Το παγκόσμιο χάσμα στην συγκέντρωση πλούτου είναι πολύ χειρότερο από ό, τι είχε εκτιμηθεί προηγουμένως, και κάθε χρόνο μεγαλώνει υπέρ των ολίγων υπερβολικά πλουσίων και σε φορολογικούς παραδείσους και κατά του λαού.
Οι πρόσφατες μελέτες ενδέχεται να υποεκτιμούν το επίπεδο και την άνοδο της ανισότητας, επειδή η οικονομική παγκοσμιοποίηση καθιστά όλο και πιο δύσκολο να υπολογίζεται ο πλούτος στην κορυφή, γράφει οικονομολόγος του Berkeley, Gabriel Zucman σε νέα μελέτη που δημοσίευσε το Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών.
Οι στατιστικές που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα από τις κεντρικές τράπεζες πολλών σημαντικών φορολογικών παραδείσων υποδηλώνουν ότι ποσοστό 10% του παγκόσμιου ΑΕΠ κρατείται στους ανά τον κόσμο φορολογικούς παραδείσους.
Άλλα μερικά πραγματικά εντυπωσιακά ευρήματα της μελέτης του οικονομολόγου. Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο πλούτος παρουσιάζει πολύ μεγάλη συγκέντρωση: το πιο πλούσιο 10% του συνόλου του πληθυσμού, κατέχει περισσότερο από το 70% του συνολικού πλούτου στην Κίνα, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ το πιο φτωχό 50% κατέχει λιγότερο από το 2% και το μεσαίο 40% κατέχει λιγότερο από 30%, του ΑΕΠ διαπιστώνει η μελέτη.
Η συγκέντρωση του πλούτου θα ήταν πιθανώς ακόμα υψηλότερη εάν η Λατινική Αμερική, η Αφρική και η υπόλοιπη Ασία συμπεριλαμβάνονταν στην ανάλυση, καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι στις περιοχές αυτές θα εντάσσονταν στα φτωχότερα τμήματα της κατανομής.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο πλούτος παρουσιάζει το μεγαλύτερο βαθμό συγκέντρωσης από τη δεκαετία του 1920, λέει ο Zucman. Το πλουσιότερο 1% των Αμερικανών κατέχει επί του παρόντος το επιβλητικό 40% του συνολικού πλούτου των νοικοκυριών.
Αυτό όμως για πόσα χρόνια ακόμη θα γίνεται και θα μεγαλώνει σε βάρος του λαού; Για να γίνει μια μικρή έστω αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, πράγμα απολύτως αναγκαίο, τι πρέπει να γίνει; πόλεμος η επανάσταση των λαών;
Που το πάει η παγκοσμιοποίηση και το κυβερνών καπιταλιστικό κεφάλαιο;
(*) Ο Απόστολος Μίχας είναι Οικονομολόγος, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της ΑΝΟΔΙΚΗ Α.Ε.Ε.Δ.