Ντρέπομαι κι αγανακτώ και φοβάμαι

Ο γνωστός δημοσιογράφος Μένιος Σακελλαρόπουλος γράφει για τις φρικτές εικόνες ντροπής στην Αιγιάλεια, όπου ΒΟΥΝΑ σκουπιδιών –κι ένα σωρό ποντίκια δίπλα- δημιούργησαν μια υγειονομική βόμβα! Ακούει κανείς; Ποια μπορεί να είναι η μεγαλύτερη κατάρα για έναν άνθρωπο; Η βλακεία κι η ηλιθιότητα –όπου ως γνωστόν ο ηλίθιος είναι αήττητος-, η αδράνεια ή η ανικανότητα; Το μείγμα είναι εκρηκτικό και επικίνδυνο όσο μία βόμβα. Αιγιάλεια, Ακράτα, Ιούλιος 2019, λίγες μέρες πριν έρθει ο Αύγουστος όπου ως γνωστόν… είναι παχιές οι μύγες! Ποιες μύγες τώρα και ποια κουνούπια;

Πρώτη μέρα εδώ στα πατρογονικά εδάφη και βρέθηκα να κυνηγάω ποντίκια για να μη μπουν στο σπίτι! Ή μήπως με κυνηγάνε αυτά κι απλώς δεν το κατάλαβα; Φτάνοντας εδώ, σε ένα μέρος που θα μπορούσε να είναι μικρός παράδεισος, βρέθηκα μπροστά σε βουνά σκουπιδιών.
ΒΟΥΝΑ! Β-ο-υ-ν-ά! Μπροστά στη θάλασσα, πίσω από τη θάλασσα, πλάγια από τη θάλασσα, κάθετα, οριζόντια, σε όλους τους δρόμους, προς όλες τις κατευθύνσεις! Δυο-τρεις γεροπόντικες, περιτριγυρισμένοι από «νεολαία», έκαναν πάρτι στα βουνά σκουπιδιών. Ίσως να ήρθαν κι απ’ αλλού, καλώντας τους φίλους τους από τις γύρω περιοχές. Όλοι μπορούν να περάσουν καλά, αξέχαστα δηλαδή! Ένας απ’ αυτούς περνάει κάτω από τη μηχανή μου, κι είχε χαρά το βλέμμα του, θαρρείς κι ερχόταν από συναυλία. Γεμάτος, χορτασμένος, βρήκε τροφή για μήνες!

Μία από τις λίγες ξένες τουρίστριες στην περιοχή σφίγγεται στο μπράτσο του άντρα της και ουρλιάζει! Προσπαθώ να την καθησυχάσω –και πώς θα μπορούσε να γίνει- λέγοντάς της ότι το… κακό πέρασε, έφυγε. Εκείνη με κατακεραύνωσε! «Αλήθεια, δεν ντρέπεστε που ζείτε έτσι; Δεν φοβάστε μην αρρωστήσετε; Πώς μπορείτε και κοιμάστε ήσυχοι; Και πάτε στις δουλειές σας αντί να είστε συνεχώς ξεσηκωμένοι μέχρι να βρεθεί λύση; Ντροπή!» Έλεγε και ξανάλεγε την ίδια λέξη: ντροπή!

Την είπε καμιά δεκαριά φορές, προσθέτοντας ότι στην πατρίδα της –Τσεχία- οι άνθρωποι που ευθύνονταν θα είχαν πάει φυλακή! Ότι το θέμα αυτό θα έπαιζε κάθε μέρα στις τηλεοράσεις, ότι θα ασχολιόταν προσωπικά ο πρωθυπουργός. «Αλήθεια δεν ντρέπεστε; Και πάτε και για καφέ στην παραλία σαν να μη συμβαίνει τίποτα;»
Ο άντρας της, που μου συστήθηκε ως λάτρης της Ελλάδας και του πολιτισμού της, καθηγητής στην Πράγα, δεν έβραζε όπως η γυναίκα του. Μακάρι όμως να έβραζε! Απόλυτα ήρεμος, μού είπε: «Κουράγιο… Εμείς φεύγουμε. Άμεσα. Δεν το ανεχόμαστε…»

Ο πόντικας που ξαναβγήκε για να γυρίσει στη… συνέλευση, επέσπευσε κι άλλο την αναχώρηση του ζεύγους που δεν θα έμενε ούτε για μπάνιο. Τα λόγια μου –και οι πολλές συγγνώμες- έπεσαν στο κενό, με τη γυναίκα, ζωγράφο στο επάγγελμα, να ρίχνει τους τελευταίους κεραυνούς που της απέμειναν. «Δεν ξέρω αν φταίει ο δήμαρχος, ο παραπάνω απ’ αυτόν, ο κάτω, ο υπουργός, ο πρωθυπουργός, ο αρχηγός του στρατού και της αστυνομίας, ο εισαγγελέας. Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει! Φεύγω και δεν ξαναπατάω! Όταν δεν σέβεστε τον τόπο σας –και δεν ντρέπεστε γι’ αυτόν- δεν θα τον σεβαστούμε εμείς. Γεια σας κύριε!»

Έπρεπε να ανάψω ένα κερί να μην πιάσει κανένας αέρας και ρίξει τα βουνά σκουπιδιών στη θάλασσα, να κολυμπάμε αγκαλιά με μπανανόφλουδες, αλλοιωμένα καρπούζια, υπολείμματα φαγητών, χαρτιά υγείας, κόκαλα από μπριζόλες και παϊδάκια, άδεια απορρυπαντικά και χιλιάδες είδη σκουπιδιών. Αλλά χιλιάδες! Όσο βλέπει το μάτι! Θάλασσα και σκουπίδια! Ή σκουπίδια και θάλασσα; Το ίδιο είναι! Αφού μιλάμε για θάλασσα σκουπιδιών, ωκεανό!

Μια κυρία έβγαλε και… ανακοίνωση! «Όποιον δω και εναποθέτει σκουπίδια από άλλη γειτονιά θα ΜΗΝΥΘΕΙ»! Πότε είπαμε ότι αρχίζει ο νέος εμφύλιος; Για τα σκουπίδια έτσι; Και γι’ αυτή την υγειονομική βόμβα –με πολύ ορατό τον κίνδυνο επιδημιών!- δεν κουνιέται φύλλο! Ιούλιος 2019! Κι αν πιάσει και καμιά φωτιά, θα φταίει ο… Χατζηπετρής!
Αυτή δεν είναι εικόνα πόλης, νομού, κράτους. Τέτοιες εικόνες δεν είχα δει στην Αφρική. Στην Αφρική, όχι στην Ευρώπη… Κυρία από την Πράγα, ναι, ντρέπομαι. Κι εγώ και πολλοί άλλοι. Ντρέπομαι και φοβάμαι κυρία. Εσείς κύριοι υπεύθυνοι δήμαρχοι, περιφερειάρχες, αντιπεριφερειάρχες, υπουργοί και λοιποί, ντρέπεστε;

*Δημοσιεύτηκε στο TheCaller.gr