Οι Συγγραφείς Αποκαλύπτουν… Τα Μυστικά Τους Στον Ε. Ιντζέμπελη

Κικίδου Λένα
Πηγή έμπνευσης για μένα αποτελεί μια εικόνα, ένα τραγούδι, μια λέξη ή ένα συναίσθημα

Ξεκίνησα να γράφω το 2008, όχι με τον σκοπό να εκδοθεί κάποια στιγμή ένα δικό μου κείμενο, αλλά γιατί μια ιστορία (συγκεκριμένα της Noctus) μου είχε καρφωθεί στο μυαλό κι ο καλύτερός μου φίλος με παρότρυνε να την αποτυπώσω στο χαρτί.

Έκτοτε, δε γράφω ένα συγκεκριμένο είδος. Μου αρέσει να έχω ελευθερία στη γραφή μου, όπως και στη ζωή μου, και να αναμειγνύω περισσότερα του ενός είδους σε ένα βιβλίο. Ως βάση έχω τη φαντασία, τον τρόμο, το θρίλερ ή το αστυνομικό, αλλά δεν μπορώ ποτέ να πω ότι η αναλογία τους θα είναι η ίδια από το ένα κείμενο στο άλλο, καθώς μερικές φορές διαφέρει ακόμα κι από το ένα κεφάλαιο στο άλλο.

Ως πηγή έμπνευσης μπορεί να έχω μια εικόνα, ένα τραγούδι, μια λέξη ή ένα συναίσθημα που θα μου δώσει τη δομή για ένα διήγημα, ένα μυθιστόρημα ή μια σειρά βιβλίων.
Το τελευταίο έργο που έγραψα κι έχει εκδοθεί, είναι το Il ciclo della Calamità [Ο κύκλος της καταστροφής]. Αντιμετώπισα δυσκολία ως προς την έρευνα, καθώς το βιβλίο αναφέρεται σε πέντε μεγάλες φυσικές καταστροφές (1348, 1666, 1780, 1888, 1905), εκ των οποίων κάποιες δεν έχουν πολλές ή σαφείς ιστορικές αναφορές, όσα βρήκα, χρειάζονταν μετάφραση ή διασταύρωση κι εξακρίβωση προτού χρησιμοποιηθούν. Όσον αφορά την έκδοση, δεν μπορώ να πω ότι αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα, ίσως γιατί βρέθηκε εκδότης μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Πέρα από τη συγγραφή, ασχολούμαι με επιμέλειες κειμένων ή μεταφράσεις, με τη ζωγραφική και το μποξ.

Βιογραφικό
Ξεκίνησα τη συγγραφή, έχοντας πίσω μου μια προεφηβική παραγωγή ποιημάτων και τον φόβο ότι δε θα τελείωνα ποτέ το πρώτο μου λογοτεχνικό πόνημα. Αστείο αν σκεφτεί κανείς ότι έφτασα αισίως στη συγγραφή του όγδοου βιβλίου και τρία έργα μου βρίσκονται ήδη σε κυκλοφορία (Noctus – Ανάμεσα σε δύο κόσμους, Και Μετά Όλα Άλλαξαν, Il ciclo della Calamità).
Δε θα πάψω ποτέ να φοβάμαι ότι το κουτί, στο πίσω μέρος του μυαλού μου, με τους ήρωες και τις περιπέτειές τους, μια μέρα θα κλειδώσει και οι ιστορίες τους θα μείνουν ανολοκλήρωτες. Απλώς τώρα πια αντί να σωριαστώ σε μια γωνία και να κλαίω την αποτυχία μου, θα σηκωθώ και θα γυρέψω το κλειδί του.