Η στιγμιαία έμπνευση

Γράφει :

ο Νίκος Σόκολος 

Στην πρώιμη ανθοφορία της άνοιξης, τα πνευματικά δώρα του Χριστιανισμού, και τα Θρησκευτικά βιώματα, ακολουθούν την πορεία του πιστού, στην αναζήτηση του Θεού, και στην υμνογραφία των Χαιρετισμών.
Μέσα από αυτή την ανθοφορία, φαίνεται σαν να αναδύεται από τα ροδοπέταλα των βλαστών, η μελωδία των υμνογραφικών συνθέσεων, και η συναξαριακή παράδοση της εκκλησίας.

Και αυτό το συσχετιζουμε όχι σαν μια απλή παρομοίωση η κάποια εκφορά λόγου, αλλά στην κυριολεξία την χρησιμοποιούμε στην πραγματική της διάσταση, για να περιγράψουμε την καρποφορία των φυλλοβόλων δέντρων, στον κήπο της Εκκλησίας, εκεί που οι περίπλοκοι συλλογισμοί και οι σοφίες των Αθηναίων, συναντούν την γαλήνη της προσευχής και το πρόσωπο της Παναγίας.

Αυτή η αίσθηση σε μεταφέρει αυτόματα στην γλώσσα των συμβολισμών και των φανερών εκφράσεων οι οποίες συνειρμικά σε παραπέμπουν στην τελετουργία των ακολουθιών, στις πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις, στους χαιρετισμούς της καρδιάς, του ορθόδοξου λόγου, και της θεϊκής φιλευσπλαχνίας.

Σε πείσμα των καιρών και των περιστάσεων, οι χαιρετισμοί παραμένουν λαμπάδα φωτεινή στο σκοτάδι του αντι-χριστινιακού πνεύματος, οδηγός των ευλαβών πιστών, και απόρθητο τείχος στους εχθρούς της Χριστιανοσύνης και του Έθνους

Το οποίο πλήττουν με δεινά, απρόσμενα γεγονότα, και επίπονες προσπάθειες αλλοίωσης του ορθόδοξου ελληνικού πνεύματος.

Η Ορθοδοξία και το δύσκολο και απαιτητικό της έργο, στηρίζεται από την λατρευτική ενότητα του Ορθόδοξου χριστιανικού κόσμου, από την σημασία των Χαιρετισμών στην Εκκλησιαστική και κοινωνική ζωή, από τον ίδιο τον αγώνα του ανθρώπου για την ένωση του με τον Θεό και με την Παναγία.

Από την ίδια την βασική έμπνευση, για να περιγράψουμε την νεανικότητα της ανθολογίας, ώστε να υποδεχτούμε την χάρη και την κύρια όψη της Παναγίας, με το πέρασμα των Β΄χαιρετισμών, μέσα από την γνήσια Ορθόδοξη λατρεία.