν – το ύψος των αποδοχών τους προκαλεί ανατριχίλα – κι όπως έγραψε κι ο Μάρκ Τουέιν « πίστη στην πατρίδα πάντα, πίστη στην εξουσία όταν το αξίζει ».
Και λίγα ψήγματα αισιοδοξίας με αφορμή τις νίκες μας στα αθλητικά, από ένα τραγουδάκι που είπαν ο Ρέμος με την Μαντώ :
Εμείς από τους πρόποδες της γης κατακτητές της κορυφής
με την σημαία μας ψηλά
εμείς τι κι αν γεμίσαμε πληγές, βγήκαμε πάλι νικητές
γι αυτό να μη φοβάσαι πιά.
Αρτα 30/05/2024 Πάρις Ν. Κονιτσιώτης