Οδηγώντας στα Τζουμέρκα…!!!
Λοιπόν, χθες είχα κάποιες επισημάνσεις σχετικά με τους προβληματισμούς του φίλου Χρήστου Τούμπουρου, για την τουριστική ανάπτυξη των Τζουμέρκων…. Διότι, για ανάπτυξη κάτι άλλου, πλην του Τουρισμού, όπως ας πούμε, του πρωτογενούς, νομίζω δεν υφίσταται τέτοιο θέμα, παρότι τα καλοκαίρια καταναλώνονται κοπάδια από αρνιά και προβατίνες στις χασαποταβέρνες…
Έλεγα λοιπόν στον Χρήστο, πως μια περιοχή δεν αναπτύσσεται «οριζοντίως» -όπως ας πούμε σαν κάτι μέτρα που παίρνει ο Κυριάκος- αλλά ούτε «κατ’ αντικιασμόν»… μια περιοχή αναπτύσσεται όταν στήνει υποδομές, υπάρχουν άνθρωποι που εκμεταλλεύονται ευκαιρίες, όταν υπάρχουν και πολιτικοί παράγοντες μικρού ή και λίγο μεγαλύτερου βαθμού, που «βάζουν πλάτη»…
Κι όταν έρθει ο καιρός, όταν ωριμάσουν οι συνθήκες, εκείνοι που έχουν τις προϋποθέσεις, κερδίζουν… όπως συμβαίνει αυτό τον καιρό, που όπως όλα δείχνουν ότι τα Τζουμέρκα, αποτελούν τόπο έλξης για τουρισμό και όχι μόνο… όμως, δεν προβάλλονται όλα τα τοπία, ούτε όλα τα χωριά, αλλά μόνο κάποια εξ αυτών…
Και για του λόγου το αληθές, διάβαζα προχθές μια περιήγηση στο 4troxoi.gr με τίτλο «Kia Sportage: Οδοιπορικό στα Τζουμέρκα»… Τουτέστιν έκαναν προμόσιον «με ένα οδοιπορικό 1.200 χιλιομέτρων, στο ολοκαίνουργιο και ιδανικό για την περίσταση Kia Sportage πέμπτης γενιάς, με αφετηρία τα πετρόχτιστα χωριά των Τζουμέρκων, όπως τα Πράμαντα, το Σιράκο και τους Καλαρίτες»….
«Ο κόσμος –λέει το κείμενο του Μανώλη Σαλούρου- τα γνωρίζει ως «Τζουμέρκα», αλλά ουσιαστικά αναφερόμαστε στα Αθαμανικά Όρη, δηλαδή στη μεγάλη οροσειρά της δυτικής Ελλάδας, που ουσιαστικά αποτελεί νότιο τμήμα της ευρύτερης οροσειράς της Πίνδου και υψώνεται μεταξύ των ποταμών Αράχθου και Αχελώου – εξού και η αρχαία Αθαμανία, από την οποία προέρχεται και η ονομασία τους.
.»Οι δε κάτοικοι της ορεινής αυτής περιοχής καλούνται «Τζουμερκιώτες»… Ο συντομότερος δρόμος για να τα προσεγγίσεις είναι η Ιόνια Οδός, βγάζοντας δεξί φλας μετά τα ΣΕΑ της Φιλιππιάδας, όπου και οι χαρακτηριστικές ταμπέλες «Τζουμέρκα-Αμμότοπος». Από Αθήνα υπολογίστε περίπου τρεισήμισι ώρες έως τα πρώτα χωριά και περίπου 38 ευρώ σε διόδια».
Άκου τώρα, περιγραφή του οδοιπορικού με το Kia Sportage, πατριώτη… «Νωρίς ακόμη, και έχουμε αρχίσει να περιδιαβαίνουμε τα «Τζουμερκοχώρια», όπως λέγονται χαρακτηριστικά τα 65 χωριά (συνολικά μαζί με τους οικισμούς των Τζουμέρκων), που είναι κατανεμημένα σε τρεις νομούς. Πέρασμα από τα Πιστιανά και την όμορφη Ροδαυγή στα ορεινά της Άρτας, με την παλιά ονομασία του χωριού να είναι «Νησίστα»….
.»Η συνέχεια γράφεται με πέρασμα από την Πλατανούσσα και pit stop σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία-γεφύρια της χώρας μας. Το περίφημο πέτρινο μονότοξο γεφύρι της Πλάκας…. Ανεβαίνουμε προς το χωριό Καταρράκτης και, αφού ξαποσταίνουμε στο αναψυκτήριο από όπου ξεκινάει το πέτρινο μονοπάτι με γεφυράκια που οδηγεί στους καταρράκτες, φεύγουμε για το κυρίως μενού των Τζουμέρκων.
.»Αυτό «σερβίρεται» στους ταξιδιώτες στο κεφαλοχώρι Πράμαντα με τις καλές τουριστικές υποδομές, αλλά και στους δύο πανέμορφους παραδοσιακούς οικισμούς, Σιράκο και Καλαρίτες, σε υψόμετρο περίπου 1.200 μέτρων, οι οποίοι ξεπροβάλλουν σαν πέτρινες ζωγραφιές μέσα στο μαγευτικό σκηνικό της περιοχής…
.»Για τους λάτρεις της πεζοπορίας υπάρχει ένα μονοπάτι διάρκειας περίπου μιάμισης ώρας, που συνδέει αυτά τα δύο πανέμορφα «βλαχοχώρια», μέσα στα οποία δεν μπορείς να οδηγήσεις. Μόνο τα περπατάς και τα απολαμβάνεις! Για τη διανυκτέρευσή μας επιλέγουμε τα Πράμαντα, με την πληθώρα επιλογών σε δωμάτια και εστίαση».
Δεν ξέρω, αν είδες τη διαδρομή, πατριώτη… ο άνθρωπος με το Kia Sportage, επιλέγει την διαδρομή από Νησίστα-Πλατανούς και εκείθεν από Πλάκα, ανεβαίνει Καταρράκτη….
Επισήμανση: γιατί δεν επιλέγει το δρόμο Νησίστα-Γέφυρα Τζαρή-Ράμια και εκείθεν Καταρράκτη; Είναι μια απορία… αλλά, ας τον ακολουθήσουμε…. Από Καταρράκτη, με τον γνωστό «φιδοειδή» δρόμο, κατεβαίνει ξανά και μετά χωρίς άλλες αναφορές, προσπερνά την Άγναντα και πάει σούμπιτο Πράμαντα… γιατί; Μα επειδή όπως ο ίδιος λέει, εκεί υπάρχει «πληθώρα επιλογών σε δωμάτια και εστίαση».
Το λέω και το επαναλαμβάνω εδώ και χρόνια, σε κάθε ευκαιρία όταν γίνεται συζήτηση για τον τουρισμό και τα λοιπά… ο τόπος που δεν έχει κλίνες, δεν έχει λαμβάνειν από την πίτα που λέγεται «τουρισμός»… ο καθείς μας μπορεί να φάει κάπου… ο καθείς μας μπορεί να κάνει μια στάση εδώ, μία ανάπαυλα παραπέρα…
Στο τέλος θα καταλήξει εκεί όπου θα βρεί «δωμάτια και εστίαση»… και τι άλλο θα βρεί, όταν υπάρχουν «δωμάτια και εστίαση»; Θα βρεί κι άλλον κόσμο… Όσο και να λέμε πως στα Τζουμέρκα «είναι ήσυχα», αυτό δεν είναι ντε και καλά στα «θέλω» του επισκέπτη… όποιος θέλει «ησυχία» πάει στο Άγιον Όρος… οι υπόλοιποι, θέλουν και ταβέρνες και καφενεία και ψητοπωλεία και μπαρ και κόσμο και διασκέδαση…
Airbnb, θα λες…
Εκ κατακλείδι… ενώ στα νησιά μας, εδώ και πολλά-πολλά χρόνια, οι νησιώτες το’ πιασαν το νόημα με τα «rooms to let» και τα καλοκαίρια νοίκιαζαν ακόμη και τη δικιά τους τη κρεβατοκάμαρα, στα Τζουμερκοχώρια, οι ετεροδημότες –κυρίως- άφηναν κλειδαμπαρωμένα τα σπίτια τους, περιμένοντας 11,8 μήνες, να πάνε κάνα πενθήμερο στο πανηγύρι του χωριού…
Αντί λοιπόν να πιάσουν οι άνθρωποι που ζουν στις πόλεις και κυρίως στην Αθήνα, το νόημα με το Airbnb και να γίνουν όλα τα χωριά στα Τζουμέρκα με τους λίγους κατοίκους, αλλά με τα πολλά άδεια και κλειδαμπαρωμένα σπίτια, ένα μεγάλο, ανοιχτό ξενοδοχείο, σχεδόν όλες τις εποχές του χρόνου, (κάτι σαν το Open Mall του Δήμου Αρταίων), ακόμη και οι λίγοι κάτοικοι έφυγαν…
Καθότι, όπως έλεγαν οι παλιοί Τζουμερκιώτες, «το αγώι, ξυπνά τον αγωγιάτη»… ενώ «ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω»… τώρα, αν θα ρωτήσεις, πως θα λειτουργούσε το σύστημα και τα λοιπά, αυτά τα λύνει η ζωή…
Και όταν ο μακαρίτης ο Κώστας ο Βασιλείου, δημιουργούσε το «Ζεύκι» του, εκ του μηδενός, πολλοί, σχεδόν όλοι, τον έλεγαν «ιδιόρρυθμο», άλλοι «τι τα θέλει αυτά» και άλλα τέτοια… κι όταν το «Ζεύκι» έγινε τόπος συνάντησης και ευωχίας, όλοι προσπαθούσαν να βρουν τραπέζι…
Λοιπόν, ο τόπος δεν είναι μόνο όσα δημιούργησε ο Πανάγαθος, αλλά και οι άνθρωποι… εάν και εφόσον κάποιοι πιστέψουν πως «ήρθε η ώρα των Τζουμέρκων» πολλά μπορεί να συμβούν… μέχρι και Airbnb θα λες και θα κλαίς… παντού στην Ελλάδα, ακόμα και στα έρημα χωριά των Τζουμέρκων θα βρεθούν άνθρωποι να αναλάβουν τα πάρε-δώσε… το ζήτημα είναι, ποιος θα κάνει την αρχή…
Λοιπόν, πολλά είπαμε φίλε μου Χρήστο… ραντεβού το καλοκαίρι, με τσίπουρα κάτω απ’ τα (δασιά) πλατάνια…
Μεταξύ μας…
Διάβασα τα 70 ονόματα των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτικη Συμμαχία Άρτας, που εκλέχτηκαν για το Συνέδριο… αν δεν έκανα λάθος στο μέτρημα, ανάμεσα στους 70, υπάρχουν τουλάχιστον 5 ή έξι ζευγάρια, τουτέστιν εκλέγεται και ο άνδρας και η γυναίκα… Νομίζω πως τα «λούκια» του ΠΑΣΟΚ παλιά για τα συνέδρια, μάλλον ήταν παιδική χαρά μπροστά στο φαινόμενο ετούτο…
Ήγουν όταν το 10%, είναι σύζυγοι, ένα άλλο 10% είναι συμπέθεροι ή ξαδέρφια κι ένα 5% κουμπάροι… αν βάλεις και τίποτα απλές συντροφικότητες, τίποτα κολλητούς, πάει το 40 με 50% των συνέδρων είναι «μεταξύ μας Μεταξάς»!!!
Που να βρεθεί λοιπόν θέση και για κάναν άλλο… Ασφαλώς και όπως λέει ο λαός, «τρίτος στους δύο, δεν χωρεί»… αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με αριστερό κόμμα…. Δεν έχουμε ούτε καθεστώτα «οικογενειοκρατίας», ούτε «νεποτισμού»…
Και μετά, μας φταίει ο Κυριάκος, η Μαρέβα, ο Μπακογιάννης, η Ντόρα και ο μικρός Κώστας…
Φλας-οφοβία;
Επειδή ζούμε στην εποχή της εικόνας και τα λοιπά, επεσήμανα πως ο επικεφαλής (ή μήπως ο επί των δημοσίων σχέσεων;) της παράταξης ΚΟΙΝΟ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ, αποφεύγει να επισυνάπτει φωτογραφίες στις ανακοινώσεις της παράταξης…
Ας πούμε έστειλαν κοτζάμ ανακοίνωση από τη συνέντευξη τύπου, αλλά από κάνα δυό φωτο, τίποτα… Σήμερα που με τα κινητά-παντόφλες, όλα είναι εύκολα, προς τι η «οπισθοδρόμηση» για τον Ζάψα και τους συνοδοιπόρους του; Εδώ το ΚουΚουΕ και πέρασε στο επόμενο στάδιο, που είναι εκτός από τα κομματικά κείμενα και οι εικόνες…
Εκτός αν οι σύντροφοι της ριζοσπαστικής αριστεράς, τις ανεβάζουν στο ΦουΜπου, στο Τουίτερ ή στο Ινσταγκραμ… οπότε πάμε πάσο…
Βέτο…
Κάποια σχόλια, σε Αθηναϊκές λεγόμενες εφημερίδες είναι πολλές φορές «Copy-paste», τόσο εξόφθαλμα, που να αποκαλύπτουν τις προθέσεις των σχολιογράφων…
Ας πούμε στη (δεξιά…) ιντερνετική εφημερίδα Political, διάβασα το παρακάτω σχόλιο: «δημοσιογράφος που καλύπτει τον ΣΥΡΙΖΑ θέλει, λέει, να κατέβει υποψήφιος με το κόμμα σε συγκεκριμένη εκλογική περιφέρεια. Έλα όμως που η βουλευτίνα του κόμματος στην περιοχή τρύπησε τα ταβάνια μόλις έμαθε τις προθέσεις του δημοσιογράφου και έσπευσε αμέσως να θέσει βέτο… «Ή αυτός ή εγώ», είπε η βουλευτίνα…»!!!
Βέβαια, το ίδιο σχόλιο, με ελάχιστες παραλλαγές στο… ύψος της αντίδρασης της βουλευτίνας, δημοσιεύτηκε τα παραπροηγούμενο Σάββατο στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ (…τα οποία λέγεται πως τα χρηματοδοτεί ο πρόεδρος Μαρινάκης)… το είχα διαβάσει, αλλά έδωσα τόπο στη σκοπιμότητα του σχολίου και το άφησα να περάσει…. Μάλιστα τα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, έγραφαν και το όνομα της βουλευτίνας που έβαλε –λέει- «βέτο» στο δημοσιογράφο…
Όμως όταν το ίδιο σχόλιο, επαναλαμβάνεται δώθε-κείθε, χρήζει επισήμανσης… Δεν γράφω το όνομα, όχι γιατί θα μάθετε ποια είναι η βουλευτίνα που «βάζει βέτο» στο μέλλον ενός συμπολίτη μας, αλλά αν το γράψω, θα καταλάβουν όλοι (…και όλες, που θα έλεγε κι ο Μπάρκας) περί τίνος δημοσιογράφου πρόκειται… δεν είναι ώρα να χαλάμε τις καρδιές μας, με στημένα σχόλια των εφημερίδων του Μαρινάκη…
Υποψηφιότητες του… σβώλου!!!
Οι διαδικασίες για τα ψηφοδέλτια στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, άνοιξαν και όλοι όσοι έχουν «γόνατα» να συμμετάσχουν στον εκλογικό αγώνα, μπορούν άνετα, αβίαστα, αβάδιστα, αγέρωχα, να καταθέσουν την αίτηση με το βιογραφικό τους και να περιμένουν την κρίση της Επιτροπής ψηφοδελτίων…
Αυτή είναι η πραγματική συμμετοχή σε εκλογικές διαδικασίες… καθότι υπάρχει και η άλλη, η υποψηφιότητα «του σβώλου», στο facebook, όπου διακινούνται ονόματα επίδοξων βουλευτών ου μην αλλά και μελλοντικών υπουργών, τύπου κουτσομπολιό στα σκαλιά της εξώπορτας από τις γειτόνισσες…
Η πλάκα είναι, πως κάποιοι από τους αναφερόμενους χαριεντίζονται κιόλας, επειδή κάποιος έγραψε ότι ο τάδε πάει για βουλευτής… μάλλον οι καημένοι, δεν αντιλαμβάνονται πως μετά την εικονική κάθοδο «στου σβώλου» ακολουθεί η κρεατομηχανή των καφενέδων… όπου εκεί μόλις αναφέρεται το όνομα του ταδόπουλου, ακούγεται το –σύνηθες στην Άρτα- «που να πάει μωρέ αυτός; Ο πήξε και ο δήξε…»… κι ακολουθεί το πετσόκομμα, εν μέσω τσίπουρων και μεζέδων…
Η συμμετοχή στην πραγματική πολιτική σκηνή, δεν είναι για όλους… ή μάλλον, δεν είναι για όλους (…και όλες) που φαντασιώνονται με τα likes που συνοδεύουν τέτοιες αναφορές… διότι, την περίοδο της κατάρρευσης των κλασσικών κομμάτων, στις εκλογές το 2012, αλλά και το 2015, πολλοί δοκίμασαν τη τύχη τους με νεότευκτα κόμματα, αλλά πήραν την αποξηλωμένη… ας μην θυμηθούμε ονόματα και τα λοιπά… και τα λοιπά…
(*σβώλος: μικρή σφαίρα χώματος, λάσπης ή από οποιαδήποτε άλλη ύλη)