Μνήμες Μαρτίου…
Νέα μέτρα από χθες Τρίτη για τον περιορισμό της διασποράς του κορονοϊού στην Ελλάδα, που επαναφέρουν μνήμες Μαρτίου, όταν ξαφνικά βρεθήκαμε «στο σπίτι», χωρίς να ξέρουμε τι είναι αυτό που μας «φυλάκισε»…
Όμως, μάθαμε δεν μάθαμε, (μάλλον δεν μάθαμε…), βρισκόμαστε από χθες, την Τρίτη 3 Νοεμβρίου και από τις 6 το πρωί και για ένα μήνα ξανά σε περιορισμό…
Τα μέτρα που θα ισχύουν σε όλη την επικράτεια και θα είναι ενιαία ανεξάρτητα από το επίπεδο υγειονομικής ασφάλειας και προστασίας της κάθε περιοχής είναι τα εξής:
1. Υποχρεωτική χρήση μάσκας παντού.
2. Περιορισμός κυκλοφορίας από τα μεσάνυχτα έως τις πέντε το πρωί.
3. Απαγόρευση επιβίβασης σε Μέσα Μαζικής Μεταφοράς χωρίς μάσκα.
4. Υποχρεωτική τηλεργασία τουλάχιστον κατά 50% σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
5. Υποχρεωτική τηλεκπαίδευση στα ΑΕΙ.
6. Αναστολή επισκεπτηρίου σε όλες τις δομές πρόνοιας.
Νομίζω, λοιπόν, πως όλοι μας οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί…
Το χάος καραδοκεί…
Μου λένε κάποιοι φίλοι αναγνώστες πως επιμένω στα μέτρα για τον κορωνοϊό και αν τα τηρούν οι πολίτες… «η κυβέρνηση, τι κάνει;» μου λένε…
Πατριώτη, όπως έλεγε και ο Νιόνιος, (που στηρίζει Κυριάκο, ενώ παλιά δήλωνε αριστερός…) «Τον χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήσαμε. Γι’ άλλα δέκα χρόνια άιντε καθαρίσαμε.»…
Αυτό λέω, πως άμα βγάλουμε τον χειμώνα, λογαριαζόμαστε με τον Κυριάκο μετά… αλλά, τώρα πρέπει να κοιτάξουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας…
Έγραψε ο Μωυσής Ελισάφ στα ΝΕΑ: «Να και κάτι που επέβαλε ο κορωνοϊός: Εφόσον όλοι απειλείσθε, έστω με μικρή διαβάθμιση, όλοι οφείλετε να αντιδράσετε. Στη δημοκρατία, μάλιστα, που θεωρητικά ο πολίτης είναι πηγή κάθε εξουσίας το μόνο «φάρμακο» είναι η ευθύνη του ίδιου του πολίτη, προς τον εαυτό του, αλλά και προς τον συμπολίτη του. Με λίγα λόγια, η εντολή είναι ή είμαστε κοινωνία, ή παραμένουμε αμετανόητα οι εαυτούληδες.
.»Αλλά να γνωρίζουμε ότι το χάος καραδοκεί. Και ότι ο επόμενος θάνατος μπορεί να μην είναι του άλλου, αλλά ο δικός μας».
Δεν είναι τρομακτικό πατριώτη, αυτό που λέει ο Ελισάφ; Πως δεν έχουμε κατανοήσει πως «ο επόμενος θάνατος μπορεί να μην είναι του άλλου, αλλά ο δικός μας».
Λοιπόν, προτείνω να διαβάσετε το άρθρο του Ελισάφ, το οποίο φιλοξενούμε κι εμείς εδώ στην ΗΧΩ…
Αφορμές κι αιτίες…
Όπως μας μάθαιναν οι παλιοί μας δάσκαλοι, άλλο η «αιτία» κι άλλο η «αφορμή»… η «αιτία» για όλη αυτή τη φρικαλεότητα που ζήσαμε με τον ISIS και το Ισλαμικό Κράτος, είναι άλλες, πολλές, μεγάλες…
Όμως αυτή η νέα αιματοχυσία αθώων ανθρώπων που ζούμε τώρα έχει μια αφορμή: την επιμονή ενός περιθωριακού γαλλικού εντύπου, όπως είναι το Charlie Hebdo να ευτελίζει την πίστη του μισού πληθυσμού του πλανήτη…
Εμείς οι χριστιανοί, ορθόδοξοι και άλλοι, δύσκολα θα κάναμε αυτό που κάνουν οι μωαμεθανοί… έχουμε άλλες αξίες, άλλες θεωρίες, άλλες αρχές… τι θα λέγαμε όμως, ή πως θα αντιδρούσαμε αν το Charlie Hebdo εμφάνιζε στα ασεβή σκίτσα του, τον δικό μας Ιησού Χριστό ως… «ντιγκιντάγκα»;
Τι ελευθερία του λόγου είναι αυτή, που υβρίζει τα θρησκευτικά πιστεύω του άλλου; Λέω και πάμε παρακάτω…
Δεν υπάρχει ελπίς…
Έγραψε προχθές ο Σταύρος Θεοδωράκης, με αφορμή την φωτογραφία με τον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου με μια ταμπέλα κρεμασμένη με την βία στο λαιμό του: η γνώση και η επιστήμη θέλουν κοινότητα για να υπάρξουν και να πολλαπλασιαστούν. Και το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν τη διαθέτει.
.»Οι φοιτητικές παρατάξεις δεν μπορούν εδώ και δεκαετίες να συμφωνήσουν ούτε για το πόσες ψήφους παίρνουν. Διαφωνούν και στην πρόσθεση οι φοιτητοπατέρες. Συμφωνούν όμως και μοιράζουν μεταξύ τους τους πρωτοετείς και στη συνέχεια ανάλογα τις επιδόσεις τους γίνονται γλάστρες, μικρές ή μεγάλες, στις προεκλογικές εμφανίσεις πολιτικών αρχηγών.
.»Στο άλλο σκέλος της «κοινότητας», η Ελλάδα διαθέτει τις περισσότερες κληρονομικές έδρες από όλα τα πανεπιστήμια της Ευρώπης. Καθηγητές ιατρικής παραδίδουν τις έδρες τους στους γαμπρούς τους και καθηγητές θεολογίας κάνουν καθηγητές ακόμη και τις νύφες τους (μετά τους γιους τους βεβαίως).
.»Άλλοι κάνουν χρυσές δουλειές με προγράμματα, μελέτες και πιστοποιήσεις και κάποιοι άλλοι γίνονται γενικοί γραμματείς ή σύμβουλοι υπουργών. Όλοι διατεθειμένοι να λύσουν το πρόβλημα της χώρας, της Ευρώπης, ίσως και του κόσμου όλου, αλλά αδύναμοι να αντιδράσουν σε αυτά που συμβαίνουν στα αμφιθέατρά τους».
Ευλόγως θα αναρωτηθεί κάποιος: εσύ τις έκανε βρε Σταύρο, ως αρχηγός μικρού μεν, αλλά δυναμικού κόμματος στη βουλή, τα ταραγμένα χρόνια; Τι είπες για όλα αυτά; Τι πρότεινες; Τι κατάφερες να επιβάλεις, έστω και στην αντιπολίτευση;
Τίποτα; Τίποτα-τίποτα; Εμ… δεν είχε δίκιο ο Νιόνιος, που (όταν ήταν αριστερός) τραγουδούσε:
Κωλοέλληνες… μασκαρλίκια δες
στο Άλφα της Αξίας, της Αρχής της Μίας
λουτροκαμπινές.
Τιμωρός καιρός, πέντε αιώνες δύσης
εθνικής θα ζήσεις, από δω και μπρος
με αγγλικές αλφαβήτες
μαλλιαροί μου Ελλαδίτες
θλιβερές μου πορδές.
Ααααα… πως και δεν έβαλαν αυτό το άσμα, ως ύμνο στα 200 χρόνια απ’ την επανάσταση του 1821;
Για ασήμαντους λόγους
Ή μήπως θα ήταν καλύτερος τίτλος, αν βάζαμε «για περίεργους λόγους» επεβλήθηκε επιστροφή φορτίων ακτινιδίων από την Ηγουμενίτσα, στην Άρτα, που ανέδειξε χθες η ΗΧΩ;
Συνήθως όταν επεμβαίνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι και καταστρέφουν τον αγώνα μιάς χρονιάς, λέμε πως αυτό έγινε «λόγω υπερβάλλοντος ζήλου»…
Πάντως, όλα αυτά που συμβαίνουν, οδηγούσαν παλιά και συνεχίζουν να οδηγούν τους ανθρώπους της παραγωγής, τους επιχειρηματίες, τον ιδιωτικό τομέα ευρύτερα, είτε να παρανομούν, είτε να μιζάρουν για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους…
Για σκέψου λοιπόν, τι σκέψεις περνούν απ’ το μυαλό του κάθε σκληρά εργαζόμενου όταν μαθαίνει πως η αθάνατη γραφειοκρατία, της πατρίδας μας μπλόκαρε φορτίο ακτινιδίων που τηρούσε όλες τις προδιαγραφές;
Τα βγάζεις πέρα με το «κράτος»; Δεν τα βγάζεις… οπότε, αφού και να θέλεις να είσαι σωστός, πάλι κάτι θα σου βρεί ο γραφειοκράτης, ο μόνος δρόμος είναι αυτός της παρανομίας… κι ο νοών, νοείτω…
Οι ακτινιδιοπαραγωγοί της Άρτας, οργισμένοι από αυτές τις συμπεριφορές, στρέφονται προς τα κυβερνητικά όργανα και τους βουλευτές της κυβερνητικής παράταξης, αναζητώντας την ανάλογη στήριξη, στους δοκιμαζόμενους λόγω κορωνοϊού, παραγωγούς τους πρωτογενούς τομέα, ειδικά που φέτος μετά από πολυετή προσπάθεια συγκεκριμένων ανθρώπων, οι τιμές των ακτινιδίων για τον παραγωγό, κυμαίνονται πάνω από 70 λεπτά.
Ευχαριστήριο
Την στήριξη του απέναντι στους Συλλόγους που διακονούν τον πολιτισμό στη πόλη μας, έδειξε ο Δήμαρχος Αρταίων Χρήστος Τσιρογιάννης, που ανταποκρίθηκε άμεσα σε αίτημα του Συλλόγου Σκουφά.
Εύγλωττα, και όσα αναφέρει η επιστολή του ΔΣ του ΣΚΟΥΦΑ προς τον Δήμο Αρταίων:
Αξιότιμε κ. δήμαρχε.
Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα για την άμεση ανταπόκρισή σας, στο
αίτημα που σας υποβάλλαμε για τον ελαιοχρωματισμό της Πνευματικής μας ‘Στέγης, στην προμήθεια υλικών (χρώματα) όπως επίσης και για το προσωπικό που μας διαθέσατε από το πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας.
Γνωρίζουμε και τιμούμε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που δείχνετε καθημερινά στη πόλη μας και την ευαισθησία σας για τους πολιτιστικούς χώρους και προσβλέπουμε σε συνέχιση της εποικοδομητικής μας συνεργασίας.
Με τιμή ο πρόεδρος Νικόλαος Μπανταλούκας».