Γράφει: η Χριστίνα Μπίζα
Πέρασαν οι Αποκριές η Καθαρά Δευτέρα και τώρα πια οδεύουμε προς την 25η Μαρτίου και στη συνέχεια στην Μεγάλη Εβδομάδα την Ανάσταση και το Άγιο Πάσχα.
Διανύσαμε μία περίοδο ξέφρενης γιορτής. Μιας καρναβαλικής προσπάθειας όπου οι μάσκες, τα χρώματα, οι σερπαντίνες το κομφετί, οι καραμέλες, οι σοκολάτες και ο ρυθμός είχαν την τιμητική τους.
Φέτος για εμάς τους Αρτινούς έτυχε την 11η του Μάρτη να γιορτάζουμε και την Βασίλισσά μας την Αγία Θεοδώρα, αλλά να τις Απόκριες. Πλήθος κόσμου ήρθε να προσκυνήσει κατακλύζοντας τους δρόμους της πόλης ζητώντας στήριξη και την βοήθειά της.
Λαμπρύνθηκε κατά την διάρκεια της Λιτανείας της Εικόνας και της Λάρνακας με τα Ιερά Λείψανά της Αγίας Θεοδώρας η Άρτα με τη χάρη της και με την αθρόα προσέλευση πιστών από διάφορα μέρη της χώρας μας για τη μεγάλη γιορτή.
Ακολούθησαν οι καρναβαλικές εκδηλώσεις…
Τι να θυμηθούμε… την Πατινάδα, τις Πυρ-ομάδες που ήρθε μία καταιγίδα για να «ανάψει» τα αίματα τις αγωνιστικότητας των γυναικών οι οποίες με μία μικρή ανάσα του καιρού τελικά κρατώντας ομπρέλες τα κατέφεραν..
Το Πέρασμα του Καρναβαλιού των γυναικών που φέτος ήταν καλύτερο από κάθε άλλη φορά, με έξυπνες σατιρικές προστάσεις διεκδίκησης και πανέμορφες επίκαιρες επιλογές κεφιού.
Το παιδικό καρναβάλι την επόμενη μέρα που ήρθε για να αποδείξει ότι υπάρχει αντοχή διάθεση και φαντασία και από την νέα γενιά χέρι χέρι με τους γονείς και τους φίλους τους.
Το Πάρτι μαγισσών των γυναικών με όμορφες φορεσιές με πολύ κέφι και καρναβαλική διάθεση…
Τους Μπαντίδους που με τα τραγούδια τα πειράγματα και το κέφι τους ξεσήκωσαν όλη την πόλη χορεύοντας από τον Άγιο Γεώργιο μέσω της οδού Σκουφά μέχρι την Παρηγορήτρια γύρω από την αναμμένη φωτιά όπου πλήθος αρτινών αλλά και επισκεπτών έδωσε το στίγμα μιας μεγάλης καρναβαλικής γιορτής, με χορό και τραγούδι…
Τα γαϊτανάκια που ακολούθησαν στο κέντρο της πόλης της Άρτας το Σάββατο πριν την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, ένα έθιμο που ενθουσιάζει μικρούς και μεγάλους και το οποίο ανελλιπώς παρουσιάζουν και οι κάτοικοι των γειτονικών Δήμων με μεγάλη επιτυχία.
Τα πολύχρωμα γαϊτάνια πλέκονται επιδέξια ρυθμικά από τους χορευτές για να ξεπλεχτούν όταν οι χοροί και τα τραγούδια ολοκληρωθούν.
Ο γαμπρός και η νύφη, ο γανωτζής, το πως το τρίβουν το πιπέρι είναι και μόνο με την λεκτική αναφορά φράσεις που σίγουρα ξυπνούν στιγμές από το πρόσφατο ή ακόμη και από το μακρινότερο παρελθόν, πάντα όμως με τρυφερότητα και με την διάθεση να μην χαθούν όλα αυτά που μετέφεραν επιδέξια σαν δρώμενα μπροστά στα μάτια μας και τα μεγαλύτερα αλλά και τα νέα παιδιά το Σάββατο στην Άρτα..
Τελικά όλοι οι παρευρισκόμενοι που «πλυμύρισσαν» τους δρόμους της πόλης άφησαν τα βήματά τους να ακολουθήσουν την καρδιά τους χορεύοντας όλοι μαζί αποκριάτικα παραδοσιακά τραγούδια.
Η πρόταση για Καθαρά Δευτέρα στην Κορωνησία από την πλευρά του Δήμου Αρταίων δικαίωσε την επιλογή, αφού ο κόσμος με σύμμαχο και τον πολύ καλό καιρό της Δευτέρας, σε αντίθεση με την σφοδρή χαλαζόπτωση της Κυριακής της Αποκριάς που προηγήθηκε, κατέκλεισε κυριολεκτικά το μικρό πανέμορφο νησί.
Είτε επέλεξαν τα λεωφορεία τα οποία μίσθωσε ο Δήμος είτε τα Ι.Χ. αυτοκίνητά τους, αποφάσισαν να ανοίξουν τους ορίζοντές τους και να προχωρήσουν μπροστά.
Όμορφες και αξιόλογες διοργανώσεις υπήρξαν και στο Δήμο Νικολάου Σκουφά στην έδρα του το Πέτα από το Μορφωτικό Πολιτιστικό Σύλλογο όπως κάθε χρόνο αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές προσφέροντας στιγμές ξεγνοιασιά χορό και τραγούδι.
Εμφανίστηκαν όλα αυτά και πέρασαν και όλοι εμείς τώρα πια προετοιμαζόμαστε για το Πάσχα και την Ανάσταση με ότι όλο αυτό μπορεί να σημαίνει για εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς.
Κοιτάζοντας όμως ολόγυρα μας αισθανόμαστε ότι διακατεχόμαστε από κάτι σαν στερητικό σύνδρομο. Μία κινητικότητα την οποία διαδέχθηκε η ηρεμία της καθημερινότητας.
Σίγουρα αυτό βιώνουν και οι κάτοικοι της Κορωνησίας που από την συνωστισμό της Καθαράς Δευτέρας βρέθηκαν ξανά στην πρότερη κατάσταση, αναζητώντας όμως τώρα πια με μεγαλύτερο σθένος επενδύσεις και έργα προς αναπτυξιακές κατευθύνσεις.
Προσδοκούν να υλοποιηθούν οι υποσχέσεις, να λάμψει και να γίνει ταξιδιωτικός προορισμός ένας πανέμορφος αλλά εγκαταλελειμμένος τόπος.
Πάρα πολλοί θαύμασαν, λόγω αυτής της εξόρμησης, αρκετοί γνώρισαν και σίγουρα πολλοί περισσότεροι την κράτησαν στην καρδιά τους ελπίζοντας και για νέες όμορφες προτάσεις.
Υπάρχουν οι δυνατότητες, υπάρχουν οι ομορφιές και στον αστικό ιστό αλλά και στην πεδινή, ημιορεινή και ορεινή Άρτα αρκεί να δοθούν τα κίνητρα μέσω σοβαρών και μελετημένων προτάσεων για την ανάπτυξή τους.
Ο Χειμερινός, ο θερινός τουρισμός αλλά και ο Θρησκευτικός αποτελούν διαύλους επικοινωνίας ανθρώπων και αυτό το διάστημα απέδειξε ότι με απλά πράγματα και με το χέρι στην καρδιά μακριά από «καπτρίτσια» μπορούμε όλοι μαζί να σχεδιάσουμε και να σηματοδοτήσουμε την ανάπτυξη.
Περπατάμε τώρα πια στη λιακάδα χωρίς μάσκες σερπαντίνες και κομφετί και χωρίς τη νύφη, που είναι όπως παλιά μασκαρεμένος άνδρας, να πέφτει και να ξαναπέφτει ως δρώμενο των Συλλόγων μας και αισθανόμαστε κάπως άβολα πιάνοντας το πρόσωπό μας για να δούμε εάν φοράμε ακόμη τη μάσκα μας.
Αναρωτιόμαστε και ένα δάκρυ κυλά αλλά δεν υπάρχει η μάσκα για να το κρύψει, αφού έρχεται το Πάσχα χωρίς «δώρο» για τους ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα, οι λογαριασμοί έχουν φτάσει στα ύψη και καθημερινά οι τιμές των αγαθών τραβάνε την ανηφόρα.
Λίγο κομφετί κάπου εκεί στην άκρη του δρόμου «παίζει» με τον δυνατό αέρα και θυμίζει τις στιγμές που προηγήθηκαν, τις γιορτές και τα χαχανητά και το χέρι ψάχνει ξανά το πρόσωπο για να δει εάν υπάρχει μάσκα. Δεν ψηλαφεί τίποτα…
Κοιτάζει ο κόσμος εμπρός του και αναρωτιέται, μόνο τόσο λίγο μπορούμε να είμαστε ξέγνοιαστοι όσο φοράμε μάσκα;
Τα βήματα οδηγούν στην επιστροφή και τα χέρια μπαίνουν στην τσέπη, γιατί μπορεί να είναι η πρώτη μέρα της άνοιξης αλλά οι θερμοκρασία είναι χαμηλή δεν πιάνουν τίποτε.
Τότε το βλέμμα κοιτάζει στο κενό, ένα τρυγόνι πετά ψηλά από το αντικρινό κλαδί, και το βλέμμα συνεχίζει να αναζητά απέναντί τους άλλους ανθρώπους και ελπίζει να διακρίνει καθαρά βλέμματα αισιοδοξίας, τώρα πια χωρίς αποκριάτικη μάσκα…
