Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΙΜΟΥ για τα Στρατόπεδα της Ηπείρου
«Τα στρατόπεδα της Ηπείρου, των Ιωαννίνων, της Θεσπρωτίας της Πρέβεζας και της ιδιαίτερής μου πατρίδας, της Άρτας, δεν είναι απλές οργανικές μονάδες, αλλά για πολλές δεκαετίες, ζωντανά κομμάτια των τοπικών μας κοινωνιών και των οικονομιών», σημείωσε στην ομιλία της για τα Στρατόπεδα της Ηπείρου και ιδιαίτερα της Άρτας στο Περιφερειακό Συμβούλιο η Περιφερειακή Σύμβουλος Άρτας και Θεματική Αντιπεριφερειάρχης Αναστασία Σίμου.
Στην τοποθέτηση της στο Περιφερειακό Συμβούλιο η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΙΜΟΥ ανέφερε τα εξής:
«Κυρία Πρόεδρε,
Κύριε Περιφερειάρχα
Αγαπητοί Συνάδελφοι,
Έρχεται σήμερα προς συζήτηση, ένα σημαντικό θέμα, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ευαίσθητο, σε όλους τους τομείς του. Τα στρατόπεδα της Ηπείρου, των Ιωαννίνων, της Θεσπρωτίας της Πρέβεζας και της ιδιαίτερής μου πατρίδας, της Άρτας, δεν είναι απλές οργανικές μονάδες, αλλά για πολλές δεκαετίες, ζωντανά κομμάτια των τοπικών μας κοινωνιών και των οικονομιών.
Πέραν όμως, όλων των άλλων, αποτελούσαν και αποτελούν μια συνέχεια της ιστορικής πολεμικής παράδοσης της περιοχής μας, η οποία είναι στολισμένη με δάφνες και με αίμα προσφοράς στην πατρίδα μας.
Είναι δεδομένα, που γυρνάνε συνεχώς στην σκέψη μου και πραγματικά, θεωρώ ότι τα στρατόπεδα, είναι πέραν των άλλων και πολιτιστικό στοιχείο της περιοχής μας. Η Ήπειρος δεν είναι γνωστή μόνο για τα γεφύρια της και τον λαϊκό της πολιτισμό, είναι διάσημη ως «Εύανδρος Ήπειρος», είναι γνωστή για «τις γυναίκες Ηπειρώτισσες, ξαφνιάσματα της φύσης»… Είναι το ανθρώπινο συστατικό που ξεχώρισε αυτόν τον τόπο, είναι οι άνθρωποί του που τον ανέδειξαν και σφράγισαν με ανεξίτηλο μελάνι την εθνική συλλογική μνήμη την ισχύ του τόπου μας.
Έχουμε λοιπόν εδώ πέντε πυλώνες, που πρέπει να συνυπολογίσουμε, με υπευθυνότητα και με ενσυναίσθηση.
Ο πρώτος πυλώνας: Έχουμε μια πολιτική της κυβέρνησης, για μείωση των στρατοπέδων σε όλη την Επικράτεια, με σκοπό την οικονομική ανασυγκρότηση και την ενίσχυση συγκεκριμένων στρατιωτικών θέσεων στην Ανατολική μας επικράτεια.
Είναι μια ορθολογιστική προσπάθεια της κυβέρνησης, για την αντιμετώπιση της νέας πραγματικότητας, όπως έχει διαμορφωθεί στην διεθνή σκακιέρα.
Ο δεύτερος πυλώνας: Έχουμε τους στρατιωτικούς της Ηπείρου, κομμάτι εκλεκτό της τοπικής μας κοινωνίας, οι οποίοι έχουν ριζώσει στον τόπο μας, αποτελούν ένα υγιές παραγωγικό τμήμα της περιοχής, με τις οικογένειές τους να αποτελούν δημιουργικά κύτταρα της κοινωνίας μας.
Είναι άνθρωποι, οι οποίοι επένδυσαν εδώ αφενός, αφετέρου έχουν κάνει τον προγραμματισμό τους για τα επόμενα πέντε χρόνια, που αφορά τα παιδιά τους, τους γονείς τους, πάσχοντα μέλη, οικονομικές υποχρεώσεις, δάνεια, συμβάσεις…
Ο τρίτος πυλώνας: Έχουμε τις τοπικές κοινωνίες που θέλουν τα στρατόπεδα να είναι σημεία αναφοράς, ως τόπος προσέλκυσης νέων ανθρώπων, που μπορούν και ζωντανεύουν τον κοινωνικό ιστό, ως οικονομικό στοιχείο και μέρος της κουλτούρας μας…
Ο τέταρτος πυλώνας: Έχουμε και τις Αυτοδιοικήσεις, οι οποίες στεκόμαστε μπερδεμένοι απέναντι σε μια νέα πραγματικότητα. Τα στρατόπεδα θα φύγουν και θα μείνει ένα κενό ανεκμετάλλευτο, ένα σκοτεινό σημείο στο κέντρο του οικιστικού μας ιστού; Βλέπουμε αντίστοιχα στρατόπεδα που ταλαιπώρησαν για πολλά χρόνια τις τοπικές Αυτοδιοικήσεις, καθώς μια χαοτική γραφειοκρατεία δεν επιτρέπει κάποια αξιοποίησή τους. Εμείς καλούμαστε να συγκεράσουμε όλες αυτές τις αδυναμίες και να προτείνουμε, να υποβάλλουμε θέσεις, χωρίς παράλληλο σχεδιασμό, χωρίς διάθεση συνεργασιών με το Υπουργείο και το χειρότερο είναι ότι πολλές φορές έχουμε αντικρουώμενους σκοπούς για την εκμετάλλευση των διαθέσιμων χώρων…
Τέλος αφήνω τα στρατόπεδα τα ίδια. Ο πέμπτος πυλώνας…
Κατά γενική εκτίμηση είναι σε άριστη κατάσταση, θεωρούνται από τα πιο σύγχρονα και με δυνατότητες κάλυψης μεγάλου αριθμού στρατευσίμων. Με έμπειρο στρατιωτικό και διοικητικό προσωπικό και δίπλα σε κεντρικούς οδικούς άξονες όπως είναι η Εγνατία και η Ιονία Οδός.
Με αυτά τα δεδομένα ποια μπορεί να είναι η θέση μας άραγε;
Δεν θέλω να μιλήσω ως περιφερειακή σύμβουλος, αλλά να σας μεταφέρω και την εμπειρία μου ως εκπαιδευτικός. Χωρίς να θέλω να παρεισφρήσω στα θέματα της στρατιωτικής γεωπολιτικής, επισημαίνω ότι η ιστορία, την οποία επιμελώς διδάχθηκα και θέλω να μαθαίνω από αυτήν μας έχει δείξει ότι τα τελευταία 100 χρόνια, επιθέσεις στην πατρίδα μας δεχθήκαμε κυρίως από την Δύση …
Και η Ήπειρος ήταν αυτή που αποτέλεσε το πεδίο της σύγκρουσης και της δράσης…
Και μιλάω για τα τελευταία 100 χρόνια, χωρίς να επαναλάβω τις εποχές από την εποχή του Πύρρου, την Ρωμαϊκή περίοδο, το Βυζάντιο, το Δεσποτάτο της Ηπείρου, την Τουρκοκρατία έως σήμερα!
Η γραμμή Μεταξά, η οποία επένδυε την άμυνα μας απέναντι στους Βουλγάρους, δεν μας προστάτευσε απέναντι στους Ιταλούς και τους Γερμανούς.
Ο Ελύτης λέει ότι οι αρτινοί του 3/40 Συντάγματος κράτησαν την γραμμή από Χιμάρα ώς Τεπελένι πολεμώντας συνέχεια από τις πρώτες μέρες του πολέμου…
Στις σημερινές μυλόπετρες της Γεωπολιτικής, οι εξ ανατολών κίνδυνοι, δεν μπορούν να περιοριστούν μόνο στα ανατολικά μας σύνορα… Ας μην ξεχνάμε τα Τουρκολιβυκά μνημόνια, ας μην ξεχνάμε τις Τουρκοαλβανικές ναυτικές βάσεις, ας μην παραγνωρίζουμε την αύξηση των εθνικισμών στην Ευρώπη και τον αναθεωρητισμό των ΗΠΑ του προέδρου Τράμπ, αναφορικά με το ΝΑΤΟ…
Χωρίς να κινδυνολογώ, επειδή όμως τα στρατόπεδα είναι κομμάτι της πρόληψης του κινδύνου, θέτω αυτούς τους προβληματισμούς, που αποτελούν και σκέψεις όλων των Ηπειρωτών… Είναι σωστή η αποστρατικοποίηση της περιοχής μας, ή πρέπει να υπάρχει μια στοιχειώδης υποδομή, που θα μπορεί είτε ως εφεδρεία να χρησιμεύσει στον σχεδιασμό του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, είτε ως δύναμη ισχύος αποτρεπτική σε μελλοντικό κίνδυνο.
Ως Ηπειρώτισσα είμαι υπερήφανη για τα στρατόπεδά μου, αλλά και ως άνθρωπος της Αυτοδιοίκησης πιστεύω ότι μπορούν και πρέπει να διατηρηθούν, αν όχι όπως είναι σήμερα, τουλάχιστον πιο αναβαθμισμένα και με ειδικό επιχειρησιακό χαρακτήρα.
Στην Άρτα το στρατόπεδο Βερσή ήταν ΚΕΥΓ… Δεν υπάρχει λόγος ένα ΚΕΥΓ να ευρίσκεται στα … ανατολικά σύνορα.
Δεν θα πω περισσότερα, δεν είναι σκοπός μου να σας κουράσω, αλλά να αναδείξω όλες τις παραμέτρους, προκειμένου να οδηγηθούμε σε μια σωστή και πάνω απ’όλα δίκαιη απόφαση για τον τόπο μας και την κοινωνία του.
Ευχαριστώ πολύ».