Να ζει κανείς ή να μη ζει;

On 31 Μαρ 2020

Γειά σας πατριώτες… πως πάει το κουράγιο; Αντέχουμε; Σκέψου πατριώτη, πως η αντοχή συνήθως συνδέεται με κάτι το κοπιαστικό… με τρέξιμο, με σκάψιμο, με κουβάλημα… τώρα λέμε αν αντέχουμε τη ξάπλα στον καναπέ…

Τελικά καταλήξαμε σαν την «κοσί» της γάτας… αυτής –που όπως λέγαν οι παλιοί- το τρέξιμο της, είναι «απ’ τη γωνιά στον αχυρώνα»… εμάς, τώρα με τον κορωνοϊό, η «κοσί» είναι απ’ τον καναπέ στη τουαλέτα, άντε και μέχρι το μπαλκόνι…

Δεν ξέρω, εσύ πατριώτη, αλλά εγώ θα σου ομολογήσω πως λόγω της «εμμονής» μου να παρακολουθώ ειδήσεις, μερικές φορές, φοβάμαι… Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα…

Θυμάσαι, πως το έλεγε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου;
Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν
σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις…

Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις
έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
Και το μυαλό μου, αποθήκη, για ραδιενεργά κατάλοιπα…
Μέτρα ασφαλείας πήρανε, για την αναπνοή μου….

Να, αυτό είναι… μας απαγορεύουν να αναπνέουμε… πρέπει να έχουμε μάσκες, γάντια, απόσταση…

Φάρμακο…
«Το φάρμακο του κορονοϊού θα βρεθεί! Του φόβου ποτέ!» γράφει ο Νίκος Τζιανίδης στο ΕΘΝΟΣ… «Φοβάμαι να ακούσω την τρεμάμενη φωνή του κυρίου Τσιόδρα να μετρά αντίστροφα τις μέρες μου… Φοβάμαι πως, όσο και να κρυφτώ, αυτό που με τρομάζει θα με βρει… Φοβάμαι να βγω στους δρόμους έξω δίχως μάσκα! Τρομάζω να με αγγίξουν χωρίς γάντια. Φοβάμαι πως, όσο και να κρυφτώ, αυτό που με τρομάζει θα με βρει».

.»Κι όταν η ζωή μου έγινε… παροιμιώδης, φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη. Παντού φόβος! Και τώρα μόνο φόβος! Φοβάμαι πια να μένω σπίτι. Φοβάμαι και να βγω έξω. Η ασταμάτητη ροή αρνητικών ειδήσεων με πνίγει!
Φοβάμαι πως δεν θα «ζήσω» από φόβο μήπως πεθάνω…»

.»Και – κάπου το διάβασα – στις μέρες της κρίσης και του πανικού να φοβάσαι εκείνους που φοβούνται. Κι είμαστε πολλοί. Τι πολλοί; Όλοι!» σημειώνει εύστοχα, ο Τζιανίδης…

Για να δούμε, μήπως οι επιστήμονες, αρθούν στο ύψος τους;

Κρούσματα ανευθυνότητας…
Νομίζω πως δεν μπορούμε να βάλουμε μέτρο… από τη μία, ο υπερβολικός φόβος… από την άλλη, η υπερβολική ανευθυνότητα, η υπερβολική αμφισβήτηση των αρμόδιων…

Κρούσματα ανευθυνότητας κατήγγειλε ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη στην ενημέρωση της Κυριακής… «Την Παρασκευή έσπασαν τα τηλέφωνα, ξαφνικά χάλασαν όλα τα υδραυλικά της Ελλάδας» είπε χαρακτηριστικά ο υφυπουργός αναφερόμενος στους τρόπους που μηχανεύτηκαν ορισμένοι για να σπάσουν την καραντίνα και να πάνε στα εξοχικά…

Κατά τα άλλα, ο κ. Χαρδαλιάς επανέλαβε ότι παρατείνεται έως και τις 11 Απριλίου η προσωρινή απαγόρευση λειτουργίας των καταστημάτων σε ολόκληρη την επικράτεια…. Επίσης, επανέλαβε ότι παρατείνονται έως τις 11 Απριλίου τα προσωρινά περιοριστικά μέτρα στους χώρους λατρείας…

Τι θα γίνει πατριώτες; Θα σοβαρευτούμε, έστω και τώρα, που βλέπουμε εκατόμβες θανάτων δίπλα μας… διαβάζω για τον 25χρονο γιό του επιχειρηματία που μόλυνε την Ικαρία στο protothema.gr…

“Η ανευθυνότητα και η απερισκεψία του 25χρονου γιου του επιχειρηματία που «έσπασε» την καραντίνα μετά την άφιξη του στην Αθήνα, ερχόμενος από το Λονδίνο για να ταξιδέψει στην Ικαρία, όπου και η εξοχική κατοικία της οικογένειάς του, κινητοποίησε όλες τις αρμόδιες Αρχές», λέει…

Άκου και το πλέον ανεύθυνο: Εξετάζεται η πληροφορία να συμμετείχε ο 25χρονος μαζί με άλλους νεαρούς Ικαριώτες σε χοιροσφάγια (ικαριώτικο έθιμο) ενώ λέγεται ότι πραγματοποιήθηκε στην κατοικία του συγκέντρωση περίπου 10 ατόμων, χωρίς όμως να έχει εξακριβωθεί ποια ήταν οι υπόλοιποι που τον επισκέφτηκαν πέρα…

Θες κι άλλο πιο ανεύθυνο; Η ιχνηλάτηση των επαφών που είχε ο 25χρονος στο βόρειο τμήμα του νησιού, συγκεκριμένα στις Ράχες και στο χωριό Άγιος Πολύκαρπος γίνεται με δυσκολία καθώς οι ντόπιοι που τον συνάντησαν δεν φαίνονται διατεθειμένοι να απευθυνθούν στις Αρχές και να ενημερώσουν σχετικά!!!

Μιλάμε για πλήρη ανευθυνότητα, αυτών των συμπατριωτών μας, που επειδή είναι από την Ικαρία, τα έγραψαν όλα κανονικά… δεν άκουσαν; Δεν διάβασαν; Δεν είδαν; Και καλά, υποδέχτηκαν τον πλούσιο «γόνο» λες κι ήταν Δεκαπενταύγουστος…

Τώρα, δεν πάνε να εξετασθούν; Εντάξει… κι αυτό το αλαζονικό, που έχουν ορισμένες τοπικές κοινωνίες, παραείναι…

Ψυχραιμία…
Να ευχηθούμε να μην κόλλησαν πολλοί, γιατί η Ικαρία είναι μακριά… άλλο να πάς έναν ασθενή απ’ τους Κωστακιούς στα Γιάννενα κι άλλο απ’ την Ικαρία στην Αθήνα…

Είπα Κωστακιούς, επειδή το Σάββατο έγινε (ξανά) της κακομοίρας στην Άρτα, με τα δύο κρούσματα κορωνοϊού, που εντοπίσθηκαν στην περιοχή των Κωστακιών… το ραδιο-Αρβύλα, δούλεψε κανονικά, ο κόσμος ταράχθηκε… άλλο να ακούς για Ιταλία, Ισπανία, Κίνα… κι άλλο να μαθαίνεις πως εκεί που πήγαινες εσύ να ψωνίσεις, πήγαινε κι ο άλλος… που τον επισκέφθηκε ο κορωνοϊός…

Να, είναι αυτός ο φόβος που λέγαμε παραπάνω… άλλο όμως να προσέχεις, να φυλάγεσαι, άλλο να φτάνεις σε ευτράπελα… όπως αυτό που ο άλλος, για να πάει στο Πολύδροσο, πήγε από τον «δρόμο του πασά» για να μη περάσει από Κωστακιούς!

Ψυχραιμία, πατριώτες… κυρίως, ψυχραιμία μεταξύ των τοπικών μας παραγόντων… μαθαίνω διάφορα, αλλά δεν θέλω να ασχοληθώ αυτή τη στιγμή… προέχουν άλλα…

Έκαστος εφ ω, ετάχθη…
Να επισημάνω όμως ότι ο νέος Διοικητής του Νοσοκομείου σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία κρατά υπεύθυνη και σοβαρή στάση… και δεν καταλαβαίνω τη διαμαρτυρία του Δημάρχου Αρταίων, που τη διάβασα σε τοπικό μέσο ενημέρωσης, επειδή ο Διοικητής του Νοσοκομείου, δεν τον ενημέρωσε για τα δύο κρούσματα….

Υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες και δεν είναι στα καθήκοντα του (κάθε) Δημάρχου να ενημερώνει μέσω facebook αν υπάρχουν ή όχι κρούσματα κορωνοϊού, στη περιοχή του… δηλαδή, ο Διοικητής θα ενημερώνει, πότε τον Τσιρογιάννη, πότε τον Μίγδο, πότε την Βαβέτση και πότε τον Χασιάκο, αν υπάρχουν κρούσματα στους Δήμους;

Αυτή τη δουλειά, την κάνει μια χαρά η Περιφέρεια, που έχει και τη συνολική εικόνα… οι Δήμαρχοι να κάνουν αυτά που μπορούν. Όπως ας πούμε τη φροντίδα των μοναχικών, των ηλικιωμένων και των ασθενών που δεν μπορούν να ψωνίζουν, να πάνε για φάρμακα… ή να στηρίζουν τους δημότες, σε άλλες ανάγκες…

Για παράδειγμα, οι Δήμοι θα μπορούσαν να διαγράψουν τους λογαριασμούς της ύδρευσης για το πρώτο εξάμηνο του 2020… εδώ κάθε λίγο και λιγάκι, πλένουμε τα χέρια… ή για παράδειγμα, ο Δήμος Αρταίων, θα μπορούσε να αναλάβει τη φροντίδα των φοιτητών της Φοιτητικής Εστίας, που η κυβέρνηση τους έδιωχνε αλλά εκείνοι ήθελαν να μείνουν εδώ…

Νομίζω πως δεν θα ήταν δύσκολο, να αναλάβει ο Δήμος για λίγο χρόνο τη σίτιση και τη φροντίδα γενικότερα των φοιτητών… παιδιά μας είναι, τους θέλουμε στην Άρτα.
Τι, μόνο στις καλές εποχές, «καλώς τα παιδιά» και στις άσχημες «γ@μώ τη μάνα τους»; Οι φοιτητές των σχολών της Άρτας στα δύσκολα έχουν χρεία τη στήριξη των ταγών της τοπικής κοινωνίας…

Αυτό θα ήταν ένα φωτεινό παράδειγμα αλληλεγγύης στους δοκιμαζόμενους νέους, απέναντι στη κυβέρνηση που τους διώχνει απ’ τις Φοιτητικές Εστίες… δεν το έκανε ο Δήμος και η Δημοτική Αρχή, δεν το σκέφθηκαν ούτε οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης… ουδέ καν η «αξιωματική αντιπολίτευση»!!!

Εμ, Δήμαρχε, αυτό θα γίνονταν «βίραλ», θα σε έπαιζαν όλα τα κανάλια… και θα ήσουν ο ήρωας της ημέρας… αλλά, που να σου πάει και σένα το μυαλό… έχεις τόσα να σκεφθείς…

Τέλος πάντων, το θέμα διευθετήθηκε χωρίς παρατράγουδα…

Καραμπίνα!
Η καραντίνα, πατριώτες, θα συνεχιστεί… μάλλον πρόκειται για «καραμπίνα» όπως είπε και το κοριτσάκι στη Κύπρο, αφού όσο θα συνεχίζεται το λουκέτο σε μαγαζιά και δουλειές, ο «θάνατος» προβάλει απειλητικός…

Το Έθνος της Κυριακής (29/3) σκιαγράφησε το σχέδιο της κυβέρνησης για την ανάσχεση της εξάπλωσης του κορονοϊού με καραντίνα τεσσάρων ακόμη εβδομάδων…. Ο κυβερνητικός μηχανισμός μελετά όλα τα σχέδια που έχει στο τραπέζι, ακόμα και τα πιο ακραία σενάρια.

Στο προσκήνιο βρίσκεται η περαιτέρω μείωση των δραστηριοτήτων, όπως για παράδειγμα η καθιέρωση συγκεκριμένου ωραρίου κυκλοφορίας κυρίως για τους ηλικιωμένους που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες… επίσης μελετώνται αρκετά εναλλακτικά σενάρια αυστηροποίησης των υφιστάμενων μέτρων, όπως για παράδειγμα η περαιτέρω μείωση των ελεύθερων μετακινήσεων…

Ζήσε… Μάη μου!
Νομίζω πατριώτη, πως η παροιμία “από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα”, θα πρέπει να συνδυαστεί με την άλλη που λέει «Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι»!!! διαβάζω λοιπόν πως από 10 Μαΐου και βλέπουμε πότε θα αρχίσει η χώρα να επιστρέφει σε μια κάποια κανονικότητα…

Τα ερωτήματα πλέον μεταξύ μας, δύσκολα βρίσκουν απαντήσεις… πότε θα επιστρέψει η χώρα σε μια κάποια κανονικότητα; Πότε θα αρχίσουν να αίρονται οι περιορισμοί στην κυκλοφορία των πολιτών; Πότε θα ανοίξουν ξανά οι επιχειρήσεις; Τα σχολεία;

Σύμφωνα με την «Καθημερινή της Κυριακής», το ορόσημο –λένε- είναι η 10η Μαΐου… Η ημερομηνία αυτή λογίζεται ως η αρχή χαλάρωσης των μέτρων, αν και πλήρης και ταυτόχρονη κατάργηση των περιορισμών, μη τη σκέφτεσαι πατριώτη… καλά, για Πάσχα, μην ονειρεύεσαι…

Οι αρμόδιοι, φοβούνται, λέει, ότι μπορεί να οδηγήσει στην αναζωπύρωση του προβλήματος. Σε πρώτη φάση, μάλλον θα αρθεί η απαγόρευση των άσκοπων μετακινήσεων… Θα ακολουθήσει «σε εύλογη χρονική απόσταση», η ανακοίνωση για επανέναρξη της λειτουργίας των σχολικών μονάδων, καταστημάτων και εστιατορίων…

Και σε τρίτη φάση θα αποκατασταθούν οι αεροπορικές συγκοινωνίες εξωτερικού και εσωτερικού και ανάλογα με τα στοιχεία…

Να ζει, να ζει, να ζει…
Μιλώντας στο ethnos.gr, ο διακεκριμένος Αμερικανός επιδημιολόγος Γκρεκ Κονσάλβες (Yale School of Public Health) και ακτιβιστής των δικαιωμάτων της υγείας, κάνει ξεκάθαρο ότι αυτήν τη στιγμή το χρονολόγιο της εξόδου από την κοινωνική απόσταση το ορίζει ο κορονοϊός.

Σχετικά με το πότε θα βρεθεί ένα αποτελεσματικό φάρμακο ενάντια στον νέο κορονοϊό, ο Γκρεκ Κονσάλβες λέει ότι «αν το ήξερα μάλλον θα είχα γίνει τρισεκατομμυριούχος. Χρειάστηκαν 15 χρόνια για να βρούμε φάρμακο που αντιστρέφει τις επιπτώσεις του HIV.

.» Δεν νομίζω λοιπόν ότι έχουμε μπροστά μας εβδομάδες (για τον κορωνοϊό). Νομίζω ότι έχουμε μήνες ή και χρόνια και το ίδιο ισχύει και με το εμβόλιο… Αν είμαστε ιδιαίτερα τυχεροί μπορεί να δούμε ένα εμβόλιο σε 18 μήνες και μία αποτελεσματική θεραπεία σε δύο χρόνια, αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω που να μας υπόσχεται κάτι τέτοιο» λέει ο Γκρεκ Κονσάλβες.

Λοιπόν, να επιστρατεύσουμε ελπίδα και αισιοδοξία… και να σιγοψιθυρίσουμε ένα τραγούδι που είπε ο Γιώργος Ζαμπέτας και η Μανταλένα στη ταινία «Να ζει κανείς, ή να μη ζει»…

Κι αν η χαρά σε ξέχασε
κι αν χειμωνιά σε σκέπασε
η άνοιξη θα ξαναρθεί
να ζει κανείς ή να μη ζει;

Να ζει, να ζει, να ζει…