Η ΝΔ εργαλειοποιεί την κρίση για να εφαρμόσει τους στόχους της
Άρθρο του Χρήστου Πρωτόπαπα
Η κρίση είναι εδώ. Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;
Η απάντηση στην πράξη που δίνει ο κάθε πολιτικός χώρος, αναδεικνύει και το πολιτικό στίγμα του.
Αναμφίβολα οι επιχειρήσεις έχουν υποστεί πλήγμα. Και στον τουρισμό κινδυνεύουμε να είναι μεγαλύτερο.
Όμως μεγάλο πλήγμα έχουν υποστεί και οι εργαζόμενοι. Με τον εφιάλτη της ανεργίας να είναι “προ των πυλών”. Τα στοιχεία του ΕΡΓΑΝΗ Απριλίου είναι απειλητικά.
131.000 λιγότεροι οι εργαζόμενοι εφέτος στην χώρα μας, σε σχέση με τον Απρίλιο του 2019.
Χρειάζονται άμεσα μέτρα στήριξης. Ένα Ενδιάμεσο Πρόγραμμα που θα αφήσει ζωντανές τις επιχειρήσεις και όρθια την Κοινωνία. Όπως τόνισε η Φώφη Γεννηματά.
Για να κτίσουμε το μέλλον πάνω σε σταθερές βάσεις και όχι με επώδυνες λύσεις πάνω σε ερείπια.
Όμως η Κυβέρνηση δεν αποδέχεται αυτόν τον συνδυασμό. Την λογική στήριξης στις επιχειρήσεις με ευρωπαϊκό και κρατικό χρήμα, αλλά απαιτώντας και από αυτές να στηρίξουν τους εργαζόμενους τους.
Τόσο όσον αφορά τις θέσεις εργασίας, όσο και τα εργασιακά δικαιώματα και αμοιβές.
Εκτιμώ ότι αντίθετα η ΝΔ εργαλειοποιεί την κρίση για να εφαρμόσει τους προκαθορισμένους στόχους της. Αυτούς που είχαν διαφανεί και προεκλογικά με τις δεσμεύσεις στο Συνέδριο του ΣΕΒ.
Να διαμορφώσει ένα μοντέλο φθηνής και πλήρους ελαστικής εργασίας στην Ελλάδα.
“Ξεμπλέκοντας” μια και καλή με τις συλλογικές συμβάσεις, τις διατάξεις, για την προστασία των μερικών απασχολούμενων και τους περιορισμούς που υπάρχουν, αλλά και συνολικά με τα εργασιακά δικαιώματα.
Ήδη από το φθινόπωρο το “σήμα” έχει δοθεί. Με τον νόμο που αποδυνάμωσε και υπονόμευσε τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, και “έκλεινε το μάτι” στους κακόπιστους εργοδότες.
Μέσα στην κρίση υπήρξε και συνέχεια:
Το περιβόητο άρθρο 9 της ΠΝΠ, με την γενικευμένη προσπάθεια εφαρμογής της εκ περιτροπής εργασίας, με καταβολή του 50% του μισθού
Η προαναγγελία για την σύνδεση του όποιου προγράμματος επιδότησης εργασίας, αποκλειστικά με την μερική απασχόληση και την δυσμενή αλλαγή των όρων εργασίας.
Η εγκατάλειψη 300.000 ανέργων εγγεγραμμένων στον ΟΑΕΔ χωρίς καμία οικονομική στήριξη μέσα στην κρίση και η απουσία κάθε μέριμνας για τους 200.000 εργαζόμενους σε ξενοδοχεία διακοπών, που κινδυνεύουν να μείνουν άνεργοι.
Η άρνηση του Υπουργείου Εργασίας να κυρώσει ως υποχρεωτική την Συλλογική Σύμβαση του επισιτισμού (που υπεγράφη το 2019!!) αφήνοντας στον αέρα 400.000 σερβιτόρους και ντελιβεράδες.
Και μια αναγκαία επισήμανση. Όλα αυτά ενδιαφέρουν εργαζόμενους που δεν δουλεύουν με “ασφάλεια” και καλές συνθήκες και αμοιβές.
Αφορούν εργαζόμενους, του ιδιωτικού τομέα, με χαμηλές αμοιβές και σκληρές εργασιακές συνθήκες. Ή και ήδη άνεργους, που μέσα στην κρίση αδυνατούν να βρουν δουλειά. Τους λιγότερο ισχυρούς, αυτούς που δύσκολα μπορούν να προβάλλουν “αντίσταση”.
Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο, ότι αυτές οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς κανένα διάλογο, αιφνιδιαστικά και με πλήρη περιφρόνηση προς τον ρόλο των κοινωνικών εταίρων.
Ενώ για παράδειγμα οι κοινωνικοί εταίροι έχουν υποδείξει την υπευθυνότητα τους μέσα στην κρίση, η Κυβέρνηση προτίμησε να τους αγνοήσει και να αναβάλει αιφνιδιαστικά με ΠΝΠ την προβλεπόμενη από τον Νόμο συζήτηση μαζί τους για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού.
Δεν έχουμε αυταπάτες. Η Κυβέρνηση της Ν.Δ. θα συνεχίσει σ’ αυτόν τον δρόμο. Είναι ιδεολογική και πολιτική επιλογή της.
Απέναντι σ’ αυτήν εμείς το Κίνημα Αλλαγής θα αντιτάξουμε τον δικό μας προοδευτική “δρόμο”.
Την κοινή προσπάθεια για ζωντανές επιχειρήσεις, που διασφαλίζουν της θέσεις εργασίας και σέβονται τους εργαζόμενους τους. Με μέριμνα για τους ανέργους.
Το στοχευμένο και κοστολογημένο Πρόγραμμα Επιδότησης Εργασίας που έχουμε προβάλλει το διασφαλίζει. Θα επιμείνουμε σ’ αυτό.
Είναι όμως αναγκαίο και τα συνδικάτα να διαδραματίσουν τώρα τον δικό τους ρόλο. Η κρίση στην ΓΣΕΕ είναι ευτυχώς παρελθόν. Τώρα είναι η ώρα για ενεργή και παρεμβατική παρουσία στις εξελίξεις.
Γιατί ο προοδευτικός δρόμος είναι εφικτός. Αρκεί η Κυβερνητική προσπάθεια που εκμεταλλεύεται την κρίση για να επιβάλλει την “μονοφωνία” της, να ακυρωθεί στην πράξη.