ΟΠΕΚΕΠΕ, κομπίνες και το αγροτικό “μέλι”: Μια χώρα που έμαθε να κλέβει και να συγχωρεί

Γράφει ο Γιώργος Πριόβολος*

Μια ιστορία που κρατάει χρόνια…

Το τελευταίο σκάνδαλο με τον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Είναι ένα ακόμη επεισόδιο στην ατέλειωτη σειρά παθογενειών που έχουν καταστρέψει κάθε έννοια δικαίου, παραγωγής και κοινού συμφέροντος στη χώρα μας. Κι αν κάποτε υπήρχε η αυταπάτη πως οι κομπίνες ήταν μεμονωμένες, σήμερα ξέρουμε: ήταν και είναι σύστημα.

Τι αποκαλύφθηκε; «αγρότης» στην Ηλεία εισέπραξε σχεδόν 14 εκατομμύρια ευρώ για βιολογικές καλλιέργειες σε 200.000 στρέμματα – ανύπαρκτα. Στην Κρήτη, μισθωτήρια για βοσκοτόπια σε αναδασωτέες εκτάσεις όπως το Γαϊδουρονήσι υπεγράφησαν μέσα σε μία μέρα, και μοίρασαν 250.000 ευρώ επιδοτήσεων. Και σαν να μην έφτανε αυτό, δόθηκαν επιδοτήσεις ακόμη και σε νεκρούς.

Είναι γνωστόν από παλαιόθεν ότι τα ίδια γιδοπρόβατα απλώς άλλαζαν μαντρί και πληρώνονταν ξανά και ξανά. Ψεύτικες καλλιέργειες, εικονικά στρέμματα, ενοικιάσεις μαϊμού, πεθαμένοι δικαιούχοι. Αν το δει κανείς ψύχραιμα, δεν πρόκειται για «παρατυπίες». Πρόκειται για μαζική λεηλασία δημοσίου και ευρωπαϊκού χρήματος.

Κι εδώ αρχίζουν τα σοβαρά. Γιατί αυτό δεν έγινε από μόνο του. Χρειάστηκαν κυβερνήσεις που επί δεκαετίες έκαναν τα στραβά μάτια. Που δεν ήλεγξαν, που δεν έβαλαν όρια, που βόλευαν, που αντάλλασσαν σιωπή με ψήφους. Η ανοχή τους – είτε από ανικανότητα είτε από συνενοχή – οδήγησε την Ελλάδα να μετατραπεί από χώρα παραγωγών σε χώρα επιδοματούχων απατεώνων. Όχι όλοι, όχι οι τίμιοι, αλλά ένα σημαντικό και ντροπιαστικό ποσοστό.

Οι ευθύνες των κυβερνήσεων είναι τεράστιες. Όχι μόνο γιατί απέτυχαν να ελέγξουν, αλλά γιατί κάλυψαν, ενθάρρυναν, επιβράβευσαν τους πονηρούς. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι απλώς ένας αποτυχημένος οργανισμός – είναι ο καθρέφτης της θεσμικής σήψης που επιτρέπει στα δίκτυα της απάτης να λειτουργούν ανενόχλητα.

Αλλά ας μιλήσουμε και για τους επιτήδειους. Όχι, δεν είναι «μάγκες». Δεν είναι «έξυπνοι». Είναι κλέφτες. Όσοι έβαλαν το χέρι στο μέλι, όσοι έπαιρναν λεφτά που δεν τους ανήκαν, δεν αξίζουν κατανόηση – αξίζουν κατηγορητήριο. Και το λέω ευθέως.
θα έπρεπε να είναι φυλακή.

Δεν πρόκειται για απλούς παραβάτες. Είναι άνθρωποι που έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον, που στέρησαν πόρους από τους πραγματικούς αγρότες, που διέσυραν διεθνώς την εικόνα της χώρας. Κι αν κάτι μας πλήγωσε ως λαό την τελευταία δεκαετία, ήταν ότι στην Ελλάδα η απάτη ανταμείφθηκε και η τιμιότητα χλευάστηκε.

Κάποτε λέγαμε “το κράτος δεν φταίει, οι πολιτικοί φταίνε”. Τώρα ξέρουμε: φταίνε και οι πολιτικοί και όσοι τους ψήφιζαν για να συνεχιστεί το φαγοπότι. Φταίει όμως κι αυτός ο αγροτοπατέρας,ο κλεπταποδόχος,που μεθούσε στα καφενεία με τα λεφτά των άλλων, φταίει κι αυτός που σιωπούσε ενώ ήξερε.

Χρειάζεται κάθαρση. Όχι στα λόγια – στην πράξη. Όνομα και επώνυμο σε κάθε κομπίνα. Δικογραφίες. Καταδίκες. Ποινές. Δημεύσεις περιουσιών. Και ταυτόχρονα, ένα νέο πλαίσιο ελέγχων, χωρίς παραθυράκια, χωρίς πολιτικά ρουσφέτια, χωρίς άλλοθι.

Η Ελλάδα δεν πάσχει μόνο από χρέος ή ανάπτυξη. Πάσχει από ατιμωρησία. Κι αν δεν τελειώνουμε με αυτήν, καμία αγροτική πολιτική, κανένα σχέδιο ανάπτυξης, καμία Ευρώπη δεν θα μας σώσει.

ΥΓ Αν γράψω τι έγινε τα προηγούμενα χρόνια με τις επιδοτήσεις στον αγροτικό τομέα και το πλιάτσικο που γίνονταν, λόγω της ιδιότητας μου ως στελέχους της Αγροτικής τράπεζας, θα χρειαστεί βιβλίο…
Περισσεύει λοιπόν η υποκρισία και αναφέρομαι σε όλους όσους είχαν την πολιτική ευθύνη διακυβέρνησης αυτής της χώρας.

* Ο Γιώργος Πριόβολος είναι οικονομολόγος -διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών