Η Μεγαλύτερη ευχή είναι να τελειώσει ο πόλεμος

Γράφει ο Νίκος Σόκολος

Μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, η Ουκρανική κοινότητα στην Ελλάδα αυξήθηκε σημαντικά, με πολλούς Ουκρανούς να μετακομίζουν στην χώρα μας , και μέρος μιας ευρύτερης προσφυγικής ροής Ουκρανών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Ελλάδα έχει δεχθεί χιλιάδες εκτοπισμένους Ουκρανούς και Ουκρανέζες , λόγω του πολέμου στόν τόπο τους , αλλά και την κοινωνική ενσωμάτωση τους, καθώς πολλοί βασίζονται σε ιδιωτικές πρωτοβουλίες, σε οικογενειακές συνδέσεις, όπως και στα δικαιώματα της πρόσβασης τους στην εργασία, η ακόμα και στις κοινωνικές παροχές.

Σε μια συνάντηση μας με μια παρέα μεσήλικων γυναικών από την Ουκρανία, μας μίλησαν για την ζωή τους, για τα προβλήματα τους, αλλά και για τον πόλεμο στην Ουκρανία, για τον οποίο μεγάλο μέρος ευθύνης έχει ο Ζελένσκι, ο οποίος ζητά 30 δις, για να ενισχύσει την εγχώρια παραγωγή όπλων, ζητώντας όπως πάντα χρηματοδότηση από την Δύση.

Άπό ότι φαίνεται ένα παράπονο τους, που ενισχύεται στις ημέρες μας, είναι ότι ευημερούν οι πολιτικοί ηγέτες και μαραζώνουν οι πολίτες. α. από την έλλειψη οικονομικής άνεσης, β. από τις καθημερινές έγνοιες της επιβίωσης τους γ. από την χρόνια παραμονή τους στην Ελλάδα, χωρίς να υπάρχει προοπτική λήξης αυτού του πολέμου. δ. από μια κατάσταση την οποία πολλές φορές ευχόμαστε να μην υπήρχε, αλλα δυστυχώς η μοίρα μας έφερε εδώ, χωρίς να γνωρίζουμε την εξέλιξη μας.

Πάντως αν θυμηθούμε το πρόσφατο παρελθόν, την στιγμή που η Ελλάδα, έχει δώσει στρατιωτική βοήθεια 300 εκατομμύρια ευρώ, πληρωμένη από το υστέρημα των Ελλήνων, η ουρκανική πρόκληση κατά της Ελλάδας, συνοψίζεται μέσα από τις εξηγήσεις που ζητάει η Ουκρανία, για τις ελληνικές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην Ρωσία, και ότι κάποιοι Ουκρανοί χρησιμοποιούν το προσωπικό τους και τα μεταγωγικά αεροσκάφη τους , για να γεμίζουν τους τραπεζικους τους λογαριασμούς.

Μέχρι στιγμή οι ειρηνευτικές συνομιλίες, βρίσκονται σε αδιέξοδο, ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος, αναφέρεται και στους δυο ηγέτες της Ρωσίας και της Ουκρανίας, λέγοντας, ” ότι είχα πολύ καλή σχέση με τον Βαλντιμίρ Πούτιν της Ρωσίας, αλλά κάτι έχει πάθει, Εχει τρελαθεί τελείως ” επικρίνοντας ταυτόχρονα τον Ζελένσκυ, ότι δεν έχει κάνει καμία χάρη στην χώρα του, μιλώντας, έτσι όπως μιλάει ”, και προσθέντοντας εμείς επίσης, ότι το μόνο που ενδιαφέρεται είναι οι χρηματοδοτήσεις και όχι τελικά η ειρήνη.

Είναι κοινό γνωστό ότι οι πολιτικοί δεν νοιάζονται για την ζωή των πολιτών τους, για την επιστροφή των εκτοπισμέων στις πατρογονικες εστίες, αλλά ούτε για τις σημερινές συνθήκες διαβίωσης τους. Ίσως το μοναδικό τους μέλημα είναι ότι η πολεμική ετοιμότητα έγινε τρόπος ζωής, και η ειρήνευση, όνειρο θερινής νυκτός, που την σκέπτονται μόνο οι νοσταλγοί της.