Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ
Αν κάτι διδάσκει το ποδόσφαιρο είναι η συλλογικότητα, η (σχεδόν) τυφλή υποστήριξη σε μια ομάδα (την οποία ουδέποτε αλλάζεις, αν και συχνά μπορεί να αλλάζεις κομματική ή πολιτική ομάδα) και ο τρόπος που τα σύνολα ανανεώνονται και νικούν. Εν τέλει, αυτό που διδάσκει το ποδόσφαιρο είναι ο τρόπος που συναρπάζει!
Η φετινή πορεία του Αγιαξ στην Ευρώπη διδάσκει ακριβώς πώς μια πλήρως ανανεωμένη ομάδα μπορεί να προσφέρει θέαμα και ουσία. Αποκαλύπτει πώς, δίνοντας ευκαιρίες σε νέους παίκτες, παίζεις μπάλα και παραμιλάει η Ευρώπη και ο κόσμος όλος…
Για να έρθουμε τώρα λίγο στα δικά μας: Ο ΠΑΟΚ θα πάρει το πρωτάθλημα γιατί το πίστεψε, ο Ολυμπιακός έφτιαξε μια νέα ομάδα που εάν δεν αποδεκατιστεί το καλοκαίρι με τις μεταγραφές θα πρωταγωνιστήσει τη νέα σεζόν, ο ΠΑΟ στερείται προσανατολισμού.
Στην πολιτική, οι τρεις βασικοί παίχτες μοιάζει να αλληλεξαρτώνται. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται ότι πιο συντηρητικό υπάρχει. Πάει το ματς στην καθυστέρηση (Οκτώβριο) φτιάχνοντας το κράτος εις τρόπον ώστε να του φανεί ωφέλιμο στην διαδικασία κομματικής ανασυγκρότησης στην αντιπολίτευση. Και περιμένει το λάθος του αντιπάλου ο οποίος διατηρεί δημοσκοπικό σκορ πρόκρισης. Οι δε μεταγραφές του Ιανουαρίου αποδείχτηκαν γερασμένες, από τα αζήτητα των άλλων ομάδων και πολλοί εξ αυτών είναι είτε (πολυ)τραυματίες, είτε φέρονται να μετακινήθηκαν σαν δανεικοί μέχρι (να δουν τι θα κάνουν) την επόμενη ημέρα… Τέλος, μπορεί να συγκινηθούν για τα πετροδολάρια και να κλείσουν την καριέρα τους σε ομάδες του αραβικού κόλπου…
Ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει καταστροφικό ποδόσφαιρο, μοιάζει να κινείται μέσα στο γήπεδο αντιαθλητικά, πετάει την μπάλα στην εξέδρα και δεν νοιάζεται καν εάν ο «διαιτητής» σφυρίξει γιατί… δυσφημεί το άθλημα. Συνεχίζει να διώχνει κόσμο από τα γήπεδα με την ευκολία που διέλυσε κάθε αντίσταση στις ορέξεις των δανειστών. Εν μέρει αυτό σήμανε μια προσγείωση της κοινωνίας στον ρεαλισμό, ας πούμε ποδόσφαιρο σκοπιμοτήτων, η κύρια όμως επίπτωση ήταν η παθητικοποίηση του κοινού και η γενίκευση του κυνισμού. Μιλάμε για κοινωνική και οικονομική παρακμή.
Η ΝΔ δεν ανοίγεται καθώς νομίζει ότι έχει σκορ πρόκρισης. Δεν κατέβηκε καν στο γήπεδο με το κυβερνητικό σχέδιο για να μην αποκαλυφθούν οι διαθέσεις του προπονητή. Δεν θέλει να φοβίσει. Θεωρεί ότι στις ευρωεκλογές παίζεται ο πρώτος γύρος και πάει τον Οκτώβριο να παίξει μπροστά στο κοινό της για την αυτοδύναμη πρόκριση στον κυβερνητικό θώκο.
Το Κίνημα Αλλαγής συσπειρώνει και πάλι οπαδούς, έχει δημοφιλή και ικανή προπονήτρια, έχει έμπειρους παίχτες, μπορεί να κρατήσει την μπάλα, αλλά πάσχει στο rotation (ροτέισον). Εκτός από κάνα 2-3 παίχτες που έβγαλε από τις ακαδημίες μοιάζει να μην έχει ανανεώσει το ρόστερ, ενώ συνεχίζει να παίζει με μακριές μπαλιές από τα πλάγια. Δεν βάζει την μπάλα κάτω, δεν οργανώνει το παιχνίδι, δεν συνδυάζεται, δεν ανταλλάσσει μπαλιές στο κέντρο, λείπει η φαντασία στην ανάπτυξη.
Κοντολογίς, δεν πάει για πρωτάθλημα και όσο οι (παλαιοί) παίχτες είχαν μάθει να πρωταγωνιστούν εκεί, δείχνουν να μην πιστεύουν στο συλλογικό αγώνα για να μείνουν στην Α’ Εθνική και να πρωταγωνιστήσουν στην επόμενη σεζόν. Παίρνει μόνος του την μπάλα ο Ρονάλντο και πάει «από περιοχή σε περιοχή» να βάλει γκολ. Μάλλον αυτό το «σύστημα» δεν διδάσκεται στις σύγχρονες ποδοσφαιρικές ακαδημίες και κάποιος πρέπει να τον κρατήσει στον πάγκο.
Τώρα όχι απλά πρέπει να αποφευχθεί ο υποβιβασμός, αλλά πρέπει η ομάδα να περάσει στους ευρωπαϊκούς ομίλους. Γιατί εάν, πέραν κάθε ελπίδας ή πρόβλεψης, το πρωτάθλημα πάει στα μπαράζ μέσα στο καλοκαίρι (ευρωεκλογές), ενδεχομένως ούτε σθένος θα υπάρχει ούτε δυνάμεις θα διατηρούν οι παίχτες ώστε να δώσουν τον (τελικό) αγώνα τον καλό. Ορισμένοι έχουν εξαντληθεί από τον συνεχή πρωταθλητισμό, κάποιοι άλλοι έχουν προσωπικές στρατηγικές.
Αναμφίβολα το Κίνημα Αλλαγής θα πρέπει να δείξει τον κοινωνικό δυναμισμό που διαθέτει και τις μεταρρυθμιστικές όψεις που είχε στο παρελθόν μέσα από μια σύγχρονη ματιά, με τις συνθήκες του παρόντος, με τις ανάγκες που ζητούν οι νέοι. Να αναδείξει το στιλ και να παίξει ολιστικό παιχνίδι με θέαμα αλλά, κυρίως, με ουσία και οικονομική αποτελεσματικότητα. Έτσι θα κόψει περισσότερα εισιτήρια, θα φέρνει επιπλέον έσοδα και, εν τέλει, θα διανέμει αναπτυξιακά μερίσματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σκοπεύει να πάει στην αντιπολίτευση προκειμένου να αναδιοργανωθεί με κρατικά εφόδια που τώρα συγκεντρώνει και, ταυτόχρονα, λαφυραγωγόντας τις δυνάμεις του Κινήματος Αλλαγής. Και αυτό δήθεν στο όνομα της προοδευτικής παράταξης, της αριστεράς, του «μετώπου» στον νεοφιλελευθερισμό. Χωρίς αυτοκριτική για την παθητικοποίηση του κόσμου, χωρίς συστολή για το φοροξεφλούδισμα και την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια στους δανειστές. Θέλει να διαιωνίσει την παθογένεια του κομματικού συστήματος ποντάροντας σε έναν άγονο αγώνα με τις τρύπιες φανέλες του παρελθόντος, τάχατες μεταξύ της «συντήρησης και της προόδου». Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, ως προς την μούχλα και την πλήρη παράδοσή του στα νεοφιλελεύθερα κελεύσματα των δανειστών, δεν ξεχωρίζει πλέον από την πιο μαύρη και ξενόδουλη δεξιά.
Τα κλειδιά ενός θετικού αναπροσανατολισμού του τόπου τα κρατάει το Κίνημα Αλλαγής. Τίποτε προοδευτικό δεν περιμένουν οι πολίτες από την ΝΔ του Μητσοτάκη. Και ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα τους απογοήτευσε και τους οδήγηση ηττημένους στο σπίτι τους. Γι’ αυτό το Κίνημα Αλλαγής πρέπει να παίξει μπάλα τώρα ώστε να προλάβει μια ακόμη καταστροφική τετραετία της συντηρητικής παράταξης, κυρίως μέσα από το ξεδίπλωμα της κρυφής ατζέντας του Μητσοτάκη στα εργασιακά και το ασφαλιστικό. Και με τις κοινωνικές δυνάμεις στο περιθώριο.
Να μην ξαναβρεθούν λοιπόν οι κοινωνικές δυνάμεις στην κερκίδα, πόσο μάλιστα στο… πέταλο να διαγκωνίζονται ποιος κομματικός σχηματισμός θα επιβληθεί στον άλλο, με… έπαθλο τον «μεσαίο χώρο». Όμως, ο μεσαίος χώρος, το προοδευτικό κέντρο, οι σοσιαλιστές και οι σοσιαλδημοκράτες, οι δυνάμεις της οικολογίας και οι δημιουργικοί πολίτες μπορούν να εκφραστούν μόνο μέσα από το Κίνημα Αλλαγής. Για να αναπνεύσουν έτσι και οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.
Το γήπεδο είναι ανοικτό! Μπορεί να αποκλείσει και την Βασίλισσα (Ρεάλ) και την Κυρία (Γιουβέντους)…