13 Σεπτεμβρίου στα πέτρινα γεφύρια του Ζαγορίου
Το Ζαγόρι με την φυσική ποικιλομορφία του είναι ένα από τα ομορφότερα μέρη της Ελλάδας. Βαθιές χαράδρες, αναρίθμητες ρεματιές, επιβλητικές ορθοπλαγιές, ψηλές κορυφές, πυκνά δάση, κατάφυτες πλαγιές, ποτάμια και ρέματα, συνθέτουν ένα εντυπωσιακό φυσικό τοπίο. Στον χώρο αυτόν εντάσσονται πενήντα περίπου χωριά που με τα πέτρινα σπίτια τους , τα πλούσια αρχοντικά τους, τις περίτεχνες εκκλησίες τους και τις γραφικές πλατείες τους, συμπληρώνουν την φυσική ομορφιά του τοπίου.
Ο καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψει κανείς αυτόν τον τόπο είναι να περιδιαβεί πεζοπορώντας τα μονοπάτια του. Ακολουθώντας τα θα συναντήσει λιθόστρωτα καλντερίμια, πέτρινες σκάλες λαξευμένες στις απότομες πλαγιές και εντυπωσιακά γεφύρια που ενώνουν τις όχθες ρεμάτων και ποταμών, στοιχεία που μαρτυρούν τον πολιτισμό και τον πλούτο της περιοχής.
Το Ζαγόρι διαθέτει ένα πυκνό δίκτυο πεζοπορικών διαδρομών. Οι περισσότερες ακολουθούν τα παλιά μονοπάτια με τα οποία επικοινωνούσαν στο παρελθόν τα χωριά. Άλλες πάλι οδηγούν σε μοναστήρια και εκκλησίες ή διασχίζουν φαράγγια και κάποιες δυσκολότερες οδηγούν στις ψηλές κορυφές της Τύμφης.
Η διαδρομή ξεκινάει από το Δίλοφο, ένα από τα πιο όμορφα και καλά διατηρημένα χωριά στο Ζαγόρι. Πρώτη μας στάση το γεφύρι του καπετάν Αρκούδα, χτισμένο το 1806 με χρηματοδότηση του Εβραίου Σολομώντα Ματσίλη. Οι αρχικές του ονομασίες ήταν “γεφύρι του Εβραίου” ή “γεφύρι του Ξηροποτάμου”. Στις 6 Αυγούστου του 1906, ο τουρκικός στρατός σκότωσε στο σημείο αυτό τον Σαμαρινιώτη μακεδονομάχο Καπετάν Αρκούδα και από τότε το γεφύρι πήρε το όνομά του. Συνεχίζουμε περπατώντας πάνω σε καλογραμμένο παλιό μονοπάτι το οποίο θα μας οδηγήσει σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά τρίτοξα γεφύρια το Καλογερικό (1814) ή του Πλακίδα έξω από το χωριό Κήποι, στη δεξιά όχθη υπήρχε και λειτουργούσε νερόμυλος με το ίδιο όνομα (Καλογερικός). Το γεφύρι αυτό ονομάστηκε και “κάμπια εν κινήσει” χαρακτηρισμός που δικαιολογείται απόλυτα αν το κοιτάξει κάποιος απο ένα απο τα γύρω υψώματα.
Επόμενος σταθμός οι γραφικοί Κήποι, χτισμένοι εκεί όπου συναντιούνται τα όρη Μιτσικέλι και Τύμφη της βόρειας Πίνδου. Το όνομά τους το οφείλουν στους κήπους με τα οπωροφόρα και τα λουλούδια των παραδοσιακών σπιτιών. Λίγο έξω από το χωριό συναντάμε το γεφύρι του Κοντοδήμου ή Λαζαρίδη που βρίσκεται στην έξοδο της χαράδρας Βικάκη. Επόμενο χωριό που θα συναντήσουμε είναι το Κουκούλι το οποίο πήρε το όνομα του από τις πολύ μεγάλες πέτρες που υπάρχουν στην περιοχή, ή κατά άλλη εκδοχή από την σηροτροφία που ίσως ασχολήθηκαν παλιά οι κάτοικοί του.
Η πεζοπορία μας συνεχίζεται σε μονοπάτι το οποίο μας οδηγεί στη γέφυρα Μίσιου το οποίο γεφυρώνει τις δύο όχθες του Ξηροπόταμου. Μοναδική ιδιαιτερότητά του η ξαφνική στροφή που κάνει ο κορμός του λίγο πριν ακουμπήσει τη δεξιά όχθη. Στη συνέχεια θα ανεβούμε τη Σκάλα Βίτσας ένα δρόμο λιθόστρωτο, απαράμιλλης αρχιτεκτονικής που δένει με την αγριότητα του τοπίου. Λίγο πριν φτάσουμε στο χωριό Βίτσα θα “πάρουμε” το παλιό μονοπάτι το οποίο θα μας οδηγήσει και πάλι στο Δίλοφο.
Επικοινωνήστε στο 26810-28030 κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή 9 με 10 το απόγευμα ή τις ίδιες ώρες στο γραφείο του συλλόγου Αμβρακίας 38 στην Άρτα.
Πληροφορίες επίσης στο: http://www.eosartas.gr/index.php/syllogos/2012-03-14-07-16-31/312-13-09-sta-petrina-gefyria-tou-zagoriou