Οι Δημοτικές Εκλογές

«Παιδιά, τουλάχιστον, κρατείστε τα προσχήματα»

Γράφει ο Χρήστος Τούμπουρος

Οι εκλογές «εγένοντο», η ψήφος εμπιστοσύνης «εξησφαλίσθη», η αρχή της δεδηλωμένης «εθριάμβευσεν» και λαϊκιστί «βρήκε η σκύλα τον ντορό της». Να ‘χαμε, να λέγαμε. «Σπαρτιάτες» και Ορθόδοξοι, ναύτες και πολεμοκαπεταναίοι βγήκαν όλοι στο κλαρί, για την τιμή, την υπόληψη της πατρίδας και την προκοπή του τόπου μας. Με τις προγραμματικές δηλώσεις -κατάθεση, κρίση, προτάσεις και αντιπροτάσεις- «μπήκε το νερό στ’ αυλάκ’», πήραν το πρόγραμμα «οι νεροφόροι» αφού πέρασαν από εκπαίδευση στο ανάλογο ΤΟΕΒ -Αριστείδη τους έμαθες κατιτίς;- και άρχισε το έργο της Ανόρθωσης! Δεν ξεφτίζει αυτός ο όρος. Από την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα -ποιος να το ‘λεγε;- ακόμα κυριαρχεί στον πολιτικό λόγο. Ανόρθωση. Να σηκωθούμε πιο πάνω. «Σιγά το πανοσήκωμα», που θα έλεγε και ο μπάρμπα Βασίλης, εκείνος ο αγροίκος Τζουμερκιώτης, με το περισσό χιούμορ και την ευχάριστη για όλους/ες αθυροστομία του.

Καρδούλες, αγαπούλες, σταυρώματα και φιλάκια μας τελείωσαν. Φωτογραφίες στα μέσα δικτύωσης με υπομνηματισμό «να ολοκληρώσουμε το έργο μας», καπούτ, καθόσον μας κατέπνιξαν τα ζουμιά της ολοκλήρωσης. Μόνο συλλογισμός και αναμονή. Οι φάπες σωρηδόν. Φιλοσοφικές θεωρήσεις στην άκρη, θα έρθει και η σειρά τους. Οσονούπω. Ανάλυση επί αναλύσεων, κουτσομπολιό κάργα, οιωνοσκοπίες για τον εκκολαπτόμενο αρχηγό πάντα με επιφύλαξη, γιατί η νύχτα είναι γκαστρωμένη και υπέρηχος για εξέταση αυτού του είδους κυοφορίας δεν εφευρέθη ακόμη, βαράει και η ζέστα « στο δόξα πατρί» -σιουρίσαμαν για τα καλά- αναμένομεν τα καθ’ ημάς κι άλλοι λαλούν και, πολλές φορές, λαλούν γαυγιστί κι άλλοι «μούγκα στη στρούγκα».
«Η στρούγκα είναι βάσανο και η αναμονή αηδία και μας τα τσοπανόπουλα, μας τρώει η ανυπομονησία». Κάπως αλλιώς το τραγουδάγαμε. Αλλάζαμε μια λέξη. «Τώρα μας αλλάζουν τον αδόξαστο». Κάπως έτσι θα το ‘λεγε ο μπάρμπα Βασίλης. Το είπε; Ου, ου, ου….. Πλείστες φορές… Ανυπομονούμεν λογικά ή και παράλογα για την ανάπτυξη του τόπου, την εκτόξευση του τουρισμού για να ανοίξουν τόσα σπίτια-εκεί στα Τζουμέρκα- που τα ξέρω καλά, να «φουσκώσει ο τόπος κόσμο», να κινηθεί το χρήμα, να ανοίξουν τα σχολεία, να γιομίσουμε τουρίστες, να αναπτυχθούν τα Τζουμέρκα. Παράλληλα με τις ανεμογεννήτριες, όπου να ‘ναι και όπως να ‘ναι και τα μικρά υδροηλεκτρικά που δεν άφησαν ρυάκι και ποταμάκι που τα έστυψαν και το καλοκαίρι «δεν έχουν ούτε μια χούφτα νερό». Ανάπτυξη! Πώς το είπες; Θα έλεγε και η θεια Ρήνα. Ανάπτυξη. Αμούρες κατσαρές και γκόρτσα αγίνωτα. Τι είπες; Θα ξαναρωτούσε. Κοινωνικό αγαθό το νερό; «Μη λες παιδί μου αφ’σκόλογα» θα ήταν η απάντησή της.
Και θα συνέχιζε. «Ο κόσμος έφυγε, τα παιδιά μεγάλωσαν, άλλα παιδιά στην Αθήνα κι άλλα «όπου γης» κι, αν έρχονται σιατ-πατ, το αγάπησαν ξαφνικά το χωριό; Δεύτερη, Τρίτη γενιά και πάει λέγοντας. Μια βδομάδα, το πολύ δέκα μέρες τον Αύγουστο, θα πουν φιστούρες κάτω από τα πλατάνια, θα μπλετσκώσουν απ’ τις πίτες και θα κουρουμπελιάσουν από τα τσίπουρα, και θα παν’ καλιά τους». Φέτος, όμως, έχουμε και τις Δημοτικές Εκλογές. «Όλα τά ‘χει η Μαριωρή».

Αλήθεια δεν ξέρω τι θα έλεγε η θεια Ρήνα, αν κατέβαινε στην Άρτα, και έβλεπε τη φωτογραφία – δεν έχει στο χωριό ούτε laptop ούτε πύργο την «Ομάδα», όπως υπομνηματίζονται Δημοτικοί Σύμβουλοι, Δήμαρχος, κι άλλοι, κι άλλοι, να συνεδριάζουν στο Δημαρχιακό Μέγαρο και να τακτοποιούν τα της εκλογικής πορείας. «Η ΟΜΑΔΑ». Και ακολούθως να διάβαζε και τα σχόλια. Θα μιλούσε;
Ο μπάρμπα Βασίλης ξέρω τι θα έλεγε. «Εάλω το Δημαρχείο». Τουτέστιν «παιδιά κρατείστε τουλάχιστον τα προσχήματα».