Κριτική για το βιβλίο: “Τασία Βέρρα και οι Βερραίοι Τραγουδιστάδες”
Δρ Κωνσταντίνος Σπ. Μέντης, Συγγραφέας – Πανεπιστημιακός
Η μουσική βέρα=αλήθεια της Τασίας των Φαρών(οικογενειών) μέσα από τα μάτια του Άρη Μηλιώνη
Ανοίγοντας το λατινοελληνικό λεξικό, πέφτω τυχαία στη λέξη vera=αληθινή. Σαν να έχουν συνηγορήσει οι επιλογές μας με μια αλήθεια, που μόνο μια οικογένεια με λαϊκή ψυχή, δεμένη με τη σπορά της αχαϊκής γης, μπορεί να δώσει. Επωασμένη στο χώρο των Φαρών, με τη δύναμη της συντροφικότητας και γητεμένη από τα ποικίλα μελωδικά τιτιβίσματα των πουλιών της περιοχής, ανοίγει τις φαρέτρες της για να σαϊτεύσει με την ηχώ των μελωδιών της τις καρδιές όλων μας. Και εμείς, άλλοτε ως θαμώνες, άλλοτε ως συνδρομητές του ορχηστρικού μέλους, παρακολουθούμε, σχεδόν με ιερή κατάνυξη την πορεία αυτής της οικογένειας στο χρόνο.
Πρώτος αγγελιαφόρος αυτού του μέλους ο Αγγελής Βέρρας, μετέδιδε, με την καλαμένια φλογέρα του, τα μηνύματα της φύσης αλλά και τον απόηχο της μνήμης ενός συλλογικού παρελθόντος, ηρωικού που πλέον έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ως καλός γεννήτορας, παρά τη δική του ορφάνια, μετέδωσε στην οικογενειακή του φωλιά, τη φλόγα μιας ατέρμονης αγάπης για τη μουσική εκείνη που είχε τη δύναμη να επικοινωνήσει με την ευρύτερη κοινότητα ,την οποία έβλεπε σαν ευρύτερη επέκταση της οικογένειας, της φάρας, που, ως παιδί είχε στερηθεί. Κληροδότησε στα μέλη της οικογένειας που δημιούργησε το φυλαχτό της ταπεινότητας, την έντονη θρησκευτικότητα αλλά και το καθήκον μεταφοράς στις νέες γενιές του μηνύματος των λόγγων και των βουνών που τροφοδότησαν ήρωες με το “μάννα”του χρέους.
Ηχηρή μέσα στην ταπεινότητά της, η Τασία Βέρρα, έδωσε στις φωνητικές της χορδές το ρυθμό που ήξερε καλά να επεξεργάζεται ο πατέρας της με το κλαρίνο, δίνοντας του μια άλλη διάσταση.
Το βίωμα είναι το μεγαλύτερο κίνητρο δημιουργίας. Αυτό καθοδήγησε σε έναν δύσβατο δρόμο αλλά κατ’ επιλογήν την οικογένεια Βέρρα στα μονοπάτια μιας μουσικής που είχε τη δύναμη να γιγαντώνει τις επιθυμίες, να κατασιγάζει τα πάθη, να εξυψώνει την ομορφιά, να θρηνεί για την απώλεια,να αναδεικνύει του τόπου τα οράματα και τις κακουχίες………… Εκείνο που αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα της οικογένειας Βέρρα, είναι κυρίως η συνοχή και η συντροφικότητα. Αυτή, ως ασπίδα προστασίας απέναντι σε κάθε επίδοξο εισβολέα, στάθηκε αρωγός. Αυτή είναι που επικράτησε της ανθρώπινης επιθυμίας για διάκριση, ακόμα κι όταν δόθηκαν οι ευκαιρίες για ατομική και προσωπική ανάδειξη. Όλοι τους δεμένοι με την ευχή του προπάτορα Αγγελή, ήξεραν πως η δύναμή τους είναι το στήριγμα του ενός στον άλλον κι έτσι πορεύτηκαν στην πορεία της καριέρας τους. Αυτή η συνοχή, αποτέλεσε το διαβατήριο για το κλείσιμο εργασιών, την άμυνα απέναντι στις φιλοδοξίες διαφόρων αστέρων που ευδοκιμούσαν εκείνη την εποχή. Εκτός από τη συνεκτικότητα, η ταπεινότητα και η σεμνότητα ήταν εκείνη που καθιστούσε το μέτρο φορέα σεβασμού, για τον καλλιτέχνη που δεν επαίρεται αλλά δημιουργεί.
Η σεμνότητα του μαντηλιού που κάλυπτε τα πόδια της Τασίας, όταν τραγουδούσε στο πατάρι, ήτανε εκείνη που την προστάτεψε από τη μαζοποίηση των τραγουδιών, από τις εκπτώσεις συνείδησης και την καθιστούσε σύμβολο ενός λαβάρου τιμής. Ήξερε να φεύγει,να κουνάει το μαντήλι της, όταν ένιωθε ότι απαξιωνόταν η οικογένειά της αλλά και να μένει σταθερή στο μετερίζι της, ως πρέσβειρα της δημοτικής μας παράδοσης. Το μαντήλι αυτό, άλλοτε με τη συγχορευτική του διάσταση, άλλοτε με τη σημειολογική του επισήμανση ως σύμβολο αποχαιρετισμού,είναι το σημείο αναφοράς ενός κόσμου με πολλά δελεάσματα αλλά με μικρή ηθική διάσταση. (…)
Συνοδοιπόρος στα αχνάρια της οικογένειας Βέρρα, με την ταπεινότητα και τη λιτότητα που ταιριάζει σε έναν αφηγητή της λαϊκής ψυχής και κουλτούρας, ο Άρης Μηλιώνης μέσα από το δικό του λεκτικό χορό, αποδίδει την πρέπουσα τιμή σε μία παραδοσιακή μουσική οικογένεια. Ως γνήσιος συλλέκτης πολύτιμων πνευματικών δημιουργημάτων και ρομαντικός ακτιβιστής συγγραφέας, προσπαθεί να διασώσει, όλα αυτά που χάνονται, εστιάζοντας σε πρόσωπα που είναι εκφραστές της γνήσιας λαϊκής συνείδησης και κουλτούρας.
….Ρομαντικός νοσταλγός αυτής της συντροφικότητας, με το έργο “Τασία Βέρρα και οι Βερραίοι τραγουδιστάδες” αναζητά το συνεκτικό ιστό αυτής της παράδοσης και “τιμής ένεκεν” τιμά με πλήρη συνείδηση της ευθύνης του ένα πρόσωπο από το οποίο το κράτος είχε στερήσει τη δυνατότητα να συνεχίσει τη δημοτική παράδοση. Ο ίδιος ο τίτλος του βιβλίου, δηλώνει την πεποίθηση ότι είναι σωστό να αποδίδονται στους εν ζωή παραδοσιακούς καλλιτέχνες οι θέσεις που τους αξίζουν. Θεωρεί, ότι η Τασία, ως η μεγάλη αδελφή της οικογένειας, αποτελεί το βασικό συνεκτικό ιστό της οικογένειας, περιβάλλοντας με τις φτερούγες της αδελφοσύνης όλους και αποδέχεται το γεγονός ότι εκείνη είναι αποδέκτης της αγάπης όλων, καθώς και πρότυπο, καλλιτεχνικό και ηθικό, όπως αποκαλύπτουν διακριτά όλα τα μέλη της οικογένειας…..
Ο εκδοτικός οίκος “Το δόντι” καθώς κι ο συγγραφέας Άρης Μηλιώνης, μπορούν να είναι βέβαιοι ότι πρόλαβαν το χρόνο και ότι διαφύλαξαν την ιστορία παρακινώντας μας όχι μόνο να γίνουμε Βερραίοι= Αληθινοί αλλά και Φαραίοι= Οικογενειογενείς καλώντας μας στο δικό τους πανηγύρι κάτω από τους ήχους των παραδοσιακών χορών και οργάνων σε διάφορα μέρη, σε πλατείες με κρυστάλλινες πηγές και καταπράσινους πλατάνους.
Ας ανταποκριθούμε στο δικό τους το φίλεμα!