Οι συγγραφείς αποκαλύπτουν… τα μυστικά τους στον Ε. Ιντζέμπελη

«Εμπνέομαι από τις εμπειρίες της ζωής και από ένα συναίσθημα δικαίου, που με κυριεύει όταν βλέπω ότι το ψέμα, ο ηδονισμός σε όλες του τις μορφές, ο πρακτικός υλισμός και ο μηδενισμός κυριαρχούν στη σύγχρονη κοινωνία… Γράφω για τους Έλληνες συμπολίτες μου, που δέχονται μια καταιγίδα οντολογικής και ιδεολογικής αποπληροφόρησης σε θέματα που αφορούν την Παράδοσή μας, την ιδιοπροσωπία μας και τη σύγχρονη Ιστορία μας… Τα βιβλία μου, όπως και όλων των άλλων συγγραφέων, είναι μηνύματα μέσα σε φιάλες, που πλέουν στο πέλαγος της γνώσης και της πληροφορίας…»

Γράφω για τους Έλληνες συμπολίτες μου, που δέχονται μια καταιγίδα οντολογικής και ιδεολογικής αποπληροφόρησης σε θέματα που αφορούν την Παράδοσή μας, την ιδιοπροσωπία μας και τη σύγχρονη Ιστορία μας. Γράφω περισσότερο για τους αγέννητους Έλληνες, που ίσως το εκπαιδευτικό σύστημα και το κοινωνικό περιβάλλον να μην τους επιτρέψει ποτέ να μάθουν τι έζησαν οι πρόγονοί τους. Τα βιβλία μου, όπως και όλων των άλλων συγγραφέων, είναι μηνύματα μέσα σε φιάλες, που πλέουν στο πέλαγος της γνώσης και της πληροφορίας. Έστω και λίγοι να τα διαβάσουν παίρνουν την σκυτάλη για τη συνέχεια…

Γράφω κυρίως βιβλία στα οποία η δημοσιογραφική ιδιότητά μου συνδέεται με πολύχρονη έρευνα και μελέτη. Σε ένα βιβλίο μου, για τον Γολγοθά των Ελλήνων στη Μικρά Ασία από το 1914 έως το 1922, η έρευνα και τα ντοκουμέντα συνταιριάζουν με τη γνώση και τα βιώματα. Ο σκοπός όλων των πονημάτων μου είναι η μετά βασάνου ανεύρεση της αλήθειας και η διατήρηση της ιδιοπροσωπίας των Ελλήνων.
Εμπνέομαι από τις εμπειρίες της ζωής και από ένα συναίσθημα δικαίου, που με κυριεύει όταν βλέπω ότι το ψέμα, ο ηδονισμός σε όλες του τις μορφές, ο πρακτικός υλισμός και ο μηδενισμός κυριαρχούν στη σύγχρονη κοινωνία. Αισθάνομαι ότι οφείλω να καταθέσω την άποψή μου επί θεμάτων, που έχουν γίνει στόχος όσων Ελλήνων θεωρούν προοδευτικό το γκρέμισμα όσων παρέλαβαν από τους προγόνους τους, των αξιών, με τις οποίες γαλουχήθηκε και επέζησε επί τόσους αιώνες το Έθνος των Ελλήνων. Πεποίθησή μου είναι ότι οφείλουμε να διατηρούμε ως κόρη οφθαλμού αυτά που από την Παράδοσή μας αξίζουν και να προχωρούμε σε μεταρρύθμιση αυτών που πρέπει.

Το πιο πρόσφατο βιβλίο μου είναι «Εμφύλιες μάχες ιδεών – Ο ιδεολογικός εμφύλιος πόλεμος 1946 – 1960». Αφορά στον ιδεολογικό πόλεμο που διεξήχθη, έως το 1949, παράλληλα με τον ένοπλο εμφύλιο και στη συνέχεια (1950 – 1960) στην ελεύθερη μετεμφυλιακή Ελλάδα. Φιλοδοξώ πως στην πληθώρα των πονημάτων για τον Εμφύλιο και την μετεμφυλιακή Ελλάδα προσετέθη το βιβλίο μου, με τη φιλοδοξία να προσεγγισθεί με νηφαλιότητα και υπευθυνότητα μια πρόσφατη τραγωδία του Ελληνισμού, η οποία ακόμη τον κατατρύχει. Σε αυτό το κύριο βάρος δίδεται στην ιδεολογική αντιπαράθεση των κομμουνιστών και φιλοκομμουνιστών με τους δημοκράτες συντηρητικούς και φιλελεύθερους.

Το βιβλίο αναφέρεται ευφήμως στους γενναίους και αδικημένους και των δύο ιδεολογικών χώρων διανοούμενους και λογοτέχνες. Σε εκείνους που είχαν ανεξάρτητη σκέψη και δεν ήσαν στρατευμένοι. Σε εκείνους που από το ΚΚΕ και τα υποκατάστατά του χαρακτηρίστηκαν «προδότες», «οπορτουνιστές» και «λακέδες του κεφαλαίου» και σε εκείνους που οι υπερσυντηρητικοί κύκλοι τους εκτόξευσαν την ρετσινιά των «συνοδοιπόρων» του ΚΚΕ.

Μεγάλο τμήμα του βιβλίου αναφέρεται στην κατά τη δεκαετία του 1950 παράλληλη και συγκριτική παράθεση της κοινωνικής, πολιτικής, και πνευματικής ζωής στην Ελλάδα έναντι της ΕΣΣΔ και των κομμουνιστικών χωρών δορυφόρων της, καθώς και στο εσωτερικό του ΚΚΕ και της ΕΔΑ. Αυτό για να αντιληφθεί ο αναγνώστης πώς θα ήταν η ζωή του Έλληνα αν επικρατούσε στον Εμφύλιο πόλεμο το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Δυσκολία στη συγγραφή ήταν η συγκέντρωση των πολυάριθμων στοιχείων. Θεωρώ τίτλο τιμής για μένα το ότι ο συγγραφέας και ακαδημαϊκός Θανάσης Βαλτινός έγραψε για το βιβλίο μου: «Είναι ένας θησαυρός πληροφοριών και συσχετίσεων για μια εποχή άγρια και εξαιρετικά επικίνδυνη. Για μια εποχή επίμονα πλαστογραφημένη… Πρόκειται για ένα ορυχείο στοιχείων». Θέλησα κάθε τι που γράφεται να έχει την παραπομπή του και να καλυφθούν με τα στοιχεία της έρευνας όσο γίνεται περισσότερες πλευρές της μετεμφυλιακής ζωής των Ελλήνων, σε σύγκριση πάντα με αυτήν των κομμουνιστικών χωρών και των οπαδών του ΚΚΕ.

Και η έκδοση, φυσικά, δύσκολη. Το γνώριζα ότι βιβλία αυτού του περιεχομένου, όπως το δικό μου, δέχονται μια εκδοτική λογοκρισία και, στη συνέχεια, μια υποτιμητική αδιαφορία, έως και απόρριψη. Όμως είμαι χαρούμενος που ο εκλεκτός εκδοτικός οίκος «Επίκεντρο» το εξέδωσε και που ο υπεύθυνος των εκδόσεων του συγγραφέας και διανοούμενος Πέτρος Παπασαραντόπουλος το αγκάλιασε.

Βιογραφικό

Ο Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Σπούδασε Χημεία και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε σε θέματα μάνατζμεντ εις Ελλάδα, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία και Ιταλία.
Από το 1982 συνεργάστηκε ως συντάκτης και αρχισυντάκτης των περιοδικών «Εποπτεία» και «Πολιτική Εποπτεία». Διετέλεσε διευθυντής της εφημερίδας «Ταυτότητα». Αρθρογράφησε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο». Από το 1985 υπήρξε σύμβουλος του αείμνηστου Άρη Βουδούρη, ιδρυτού και ιδιοκτήτου των εφημερίδων «Ελεύθερος Τύπος» και «Τύπος της Κυριακής». Στις δύο αυτές εφημερίδες συνεχίζει να αρθρογραφεί. Αρθρογραφεί επίσης στις εφημερίδες «ΤΑ ΝΕΑ» και «ΕΣΤΙΑ» και σε ιστοσελίδες και μπλογκς.

Τα άρθρα, οι μελέτες και τα ρεπορτάζ που έχει γράψει ξεπερνούν τις 9.000.
Έχει συγγράψει τα βιβλία: «Εμφύλιες Μάχες Ιδεών – Ο ιδεολογικός εμφύλιος πόλεμος 1946 – 1960», (Εκδόσεις «Επίκεντρο»), «Γιώργος Σαραντάρης: Ο άνθρωπος, ο ποιητής, ο διανοούμενος» (Εκδ. Έκπληξη), «Μέρες Αποκάλυψης στην Ιωνία – Το δράμα των Ελλήνων της Ιωνίας 1914 – 1922» (Εκδ. Αρχονταρίκι), «Πώς γράφτηκε ο Εμφύλιος Πόλεμος – Πώς περιέγραψαν οι δύο πλευρές τις μάχες του Εμφυλίου Λεωνίδιου – Αγίου Βασιλείου, 21-22 Ιανουαρίου 1949. Case study για το πώς γράφτηκε η ιστορία του Εμφυλίου Πολέμου» (Εκδ. Αρχείου Τσακωνιάς), «Από την ανεξιθρησκεία του Διατάγματος των Μεδιολάνων στη σημερινή θρησκευτική ελευθερία» (Εκδ. Τήνος), «Η Σύνοδος στην Κρήτη. Εκκλησία – Προκαθήμενοι – Γεωπολιτική» (Εκδ. Τήνος).