ΘΕΜΕΛΙΩΤΕΣ

Γράφοντας τους «Θεμελιωτές», πρόθεσή μας ήταν να ασχοληθούμε με το αν άνθρωποι απλοί, φτωχοί, που δεν έχουν πολιτική σοφία και πνευματική υπεροχή μπορούν να προσφέρουν σε μια κοινωνία, σ΄ ένα έθνος… Ιδιαίτερα, όταν αυτό το έθνος βρίσκεται υποδουλωμένο, με μηδαμινή προοπτική για ένα καλύτερο αύριο. Μπορούν άραγε οι άνθρωποι αυτοί, πέρα από το να ονειρεύονται, να σηκώσουν στις πλάτες τους την Ιστορία;
Παρόλο που η απάντηση είναι πικρή και απογοητευτική, κάποιες φορές, κάποιες λίγες φορές η ψυχή ορθώνεται πάνω από εσωτερικές αδυναμίες και πανίσχυρους αντιπάλους και τότε η ζωή αποδεικνύεται ανατρεπτική.

Διατρέχοντας, λοιπόν, το χρονικό διάστημα από το 1814 ως το 1820, ο απλός και ασήμαντος έμπορος γίνεται ο οραματιστής της ελευθερίας ενός ολόκληρου Γένους, τη στιγμή που ο σκεπτικιστής συμπατριώτης του προσπαθεί συνεχώς να τον κάνει πιο ρεαλιστή. Ο χαρισματικός, αλλά εγωιστής αριστοκράτης οργανώνει με απίστευτη ικανότητα τους ομοεθνείς του, τη στιγμή που μια κοπέλα μπαίνει στη φωτιά των γεγονότων, αλλά και ανάμεσα σε δύο σπουδαίους άντρες. Ο δαιμόνιος διπλωμάτης πιάνει στα δίχτυα του τον πανίσχυρο τύραννο, τη στιγμή που μια αγάπη, πάνω από το απύθμενο χάος που έχουν βάλει οι Θρησκείες και οι Πολιτικές, αναπτύσσεται ανάμεσα σ΄ ένα παιδί ραγιάδων, μια αλλόθρησκη γερόντισσα και έναν κατάσκοπο.

Όλοι αυτοί κινούν, άλλοτε ηθελημένα κι άλλοτε αθέλητα, τον τροχό της Μοίρας τους μέσα από απογοητεύσεις, φόβους και πάθη, όνειρα και ελπίδες. Αυτούς τους ανθρώπους θα ακούσουμε να λένε :«τι θέλει ο άνθρωπος τελικά;…. μια μπουκιά ψωμί και λίγη καλοσύνη»… Αυτούς τους ανθρώπους θα ακούσουμε να κραυγάζουν: «πρέπει ο λαός μας να πάρει τη μοίρα του στα χέρια του»… Αυτούς τους ανθρώπους θα δούμε να απογοητεύονται γιατί έγιναν «τόσες θυσίες για μια λευτεριά που δεν είναι όπως την περίμεναν»… Αυτούς τους ανθρώπους θα δούμε να ελπίζουν γιατί, όπως αναφωνεί ο ένας στον άλλο : «Βάζεις την απαίτηση των άλλων πάνω από τους δικούς σου δισταγμούς! Γι’ αυτό είμαι αισιόδοξος! Δεν το βλέπεις; Είμαστε η Γενιά της Απόφασης!»… Αυτοί οι άνθρωποι, μέσα από παράλληλες, διασταυρούμενες και συχνά συγκρουόμενες ιστορίες, αποτελούν τους «Θεμελιωτές».
Στο έργο αυτό «δέσαμε αρμονικά» ιστορικά γεγονότα και πραγματικά πρόσωπα με μυθοπλασία. Έτσι, οι Σκουφάς, Τσακάλωφ, Γαλάτης, Παπαρρηγόπουλος μπλέκονται με τη Μυρτώ, τη Βασιλική, τη θεια Χαϊντέ και τον «χαζούλη» υπηρέτη.
Οι «Θεμελιωτές» είναι ένας ύμνος για τους ανθρώπους που προσπαθούν να στέκονται όρθιοι με Αξιοπρέπεια. Γιατί τα όνειρα αυτών των ανθρώπων σπρώχνουν την Ιστορία μπροστά, παρόλο που η ίδια η Ιστορία τούς ξεχνά εξιστορώντας μόνο τα κλέη των νικητών.

Μαρία Μπίρμπα
Ζέτα Αδαμοπούλου