Καλλιτέχνες για κλάματα

Γράφει :
ο Νίκος Σόκολος

Στην Γαλλία, όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν σωστά τις νέες προκλήσεις των τρομοκρατικών επιθέσεων, αλλά κυρίως χάνουν την πνευματική τους ελευθερία, όταν μιλάνε για την διαφορετικότητα, και για μια νέα θρησκευτική ανατροπή, που αυτή την φορά έχει σχέση με το αφήγημα και την αναπαράσταση του Μυστικού δείπνου, ακόμα και με την παράσταση ενός αρχαίου μπλε γυμνού Διόνυσου , πού τον χαρακτηρίζει όχι μόνο η κραυγαλέα έλλειψη καλού γούστου, αλλά και τα όρια του γελοίου.
Ιδιαίτερα όταν δεν γνωρίζουν την σοφία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού,και τον τρόπο που πραγματοποιείται η μέθεξη , με τους λατρευτικούς σύνδεσμους της διονυσιακής θεματικής, η ακόμα και με τα γνωρίσματα των διονυσιακών μυστηρίων.

Επιπλέον το τελετουργικό που ακολούθησε ο Ιησούς στον Μυστικό Δείπνο, είναι γεμάτο συμβολισμούς, και φανερώνει τα δύσκολα μυστηριακά νοήματα, τα οποία δεν μπορούν να τα συλλάβουν οι άθεοι, οι πολέμιοι του Χριστιανισμού και της Ορθόδοξης εκκλησίας, οι άνθρωποι που έχουν κάνει σκοπό να κοινωνούν με τον κόσμο, με ένα διαφορετικό τρόπο.

Εξάλλου στην σημερινή εποχή το αντιχριστιανικό πνεύμα που επικρατεί, είναι η αποστασία και η απιστία, από τον ζωντανό Θεό, είναι ότι δεν υπάρχουν φραγμοί σε Ιερά και Όσια, σε διάφορα πνευματικά θέματα και ζητήματα, που χρειάζονται την δέουσα πνευματική ισορροπία, για να προσέλθουμε στην μυστική τράπεζα του Θεού, στην σπουδαιότητα της μυστηριακής ζωής, στην πνευματική εγρήγορση και αντίσταση, που αναδεικνύει την αληθινή κοινωνία του Θεού με τον άνθρωπο, και στην ίδια την αποκατάσταση της ζωής, σαν Ευχαριστία και κοινωνία.

Είναι σχεδόν βέβαιο, ότι η κουλτούρα και η νοοτροπία του κόσμου της Γαλλίας και της πολιτικής να αλλάζει και να προσανατολίζεται στην διαφορετικότητα της διαστροφής και στην αρχή μιας άλλης κοινωνίας που έχει διαφορετικές αντιλήψεις και πιστεύω, άλλη οπτική για κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά, Θρησκευτικά ζητήματα.

Εφόσον υπάρχουν εθνικές διαφοροποιήσεις, και εθνοτικές ομάδες, που βασίζονται σε άλλες πολιτισμικές παραδόσεις και πιστεύω, με μεγάλη απόκλιση από τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, την ιστορία του, και την πορεία του στην σύγχρονη ζωή, είναι φυσικό η ορθοδοξία να μάχεται εναντίον των αντιπάλων της, και της απρόσμενης πραγματικότητας.

Τελικά το ορθόδοξο φρόνημα, δεν διαβρώνεται από οποιασδήποτε τακτική η μεθόδευση , αντίθετα αλλοιώνονται και φθείρονται οι ίδιοι οι κατακριτές του, επειδή όλος αυτός ο συρφετός του δήθεν καλλιτεχνικού κόσμου, αγγίζει την γελειότητα του χαρακτήρα τους, καθώς και τις ιδιότητες που προσποιείται ότι έχει.