Γράφει ο Αλέκος Φαρμάκης
Φαίνεται πως κάποιοι έτρεφαν κρυφές αγάπες προς τον δικτάτορα της Χιλής Πινοσέτ και κάποιοι σήμερα τον θαυμάζουν και τον επικαλούνται μαζί με τον άλλο δικτάτορα της Βραζιλίας τον Μπολσονάρου ή ακόμη και με τον επίδοξο πραξικοπηματία της Βενεζουέλας Γκουϊδιό. Ο λόγος στην προκειμένη περίπτωση έχει να κάνει με το σύστημα ασφάλισης που εφαρμόστηκε στη Χιλή από τον Πινοσέτ και το σύστημα παιδείας που επιχειρεί να εισάγει ο Μπολσονάρου.
ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΠΙΝOΣΕΤ;
Όπως έγραψε σε προγενέστερη ανάρτησή μου και επιβεβαίωσε με άρθρο της η δημοσιογράφος Δήμητρα Ψαρρά στη Εφ, Συν. που επιλέχθηκε για να εφαρμοστεί σύμφωνα με τις νέες θεωρίες του οικονομικού φιλελευθερισμού. Οι θεωρίες αυτές συνδέονται με τις οικονομικές θεωρίες του Φρίντμαν και της λεγόμενης ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΣΙΚΑΓΟΥ. (Boys of Chicago). Τις θεωρίες αυτές επιχείρησε να τις εισαγάγει τότε πρωθυπουργός Κώστα Σημίτης, μαζί με τον σύμβουλό του Γ. Σπράου και τον τότε υπουργό Τάσο Γιαννίτση. Να θυμίσω ότι η πρόταση για αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος που πρότειναν «είναι ακριβής μετάφραση-λέξη προς λέξη-της Χιλιανής επιλογής» του Πινισέτ. (Ελευθεροτυπία 25-10-1997).
Οι νεοφιλελεύθερες αυτές θεωρίες άρχισαν να εφαρμόζονται στη 10ετια του 1970 σε συγκεκριμένες χώρες του Τρίτου κόσμου, όπως η Χιλή, η Αργεντινή, η Βραζιλία κ.λ.π., με στόχο «τη δυνατότητα αναπαραγωγής μιας καινούργιας συσσώρευσης κεφαλαίου». Οι χώρες αυτές είχαν, κατά τις 10ετίες 1950 και 1960, λαϊκές δημοκρατικές κυβερνήσεις οι οποίες είχαν ανακατανείμει τον παραγόμενο πλούτο στην εργατική τάξη και στους μικροαστούς, με τη βοήθεια και τη στήριξη των συνδικάτων. Με την «κρίση» του πετρελαίου στις αρχές του 1970 οι χώρες αυτές χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα με «Τα παιδιά του Σικάγο» να προτείνουν μία πτώχευση των λαϊκών και μικροαστικών στρωμάτων προς όφελος «μιας πολιτικής επενδύσεων που ήταν δυνατή μόνον αν η συσσώρευση κεφαλαίου ήταν ουσιαστική». Η νέα αυτή συσσώρευση που ονομάζεται νεοφιλελευθερισμός, είχε ως σκοπό να αφαιρέσει κάθε μέτρο οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, πέρα από αυτή που σκόπευε στο κέρδος και τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν «η διά της βίας αποδοχή της πτώχευσης των λαϊκών στρωμάτων».
Αυτό όμως μπορούσε να γίνει μόνο μέσα από την επιβολή στρατιωτικών κυβερνήσεων που θα περιόριζαν όχι μόνο τους διεκδικητικούς αγώνες, αλλά και από αγώνες που στόχευαν στην προστασία των κεκτημένων. Ο Πινοσέτ στην «αναδιάρθρωση» του ασφαλιστικού συστήματος της Χιλής, δεν συμπεριέλαβε την ασφαλιστική κάλυψη των στρατιωτικών και των αστυνομικών. Με την επέκταση της «κρίσης» και στην Ευρώπη, τα Λαϊκά και τα μεσαία στρώματα μαστίζονται από την οικονομική κρίση και το μοντέλο αυτό διαφαίνεται «και σαν λύση όχι μόνο για τις χώρες του Τρίτου κόσμου, αλλά και γα την ίδια τη Δύση». έτσι η εφαρμογή αρχίζει στο τέλος της 10ετίας του 1970 με αρχές του 1980 στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρεττανία. (Ρήγκαν, Θάτσερ). Ας έχουμε στη μνήμη μας τους αγώνες των ανθρακωρύχων της Μ. Βρεττανίας και των εργαζομένων στην αυτοκινητοβιομηχανία Ντιτρόϊτ των ΗΠΑ. Την εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής την ανέλαβαν στ Δύση τα Γκόλντεν Μπόϋς ( Glolden boys. Βλ. Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία-Le monde diplomatique, 17-10-2010)
Η παλαιά συνταγή μπήκε σε εφαρμογή: «Ο νεοφιλελευθερισμός έγκειται στο δικαίωμα του δυνατού να καταπιέζει τον αδύνατο».
Ας ανακαλέσουμε στη μνήμη μας την πρόσφατη δήλωση της Μιράντας Ξαφά, στενής φίλης της οικογένειας Μητσοτάκη η οποία θεωρεί ότι οι οικονομικές ενισχύσεις που χορήγησε η κυβέρνηση Τσίπρα είναι ταξικές και αυτή την αναδιανομή των εισοδημάτων ο Λαός την καταδίκασε με τις ευρωπαϊκές εκλογές»!!!!! ΜΑΛΙΣΤΑ!!!!
Βέβαια αυτό έρχεται στον απόηχο του Κυρ. Μητσοτάκη από την Κω όπου δήλωνε: «Μιλάμε για την ανάγκη να σαρώσουμε στην κυριολεξία τα εμπόδια τα οποία σήμερα κρατούν δέσμια την ελληνική επιχειρηματικότητα» και αυτό μεταφράζεται από τον ίδιο σε μετατροπή του 8ωρου σε 12ωρο, την καθιέρωση της 7ήμερης εργασίας, την μείωση των συντάξεων, την κατάργηση των επικουρικών συντάξεων και των επιδομάτων, την εφαρμογή του 1:5 στο δημόσιο και άλλα. Ενδεικτική είναι η εκχώρηση και η λεηλασία του χώρου της υγείας από τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη με το αμόκ του νεοφιλελευθερισμού που τον διακατέχει, αποκαλύπτοντας ο ίδιος και τα εξής: «Τι μας ενοχλεί, παραδείγματος χάριν, αν αντί ν’ αγοράζουμε εμείς ως κράτος μαγνητικούς τομογράφους, συνεργαζόμαστε με μια εταιρεία και αγοράζουμε, όχι μαγνητικούς, αλλά τις υπηρεσίες; Σε αυτή τη δομή θα εργάζονται δημόσιοι υπάλληλοι». (συνέντευξη στον ΣΚΑΪ 14 -5-2019). Άξιος εκπρόσωπος των ιδιωτικών συμφερόντων!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! για ν’ ακολουθήσει ο έτερος προπομπός Γ. Καμίνης, επικεφαλής του Ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΚΙΝΑΛ με τη χρησμοδότηση ότι «οι παροχές της κυβέρνησης στην ουσία υπονομεύουν το μέλλον της χώρας» και ότι «είναι πολύ πιθανό να οδηγήσουν στην επιβολή ενός 4ου μνημονίου». Άξιος εκφραστής των τάχα προοδευτικών, των τάχα σοσιαλιστών και των τάχα κεντροαριστερών και σφοδρός πολέμιος του «τυχοδιώκτη νεοκομμουνιστή» Τσίπρα. Άξια και η ανταμοιβή του!
Με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, το κράτος, η οικονομία και η κοινωνία θα αφεθούν στην ασυδοσία και την αναρχία των αγορών, με προσφυγή, βεβαίως, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ως «φυσικό σύμβουλο», που υπηρετεί το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα και το πείραμα αυτό το ζήσαμε στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια των μνημονίων.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, οι πυλώνες του νεοφιλελευθερισμού είναι οι εξής: Στον οικονομικό πρυτανεύει η πριμοδότηση του κεφαλαίου και του υπερκέρδους έναντι της εργασίας και στον πολιτικό αποθεώνεται ο ατομοκεντρισμός έναντι της πολιτικής αλληλεγγύης.
(Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη «Σχολή του Σικάγου» μπορεί να βρει κάποιος στο περιοδικό Σοσιαλιστική Θεωρία και Πράξη, αρ. 2/1985, Διμηνιαία έκδοση της Επιτροπής Διαφώτισης του ΠΑΣΟΚ,).