Οι Συγγραφείς Αποκαλύπτουν… Τα Μυστικά Τους Στον Ε. Ιντζέμπελη

Αντώνης Δεσύλλας

Θα ξεκινήσω από το «σημείο μηδέν», δηλαδή την αφετηρία ή, καλύτερα, την πηγή έμπνευσης της συγγραφικής μου δραστηριότητας. Έζησα σε μια αστική γειτονιά, που ήταν στην κυριολεξία προέκταση του σπιτιού της οικογένειας, του κάθε σπιτιού και της κάθε οικογένειας. Τα σπίτια μας ήταν ανοικτά, οι χαρές και οι λύπες μοιράζονταν. Στο τραπέζι του πατρικού σπιτιού κάθονταν πάντα φιλοξενούμενοι και θυμάμαι ότι μετά το δείπνο αρχίζαμε όλοι μαζί το τραγούδι, σε ένδειξη ικανοποίησης. Παρόμοιες χαρούμενες αναμνήσεις έχω από το σχολείο και από τα παιγνίδια στα καντούνια της γειτονιάς μου. Αυτές τις αναμνήσεις περιγράφω στο πρώτο βιβλίο «Βόλτα στη Σπιανάδα», με όλες τις ενδιαφέρουσες στιγμές και σκηνές στην εναλλαγή των τεσσάρων εποχών του χρόνου. Βιβλίο, που, μάλλον πηγαίο και αυθεντικό καθώς είναι σε λογοτεχνική απόδοση, αγαπήθηκε πολύ από το αναγνωστικό κοινό!

Τα βιβλία μου έχουν λαογραφικό χαρακτήρα, όπως και ιστορικά, κοινωνιολογικά και πολιτιστικά στοιχεία. Πάντοτε ξεκινάω από το ερέθισμα, που σε κάθε περίπτωση δεν είναι προϊόν έρευνας αλλά εσωτερικής παρακίνησης, γράφω με το συναίσθημα, κι όχι με τη γνώση. Στη συνέχεια, βέβαια, προσπαθώ να τροφοδοτήσω το πεζογράφημα (είτε για μυθιστόρημα ή διήγημα ή αφήγημα πρόκειται) με τα απαραίτητα στοιχεία, που το κάνουν πιο πειστικό στον αναγνώστη, προσφέροντάς του την ικανοποίηση, ότι, μέσα από την ανάγνωση ενός από τα βιβλία μου, πέρα από τη λογοτεχνική χροιά, υπάρχουν στοιχεία που έχουν ενδιαφέρον για τον καθένα.

Η σταχυολόγηση των απαραίτητων αυτών στοιχείων εναπόκειται στο συγγραφέα, ώστε να μην κουράζει με κάτι περιττό. Το τελευταίο βιβλίο μου με τίτλο «Ο ΑΠΟΓΡΑΦΕΑΣ», που είναι ένα Ιστορικό Μυθιστόρημα, ο πρωταγωνιστής είναι δική μου επινόηση -μυθιστορηματική περσόνα- αλλά πολλά από τα πρόσωπα και τα γεγονότα, που γεμίζουν τις σελίδες του μυθιστορήματος, είναι πραγματικά. Και αυτό έχει την αξία του, το γεγονός ότι πρωταγωνιστικά και δευτεραγωνιστικά πρόσωπα της ιστορίας συμμετέχουν στα βιβλία μου, προσφέροντας στον αναγνώστη τη χαρά της γνωριμίας μαζί τους, όχι μέσα από στεγνή ιστορική διήγηση, αλλά από λογοτεχνική διήγηση που είναι πιο εύληπτη!

Νομίζω ότι ο συγγραφέας βιώνει την αλληλεγγύη του με τους άλλους ανθρώπους, εκφραζόμενος «μοναχικά» πάνω από τα γραπτά του. Είναι φυσικό να ανατρέχει σε εμπειρίες, για να ολοκληρώσει – κατά το δυνατόν- τον τρόπο αυτής της έκφρασης και, σίγουρα, όσο πιο «φορτισμένες» είναι οι μπαταρίες με κοινωνικές εμπειρίες, τόσο και πιο «δυνατά» προχωράει στο έργο του. Όμως, θέλω να τονίσω ότι -κατ’ ανάγκην- δεν συνδέονται εμπειρίες με έμπνευση. Τι να πει κανείς γι’ αυτούς που γράφουν αστυνομικά μυθιστορήματα με πλήθος εγκληματικών πράξεων, μαγικό ρεαλισμό, επιστημονική φαντασία κ.λ.π.; Εδώ η φαντασία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Έτσι, ο συγγραφέας μοιράζεται ανάμεσα στην κοινωνική ζωή και στη ζωή των έργων που ετοιμάζει.
Τελευταία γράφω αποκλειστικά Ιστορικό μυθιστόρημα. Παλιότερα έγραφα βιβλία ρομαντισμού και νοσταλγίας για τον τόπο μου.

Αισθάνομαι ότι με εμπνέουν αρχικά το εγώ, το εδώ και το τότε, δηλαδή τα παιδικά χρόνια και ο τόπος μου, που, φυσικά, αντιστοιχεί στον τόπο όπου ο κάθε άνθρωπος μεγαλώνει και, στη συνέχεια, τρέφει αναμνήσεις. Οι δικές μου αναμνήσεις ήλθαν και γέμισαν μια τοιχογραφία, αποτελούμενη από τέσσερα βιβλία, τα αφηγήματα «Βόλτα στη Σπιανάδα» και «Κερκυραϊκή Πασχαλιά», το μυθιστόρημα «Ρίξε κάτι επάνω σου» και το πεζογράφημα «Μελωδία Κρυστάλλων». Εκείνο που παράλληλα με εμπνέει, είναι η κοινωνική ευαισθησία που εκφράζεται στα ζητήματα ετερότητας, πολυπολιτισμού και αλληλεγγύης στις ομάδες που βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό, τις περισσότερες φορές άθελά τους. Αυτό εκφράζεται στα βιβλία μου «Μικροί Άγιοι», «Αντιβάντου», ενώ το μυθιστόρημα «Το βιος του Μάρκου Λαοπόδη» κινείται ανάμεσα στους δύο άξονες ηθογραφίας και κοινωνικής ευαισθησίας.

Εξάλλου είμαι επηρεασμένος κατά κύριο λόγο από τους συγγραφείς τους οποίους διάβασα στα παιδικά μου χρόνια και εμπνεύστηκα από τη γραφή τους.Πέρα από τους κλασσικούς, Ουγκώ, Γουϊλιαμς και Αγγλοσάξονες, διάβασα κυρίως Έλληνες. Με ενέπνευσαν οι Παπαδιαμάντης, Καρκαβίτσας, αλλά κυρίως ο νεότερός τους, Μ. Καραγάτσης, κι ακόμη πιο σύγχρονοι, η Μαρία Ιορδανίδου κι ο μπάρμπα Γιάννης Σκαρίμπας. Θέλω επίσης, να επισημάνω ότι στα εφηβικά μου χρόνια αγαπούσα περισσότερο την Ποίηση και διάβασα ιδιαίτερα ποιητές της παλιάς και νέας Αθηναϊκής Σχολής και, φυσικά, τον Σολομό και τη σύγχρονη Επτανησιακή Σχολή, που ήταν πιο κοντά στη νοοτροπία μου.

Όμως δεν σταματώ να γράφω, σχεδόν καθημερινά και τουλάχιστον για δυο- τρεις ώρες τη μέρα. Τώρα πια κατά κύριο λόγο στο κομπιούτερ, ενώ παλιότερα κατά κύριο λόγο έγραφα στο χέρι και μάλιστα ταξιδεύοντας με τρένο ή με καράβι. Επίσης άκουγα μουσική δυο τρεις από τους αγαπημένους μου τραγουδιστές Χατζή, Πρωτοψάλτη, Παπακωνσταντίνου κάτι που με βοηθούσε να κυλάει το … «χειρόγραφο». Το όλο ζήτημα της συγγραφής το βλέπω σαν μία σκηνοθεσία που από τη θέση του σκηνοθέτη ή πολλές φορές και συμμετέχοντας -ως ηθοποιός, και όχι κατ’ ανάγκη πρωταγωνιστής, παρακολουθώ και πλάθω τα τεκταινόμενα.

Δουλεύω πάνω σε δύο – τρία πεζογραφήματα. Θεωρώ ότι ήλθε η στιγμή να «αποδράσω» από κείνο που μέχρι σήμερα έχω δώσει και που κινήθηκε σε δύο άξονες, στην αγάπη προς τον γενέθλιο τόπο και στην κοινωνική ευαισθησία προς τον συνάνθρωπο. Το νέο μου μυθιστόρημα κινείται σε μια μεγάλη χρονική διάρκεια πεντακοσίων ετών, από το παρελθόν μέχρι το μέλλον- πιο συγκεκριμένα από το 1621 έως το 2027, και στηρίζεται στη διαρκή εναλλαγή του καλού με το κακό. Επίσης, θέλω να ολοκληρώσω ένα δύο ακόμη από τα βιβλία που έχω προετοιμάσει και το ένα είναι ιστορικού περιεχομένου ενώ το άλλο για πρώτη φορά κοσμοπολίτικο και κινείται αρχικά εκτός Κέρκυρας με μία ενδιαφέρουσα προσωπικότητα στον κεντρικό ρόλο δράσης, στο ρόλο του πρωταγωνιστή.

Ο Αντώνης Δεσύλλας γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Σπούδασε Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως ανώτερο στέλεχος των Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και ως εκπαιδευτής κατάρτισης ενηλίκων. Ως συγγραφέας πρωτοεμφανίστηκε με το αφήγημά του ΒΟΛΤΑ ΣΤΗ ΣΠΙΑΝΑΔΑ (1997) το οποίο έχει επανεκδοθεί τρεις φορές. Έχουν μέχρι σήμερα εκδοθεί δεκατέσσερα βιβλία του, που καλύπτουν όλη σχεδόν την γκάμα του λογοτεχνικού πεζού λόγου:

– Ρίξε κάτι επάνω σου (μυθιστόρημα)
– Μικροί Άγιοι (διηγήματα)
– Αντιβάντου (μυθιστόρημα)
– Κερκυραϊκή Πασχαλιά (αφήγημα)
– Το βιος του Μάρκου Λαοπόδη (μυθιστόρημα)
– Σαν παλιό σινεμά (συλλογή διηγημάτων)
– Μελωδία Κρυστάλλων (πεζογραφήματα)
– Το κίτρινο λουλούδι (συλλογικό με Αλεξ. Δεσύλλα)
– Είμαι Ερωτευμένος μαζί σου γιατί… (ερωτικές ατάκες)
– Νικηφόρος Μαρνιέρι, χρονικογράφος του Αυτοκράτορα (ιστορική νουβέλα)
– Εκτός των τειχών (ιστορική νουβέλα)
– Τα στέφανα της Αγγελίνας (σπονδυλωτό μυθιστόρημα εποχής)
– Ο Aπογραφέας (ιστορικό μυθιστόρημα)

Είναι ιδρυτής και συντονιστής της Λέσχης Ανάγνωσης Κέρκυρας που λειτουργεί από το 2007.