Ελπίζω - Εύχομαι – Προσδοκώ

Γράφει ο Κ. ΜΠΕΤΖΕΛΟΣ

Περπατώντας μονωμένος στο σύγχρονο καβούκι μου φαντάζομαι πως ακροβατώ στο τεθλασμένο σχοινί του χρόνου. Σφίγγοντας το αντίβαρο του ονείρου αντικρίζω φωτεινά μυαλά. Παραγκωνισμένες αισθάνομαι τις καρδιές σχεδόν τυφλές και περίλυπες. Η χαραμάδα της ελπίδας όμως ήδη ράγισε τη θωράκιση του αόρατου δήμιου. Ελπίζω, εύχομαι, προσδοκώ η ανθρώπινη ψυχή θα νικήσει διότι η προέλευσή της είναι θεόσταλτη ακολουθώντας πιστά τον ανηφορικό μονόδρομο της ζωής. Σάς εναγκαλίζομαι νοερά και όσο το δυνατόν συντομότερα, αληθινά.