Οι συγγραφείς αποκαλύπτουν τα μυστικά τους στον Ε. Ιντζέμπελη

Μαρία Εμ. Μαραγκουδάκη

Δεν ξέρω ακριβώς για ποιο λόγο γράφω. Φιλοδοξία; Ματαιοδοξία; Ανάγκη έκφρασης; Φοβάμαι το θάνατο; Φοβάμαι τη ζωή; Φλερτάρω με την αθανασία; Φλερτάρω με το τίποτα; Για το περίφημο «γνώθι σαυτόν»; Ίσως η απάντηση να είναι «ναι» σ’ ένα ή σε περισσότερα από τα παραπάνω, ίσως να ισχύει (και) κάτι άλλο που δεν έρχεται στο νου τώρα. Αυτό που μπορώ με βεβαιότητα να πω, είναι πως τις μέρες που δεν γράφω (και δεν είναι λίγες) τις θεωρώ «κούφιες», ανεξάρτητα από όποιες άλλες δραστηριότητες έχω ή δεν έχω τις μέρες εκείνες, μιας και, όχι σπάνια, τεμπελιάζω άσκοπα. Λένε πως όταν γράφουμε δεν ζούμε. Νομίζω πως ισχύει, εφόσον το γράψιμο είναι απολύτως μοναχική υπόθεση, αν και καλό θα ήταν να δώσουμε προηγουμένως έναν ορισμό στο ρήμα «ζούμε». Προσωπικά πάντα ένιωθα να έχω μια ζωή εκτός και παράλληλα άλλη μία ζωή εντός. Σ’ αυτό το όριο εκτός-εντός θεωρώ πως γράφω.

Γράφω λέξεις, σβήνω λέξεις, και πάει λέγοντας. Συμβαίνει μερικές από τις εναπομείνασες λέξεις να συγκροτούν άλλοτε ένα ποίημα, άλλοτε ένα διήγημα, άλλοτε ένα θεατρικό μονόλογο. Με την ποιητική γραφή θεωρώ πως έχω κλείσει το λογαριασμό, όχι όμως και με την ποίηση, άλλωστε η ποίηση, με την ευρύτερη έννοια, δύναται να ενυπάρχει σε κάθε είδος γραφής. Αγαπώ το διήγημα και ασχολούμαι κυρίως μ’ αυτό, ίσως γιατί προτιμώ τον πυκνό λόγο, αυτήν την περίληψη ζωής που μπορεί να συμπυκνωθεί σ’ ένα και μόνο κάδρο.
Πηγή έμπνευσης είναι τα θραύσματα μνήμης, είναι οι απώλειες, είναι τα όνειρα, οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες, μια μουσική, μια φωτογραφία, μια φευγαλέα εικόνα, μια λέξη. Φυσικά η όποια έμπνευση είναι μόνο το έναυσμα, η αφετηρία για μια δύσβατη διαδρομή με εκπλήξεις και ενίοτε απρόσμενη κατάληξη.

Το τελευταίο βιβλίο μου «Διπλή όψη», όπως μαρτυρά ο τίτλος έχει δύο μέρη, «Η Κάρμεν φορούσε μαύρα», «Ο Άλλος εν λευκώ». Πρόκειται για δύο αυτοτελείς μονολόγους, που όμως συνομιλούν, συνδέονται με νήματα κοινά. Οι ήρωες, σε υψηλές θερμοκρασίες, αφηγούνται αποσπασματικά, σκέφτονται, αναπολούν, λυπούνται, προβληματίζονται. Η μορφή είναι κυρίως θεατρική με εμβόλιμα κατά τόπους ποιητικά στοιχεία. Είναι το είδος της γραφής που απολαμβάνω. Ο θεατρικός μονόλογος και ως αναγνώστη και ως συγγραφέα με γοητεύει ιδιαίτερα. Αισθάνομαι σαν ηθοποιός που δεν υποδύεται απλά έναν ρόλο, είναι ο ρόλος.

Είμαι τυχερή όσο αφορά την έκδοση. Είναι το τρίτο κατά σειρά βιβλίο μου από τις εκδόσεις «Εύμαρος» και η συνεργασία μας εκτός από άψογη έχει αυτή τη δυσεύρετη ζεστασιά και ζωντάνια της παρέας.
Μόνιμη ενασχόληση είχα και έχω το διάβασμα. Φυσικά ως συνταξιούχος πλέον έχω περιορισμένες δραστηριότητες, αν και εξακολουθώ να διδάσκω σ’ ένα κοινωνικό φροντιστήριο, απ’ όπου εισπράττω περισσότερα απ’ όσα προσφέρω.

Βιογραφικό
Η Μαρία Εμ. Μαραγκουδάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε Μαθηματικά. Εργάστηκε στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ζει στην Αθήνα. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Έστω ότι…» (Οδός Πανός 2010), την συλλογή διηγημάτων «Μηδενική γωνία» (Εύμαρος 2017), το θεατρικό μονόλογο «Μαύρο γιασεμί» (Εύμαρος 2019», το δίκλωνο «Διπλή όψη» (Εύμαρος 2020». Έχει συμμετοχή με οκτώ (8) διηγήματα στην περιοδική έκδοση diPgeneration 2017 (Μανδραγόρας 2017) και στο συλλογικό έργο «Εννέα όγδοα» (Εύμαρος 2018).