Ένα δέντρο για τον Αντρέι: «Σ’ έναν κόσμο που όλοι ξεχνούν, έχω επιλέξει να θυμάμαι»
Πατέρας της ο Νίκος (Λάκης) Μάργαρης, μητέρα της η Ουκρανή Ελένη Μάργαρη, με καριέρα στα Ρώσικα μπαλέτα. Η κόρη έπεσε κάτω απ’ τη μηλιά και η Μαρία Μάργαρη ακολούθησε μετά από σπουδές στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, αυτό που έμαθε από μικρή: χορό, χορογραφία, θέατρο.
Τώρα η Μαρία Μάργαρη, βλέπει να γίνεται θεατρικό έργο ένα βιβλίο που έγραψε, από την προσωπικές της εμπειρίες, όταν επισκέπτονταν την Ουκρανία με τη μητέρα της.
Λίγο πριν την πρεμιέρα τους στο 11o Off Off Athens Theater Festival, που θα φιλοξενηθεί στη σκηνή του Θεάτρου Επί Κολωνώ από 28 Μαΐου έως και 23 Ιουνίου, οι συντελεστές της παράστασης «Ένα δέντρο για τον Αντρέι» (4 και 5/6) μίλησαν στο radionebula, για όσα βίωσαν, σκέφτηκαν και θυμήθηκαν, προετοιμάζοντας ένα ιδιαίτερο θεατρικό.
H συζήτηση ξεκινά από την ηθοποιό, σκηνοθέτιδα και δημιουργό του έργου, Μαρία Μάργαρη, ( κείμενο / σκηνοθεσία / Δέντρο ) η οποία έχοντας μεγάλη εμπειρία στο να χορογραφεί, αποφάσισε να σκηνοθετήσει.
-Πώς ήταν λοιπόν αυτή η πρώτη απόπειρα;
«Είμαι αρκετά άπειρη ακόμα για να μιλήσω για την σκηνοθεσία. Θα ‘θελα να τονίσω τη σπουδαία βοήθεια που είχα από τους ηθοποιούς της παράστασης καθώς και από την χορογράφο Νικολέττα Σοφία που επιμελήθηκε την κίνηση. Ήταν μια διαδικασία αγχώδης και απαιτητική, όμως εν τέλει δημιουργική και εξαιρετικά ανταποδοτική. Χάρη στη συνεργασία και το ταλέντο όλων των συντελεστών, είμαστε έτοιμοι να διηγηθούμε την ιστορία του Αντρέι στην σκηνή του Θεάτρου Επί Κολωνώ. Και γι’ αυτό νιώθω τεράστια ευγνωμοσύνη απέναντί τους, για όλες τις πρόβες που κάναμε χωρίς χρηματική αμοιβή, για τη δημιουργικότητα και τη βοήθειά τους, ακόμη και για τα αμέτρητα ξενύχτια που ρίξαμε συζητώντας»
-Και η συγγραφή;
«Βαθιά συγκινητική, γιατί είναι μια προσωπική μου ιστορία και μέσα από το γράψιμο του έργου έτρεξα πίσω στα καλοκαίρια που περνούσα στην Ουκρανία ως παιδί» λέει η Μαρία Μάργαρη.
Λίγα λόγια για το έργο
«Ένα Δέντρο για τον Αντρέι»: «Ουκρανία τέλη δεκαετίας 90. H διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης βρίσκει τη χώρα ανεξάρτητη αλλά κατεστραμμένη οικονομικά. Σε ένα μικρό χωριό μεγαλώνει ο Αντρέι προσπαθώντας να κατανοήσει τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω του. Την ανεργία, την κρίση, τους φίλους του αλλά και τον ίδιο που αλλάζει κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια τοξική, εθισμένη σε ουσίες και στη θρησκευτική πίστη, αποξενωμένος από τους φίλους και το εκπαιδευτικό σύστημα, βρίσκει παρηγοριά σε ένα δέντρο. Όνειρο του να γυρίσει τον κόσμο και να γίνει συγγραφέας. Και κάπου εκεί… η πραγματικότητα μπερδεύεται με τη φαντασία και το δέντρο γίνεται γι’ αυτόν φίλος, οικογένεια, σύμμαχος στα όνειρά του. Σκαρφαλωμένος στα κλαδιά του αφηγείται την ιστορία του και βρίσκει τη γαλήνη που αποζητoύσε»
Ένα θεατρικό βασισμένο στην αληθινή ιστορία ενός εφήβου, ως ελάχιστος φόρος τιμής στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, της χρήσης ναρκωτικών και του σχολικού εκφοβισμού. Μια ιστορία στη μνήμη όλων των παιδιών που δεν καταφέραμε να σώσουμε ως γονείς, εκπαιδευτικοί ή φίλοι. Μια ενδοσκόπηση στην κοινωνία μας και τους τρόπους με τους οποίους περιθωριοποιεί τους πιο ευαίσθητους και τους πιο εκτεθειμένους.
Σύμφωνα με τον δασολόγο Peter Wohleben, συγγραφέα του βιβλίου «Η μυστική ζωή των δέντρων», τα δέντρα έχουν μνήμη, αισθάνονται τον πόνο και συχνά συνδέονται μέσω των ριζών τους για να υποστηρίξουν τα μέλη της «κοινότητας» που το έχουν περισσότερο ανάγκη. Και είναι αυτή η διακριτή λειτουργία των δασών που υπογραμμίζει τις ελλείψεις των δικών μας, ανθρώπινων κοινοτήτων.
Τον Μάρτη του ’98 ένα ολόκληρο χωριό θρήνησε το θάνατο του Αντρέι.
Θλίψη αναμεμιγμένη με χιλιάδες ενοχές.
Σύλληψη: Μαρία Μάργαρη
Σκηνοθεσία: Μαρία Μάργαρη, Βασιλική Μουργελά
Κίνηση: Νικολέττα Σοφία
Παίζουν:
Αντρέας Βελέντζας
Ελένη Λύρα
Αντωνία Πίντζου
Παναγιώτης Λαγανάς
Ελένη Παπαευσταθίου
Μαρία Μάργαρη
