Με την Τζουμερκιώτικη λαλιά

Οι ήρωες…

Γράφει ο Χρήστος Α. Τούμπουρος

Ήρωες! Τους βρίσκουμε στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Είναι οι θνητοί με ξεχωριστές και μοναδικές, πολλές φορές, ιδιότητες που λατρευόντουσαν μετά τον θάνατό τους. Η έννοια του ήρωα αφορά Θεούς και ημίθεους. Και ασφαλώς τους απεικόνισε με πολλούς τρόπους η αρχαία ελληνική τέχνη. Ήρωας είναι κι αυτός που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο με απαράμιλλο θάρρος, τόλμη και γενναιότητα. Αναφερόμαστε σε πολεμικές επιχειρήσεις, σε επαναστατικές πράξεις που ενίοτε παίρνουν και τη μορφή της τρέλας. «Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμε την επανάσταση». Θεόδωρος Κολοκοτρώνης Αυτοί ήταν ήρωες! Τέτοιους ήρωες η ελληνική ιστορία έχει και μάλιστα πολλούς. Ήρωες και ηρωίδες οι οποίοι συνέβαλαν σε μια «στοιχειωμένη» ελεύθερη Ελλάδα.

Ήρωες είναι ακόμη και όσοι διακρίνονται για το ήθος, την αρετή και την αυταπάρνηση στην υπηρεσία ενός ανώτερου σκοπού. Έχουμε τους ήρωες της καθημερινότητας που με περισσή προσπάθεια και ασταμάτητο αγώνα παλεύουν, καταθέτοντας τον τίμιο ιδρώτα της εργασίας τους, να υλοποιήσουν όνειρα και ιδανικά, ιδεολογία και ανθρωπισμό. Απλοί ανώνυμοι της καθημερινότητας, άνθρωποι που με περισσή ευγένεια σε εξυπηρετούν σε καθημερινή βάση, χτίζουν σπίτια, φτιάχνουν δρόμους, σκουπίζουν δρόμους, μαθαίνουν τα παιδιά μας γράμματα. Με φιλότιμο και αντοχή. Είναι αυτοί που, χρόνια τώρα, κρατούν όρθια και όχι ορθούμενη την Ελλάδα.
Ήρωες που εκμισθώνουν την πνευματική ή τη χειρωνακτική τους δύναμη. Ήρωες και οι άνεργοι, οι ανέστιοι και περιθωριοποιημένοι. Με ήρωες γεμίσαμε, με ήρωες ζούμε και ήρωες είμαστε. Όσο αντέχουμε! Δεν μιλώ για τους Αριστείς ή τους «άλλους», τους «σπουδαίους», τους «μοναδικούς». Αυτοί έχουν εκτοπιστεί και μάλιστα εκούσια του κοινωνικού σώματος. Αυτοί, αργά ή γρήγορα θα αντιληφθούν πως βιώνουν και εκούσια περιθωριοποίηση. Ήρωες, λοιπόν, είναι όσοι επιτελούν το καθήκον τους κινούμενοι από τη συνείδησή τους, δηλαδή «από χρέος μη κινούντες». Να μάθουμε τέλος πως αυτοί μας δίνουν ελπίδα.

Η εκάστοτε κοινωνική πραγματικότητα, οι περιστάσεις δηλαδή της ζωής, τα συμβάντα και τα γενόμενα αναδεικνύουν τους ήρωες. Ο κορωνοϊός καθόρισε κατ’ αποκλειστικότητα τους ήρωες. Αυτοί που εργάζονται στον τομέα υγείας και προσφέρουν, όσα προσφέρουν, στο κοινωνικό σύνολο. Ο τομέας αυτός που υπέφερε τα πάνδεινα, που άκουσε τα μύρια, απέδειξε πως είναι σοβαρό στοιχείο κοινωνικής πρόνοιας και η κοινωνική του προσφορά ανεκτίμητη. Δεν ξέρω, αν αυτοί οι ήρωες ανακράζουν: «Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε…», όπως αναγκάστηκε να πει ο Σεφέρης για τους ήρωές του. Γνωρίζω όμως πολύ καλά ότι δεν θέλουν και δεν ανέχονται να γίνονται αντικείμενα της όποιας επικοινωνιακής προπαγάνδας. Βοήθεια επιζητούν στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, κατανόηση και συμπαράσταση. Χαιρετούρες, τραγούδια, κεριά και λαμπάδες είναι για τους τεθνεώτας.

Όχι για τους ζωντανούς και μάλιστα μαχητές και υπερασπιστές της ανθρώπινης ύπαρξης. Μην τους δακτυλοδείχνουμε. Απλοί άνθρωποι είναι της καθημερινότητας. Ας μην τους στέλνουμε χαιρετίσματα με τραγούδια στην καροτσαρία και με αναμμένα κεριά στα μπαλκόνια. Δεν πέθαναν. Είναι ζωντανοί. Αντέχουν. Για το δίκαιο αγώνα τους θα παλέψουμε εμείς; Ή ταχιά θα τους ξεχάσουμε;