Κουβεντιάζοντας με τον Ιορδάνη Ποιμενίδη

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου

Ονομάζομαι Ποιμενίδης Ιορδάνης και γεννήθηκα στην Κατερίνη. Εργάζομαι στην (ΕΦ.Α.Π) Εφορεία Αρχαιοτήτων Πιερίας. Με ενδιαφέρει πολύ το εικαστικό κομμάτι της γλυπτικής σύνθεσης διαφόρων τμημάτων, που προέρχονται από παλιά, αποσυρμένα και πλέον άχρηστα αντικείμενα. Είμαι αυτοδίδακτος και ασχολούμαι συστηματικά με αυτό από το 2004.

Έχω συμμετάσχει σε τοπικές εκθέσεις καλλιτεχνών του δήμου Κατερίνης, στο Μπέη Χαμάμ Θεσσαλονίκης που διοργάνωσε το Υπουργείο Πολιτισμού, στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, στον Πολυχώρο Τέχνης Remezzo,στο LABattoir(παλιά σφαγεία θεσσαλονίκης ), στην Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. To 2006 συνεργάστηκα εθελοντικά με το γλύπτη Θεόδωρο Παπαγιάννη και τον βοηθό του Κώστα Βρυττιά στο συμπόσιο γλυπτικής στην Κατερινόσκαλα. Το 2014, 2015 και 2016 συμμετείχα αντίστοιχα στο 5ο, 6ο και 7ο Συμπόσιο γλυπτικής που πραγματοποιήθηκε στο (Μουσείο σύγχρονης τέχνης Θεόδωρος Παπαγιάννης) στο Ελληνικό Ιωαννίνων.

Έχω δημιουργήσει αρκετά έργα, μικρών και μεγάλων διαστάσεων. Ένα από αυτά βρίσκεται στο κέντρο της πλατείας του Κορινού. Μπορεί εύκολα να δει κάποιος πολλά από τα έργα μου στο facebook.com/PoimenidisIordanis.

Πρώτη ατομική έκθεση στο βιωματικό πάρκο λειβήθρων.
Έργα τέχνης από παλιά και σύγχρονα ανακυκλώσιμα υλικά, φτιαγμένα με μεράκι από καλλιτεχνικούς μαστόρους που οι δύσκολες συνθήκες της τότε ζωής στο παρελθόν αλλά και της εποχής μας σήμερα, τους αναγκάζουν επαγγελματικά να δημιουργούν απλά, πρακτικά εργαλεία που βοήθησαν και συνεχίζουν να βοηθούν όχι μόνο την δική τους επιβίωση αλλά και του είδους μας γενικότερα.

Εξ ανάγκης λοιπόν απλοί τεχνίτες, που όμως δεν μπόρεσαν ποτέ να αποβάλλουν την καλλιτεχνική τους φύση με αποτέλεσμα όλα τα εργαλεία-δημιουργήματα που παρήγαγαν να εμπεριέχουν πολλά στοιχεία γλυπτικής και πλαστικές φόρμες. Εργαλεία που τα περισσότερα είναι χειροποίητα και πολλών δεκαετιών φορτωμένα με μνήμες από τον καθημερινό αγώνα και εργασιακό μόχθο των ανθρώπων που τα χρησιμοποιούσαν. Διαχρονικά χρήσιμα, καλοφτιαγμένα αντικείμενα που ολοκλήρωσαν τον καθήκον τους προς την ανθρωπότητα και περίμεναν υπομονετικά το πλήρωμα του χρόνου για να πάρουν τελικά την θέση που τους αρμόζει.
Αναγεννημένα πλέον με την τέχνη της ανακύκλωσης μεταμορφώνονται από έργα-λεία σε έργα τέχνης που έτσι κι αλλιώς ήταν η μοίρα τους και ο αρχικώς τους προορισμός.