Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, Η ζαβολιάρα χελώνα, εκδόσεις 24 γράμματα

Γράφει η: Λεύκη Σαραντινού

Τι μπορεί να κάνει μια ζαβολιάρα χελώνα στον ωκεανό; Μήπως βιάζεται να μεγαλώσει πριν την ώρα της; Σε τι κινδύνους μπορεί άραγε να μπλέξει αν αψηφήσει τις σοφές συμβουλές των ενηλίκων;
Την ιστορία αυτής της άτακτης χελώνας μας αφηγείται ο γνωστός λογοτέχνης Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης στο σύντομο και εύληπτο παραμύθι του με την τόσο πολύχρωμη και χαρούμενη εικονογράφηση της Ελένης Μαραθού. Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας και έχει ως βασικό του θέμα την προσπάθεια ανεξαρτητοποίησης των παιδιών από τους γονείς του και τους κινδύνους που ελλοχεύουν κατά τη διάρκειά της προσπάθειας αυτής.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε συνηθίσει τον πολυγραφότατο Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη σε τέτοια εγχειρήματα, ο οποίος έχει εκδώσει πολυάριθμα έργα ποικίλου περιεχομένου, έχει συμμετάσχει σε πολλά συλλογικά και έχει επιμεληθεί άλλα τόσα. Κι όμως, η ιδιότητα του εκπαιδευτικού, μαζί με εκείνη του συγγραφέα, τον βοηθά να δημιουργήσει ένα ευκολοδιάβαστο μεν και προσιτό στα μικρά παιδιά, μα συνάμα και γεμάτο νοήματα και παραινέσεις, πόνημα.
Η πορεία των παιδιών προς την ενηλικίωση, αλλά και τα εμπόδια και οι κίνδυνοι που καραδοκούν κατά τη διάρκεια της εφηβείας, αποτελούν, κατά γενική ομολογία, μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες των σημερινών γονέων και μία από τις δυσκολότερες προκλήσεις για τα σημερινά παιδιά.

Το παραμύθι αυτό δίνει την απάντηση μέσα από το παράδειγμα μιας μικρής χελώνας η οποία τολμά, πειραματίζεται και, εν τέλει, μαθαίνει από τα λάθη της, φλερτάροντας με τον κίνδυνο και αποφεύγοντας το ανεπανόρθωτο κακό κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Το δίχως άλλο, αυτή θα είναι μία οικεία εικόνα σε όσους από εμάς έχουν παιδιά στην εφηβεία, τα οποία, δυστυχώς για εμάς, αδυνατούν να αντιληφθούν τους φόβους και τις ανησυχίες που τρέφουμε για την ασφάλειά τους. Για τους γονείς όμως με μικρότερα παιδιά, το βιβλίο αυτό θα αποτελέσει έναν έμμεσο τρόπο έτσι ώστε να τα διδάξουν αφενός να μην βιάζονται να μεγαλώσουν και να νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και, αφετέρου, να αποφεύγουν τις κακοτοπιές.

Ο χρόνος είναι απροσδιόριστος-ποτέ δεν έχει εξάλλου καμία σημασία στα παραμύθια με ζώα-και ο τόπος δεν είναι άλλος από το φυσικό σπίτι της μικρής ζαβολιάρας χελώνας: ο απέραντος ωκεανός, με τις ομορφιές, αλλά και τους κινδύνους και τις κακοτοπιές που περικλείει. Η μικρή χελώνα, η οποία αγνοεί επιδεικτικά τις συμβουλές της μητέρας και της γιαγιάς της, δεν έχει όνομα, αλλά πρωταγωνιστεί σε όλες τις σκηνές του βιβλίου. Τι θα γίνει άραγε όταν κινδυνεύσει η ίδια της η ζωή σε αυτή την περιπλάνηση που βιάστηκε να πραγματοποιήσει;
Η τύχη λοιπόν, βοηθάει μεν τους τολμηρούς, αλλά καλό θα ήταν να μην προκαλούμε τη μοίρα μας και το πάθημα να μας γίνεται μάθημα. Η εμπειρική γνώση την οποία αποκτούν τα παιδιά όταν διαπράττουν λάθη είναι στ’ αλήθεια πολύτιμη.
Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο θίγει ένα θέμα επίκαιρο , αλλά συγχρόνως και διαχρονικό, για όλα τα παιδιά που ανοίγουν σιγά σιγά τα φτερά τους και πρέπει σταδιακά να μάθουν να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί, ότι το βιβλίο συνοδεύεται από ενδιαφέρουσες δραστηριότητες σχετικές με τον κόσμο του βυθού, οι οποίες θα ξετρελάνουν τους μικρούς αναγνώστες.