ΝΑΡ για τα 50 χρόνια από την κατάρρευση της Χούντας
«Συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την κατάρρευση της Χούντας που επέβαλε το αμερικανοκίνητο στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 σε συνεργασία με την άρχουσα τάξη της Ελλάδας και το στρατό. Σύσσωμη η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία γιορτάζει στις 24 Ιουλίου, επέτειο της ορκωμοσίας του Καραμανλή, ως εγγυητή του Ατλαντισμού και της συνέχειας της αστικής εξουσίας στη χώρα. Υποκριτικά και προκλητικά, καθώς καθημερινά συρρικνώνουν τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού δίνοντας ρεσιτάλ καταστολής και αυταρχισμού» τονίζεται σε ανακοίνωση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, όπου μεταξύ άλλων αναφέρονται και τα εξής:
«Αποτελεί χουντικό μύθο η αποδοχή της δικτατορίας από τον λαό. Όσο οι εργαζόμενοι ξεπερνούσαν το πρώτο «πάγωμα» δυνάμωνε η αντιδικτατορική πάλη. Κορυφαίες στιγμές ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου και της Νομικής το 1973 που κλόνισαν βαθιά τη Χούντα. Καθώς δε το τέλος πλησίαζε, η Χούντα προχώρησε στο έγκλημα του πραξικοπήματος στην Κύπρο. Ο εθνικισμός σε Ελλάδα και Τουρκία, με την επικύρωση του ιμπεριαλισμού ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, σκόπευε να μοιράσει την Κύπρο με τη λεγόμενη «διπλή ένωση», δηλαδή τη διχοτόμηση του νησιού που παράλληλα θα διασφάλιζε ότι η Κύπρος θα ήταν νατοϊκή. Τελικά η τουρκική εισβολή και κατοχή του 40% του νησιού επιτάχυναν την πορεία κατάρρευσης της Χούντας. (…)
Οι φετινοί εορτασμοί για την «αποκατάσταση της δημοκρατίας» είναι για μία ακόμα χρονιά υποκριτικοί και προκλητικοί… Σε όλη αυτή την περίοδο καταγράφηκε η αδυναμία των κομμάτων με κομμουνιστική αναφορά, του ΚΚΕ και του ΚΚΕ Εσωτερικού, να δώσουν αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική και τελικά επαναστατική διέξοδο στον πόθο για αλλαγή, πραγματοποιώντας σε τελική ανάλυση υπόκλιση στον αστικό κοινοβουλευτισμό. Πάνω στη φάση της κατάρρευσης της χούντας πρότειναν «κυβέρνηση όλων των δυνάμεων που αντιτάχθηκαν στην χούντα», το δε ΚΚΕ εσωτερικού στήριζε την κυβέρνηση Καραμανλή στο πλαίσιο της ΕΑΔΕ (Εθνικής Αντιδικτατορικής Δημοκρατικής Ενότητα)… Στα 50 χρόνια που πέρασαν, το πολιτικό σύστημα και η άρχουσα τάξη συστηματικά προσπαθούν να ακυρώσουν κάθε δημοκρατική και κοινωνική κατάκτηση, αλλά και τη δυνατότητα του λαού να οργανώνεται και να αγωνίζεται. Οι νόμοι Κατρούγκαλου, Χατζηδάκη, Γεωργιάδη για το ασφαλιστικό και τα εργασιακά, ο νόμος για τα ιδιωτικά ΑΕΙ, οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ορισμένα εμβληματικά βήματα προς τα πίσω ή, ακριβέστερα, προς ένα δυστοπικό μέλλον».