Εκποίηση της μονάδας αποθήκευσης της ΒΙΚΗ στο Κρυονέρι

Το άδοξο τέλος μίας από τις μεγαλύτερες αλλαντοβιομηχανίες της Ηπείρου και της Ελλάδας

Το άδοξο τέλος μίας από τις μεγαλύτερες αλλαντοβιομηχανίες των περασμένων δεκαετιών ήρθε να υπενθυμίσει η εκποίηση της μονάδας αποθήκευσης της ΒΙΚΗ στο Κρυονέρι. Ο πλειστηριασμός που είναι προγραμματισμένος στις 7 Ιουλίου αφορά στη μονάδα logistics στο Μπάφι. Σε οικόπεδο 16.453 τ.μ. έχουν ανεγερθεί από το 2007 επαγγελματικές αποθήκες επιφάνειας 4.262 τ.μ.. Επισπεύδουσα είναι η σύνδικος πτώχευσης και τιμή εκκίνησης έχει οριστεί το ποσό των 2,2 εκατ. ευρώ.
Η βιομηχανία αλλαντικών της Άρτας, ΒΙΚΗ ξεκίνησε το 1973 ως το όραμα του Δημήτρη Παπαγιάννη, δεν κατάφερε να σωθεί, παρά το επενδυτικό ενδιαφέρον, η αίτηση για πτώχευση κατατέθηκε τον Μάιο του 2018 – για την ιστορία, η οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Άρτας με την οποία απορρίφθηκε το Σχέδιο Αναδιοργάνωσης εκδόθηκε το 2021 –, ωστόσο οι διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές της για την υπογραφή συμφωνίας εξυγίανσης έπεσαν στο κενό.

Όπως σημειώνεται σε δημοσίευμα του mononews.gr ο κύκλος εργασιών της ΒΙΚΗ είχε μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια – το 2016 ο τζίρος είχε διαμορφωθεί σε 19,7 εκατομμύρια (το 2009 ξεπερνούσε τα 30 εκατομμύρια) – ενώ κατά τις τελευταίες της χρήσεις ήταν ζημιογόνα: το 2016 οι καθαρές ζημιές είχαν φτάσει τα 800 χιλ. ευρώ και το 2015 τα 1,25 εκατομμύρια. Την τελευταία δεκαετία, από το 2010 έως το 2016 οι συσσωρευμένες καθαρές ζημίες της ΒΙΚΗ είχαν ξεπεράσει τα 23 εκατ. ευρώ, ενώ το 2017, οι συνολικές υποχρεώσεις της εταιρείας έφταναν τα 44,65 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων 27,32 εκατομμύρια βραχυπρόθεσμες.
Στο λουκέτο της ΒΙΚΗ συνέτεινε βέβαια και η κατάρρευση της Μαρινόπουλος, σε μία εποχή όπου η ζήτηση είχε ήδη μειωθεί και τα σούπερ μάρκετ πίεζαν για προσφορές. Το 2016 οι απαιτήσεις σε καθυστέρηση από την πλευρά της ΒΙΚΗ είχαν φτάσει τα 10,7 εκατομμύρια.
Η οικογένεια Παπαγιάννη είχε αναθέσει στη Διαδικασία Α.Ε. τη σύνταξη του σχεδίου εξυγίανσης και βιωσιμότητας, ενώ το 2017 αισιοδοξούσε πως οι προοπτικές θα ήταν καλύτερες χάρη στην προσπάθεια μείωσης των δαπανών και την βελτίωση του μικτού αποτελέσματος, αλλά και σε μία σύμβαση προμήθειας με το δημόσιο, αξίας 4,7 εκατ. ευρώ. Προοπτικές που δεν ανέτρεψαν το προδιαγεγραμμένο τέλος. Η πυρκαγιά που ξέσπασε στις εγκαταστάσεις της βιομηχανίας ζωοτροφών LAKY τον Απρίλιο του 2017 στράγγιξε οικονομικά και τη ΒΙΚΗ.
Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος είχε φτάσει κοντά σε συμφωνία για τη διάσωση της ΒΙΚΗ, την οποία διαπραγματευόταν σχεδόν παράλληλα με αυτή της Νίκας. Αμέσως όταν ανέλαβε τη διοίκηση της Νίκας, ο επιχειρηματίας είχε επιβεβαιώσει ότι σκόπευε να διαδραματίσει ρόλο «consolidator» στον κλάδο των αλλαντικών, τονίζοντας πάντως πως η ΒΙΚΗ επρόκειτο για «μία εταιρεία με πάρα πολλά χρέη, ένα πολύπλοκο deal, με πολλούς παράγοντες που πρέπει να εξεταστούν». Σχεδόν ένα χρόνο μετά, ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος απέσυρε το ενδιαφέρον του, εξαιτίας των χρονοβόρων διαδικασιών.
Η δεύτερη γενιά, ο Νίκος και η Μαρία Παπαγιάννη, στους οποίους είχε περάσει η διοίκηση της ΒΙΚΗ, δεν εγκατέλειψαν το επιχειρείν, αφού ασχολήθηκαν περισσότερα με το χαβιάρι, το οποίο εμπορεύονται με την επωνυμία Thesauri.