Ημέρες απομόνωσης: Βλέπουμε ταινίες και διαβάζουμε Σε καραντίνα να βρισκόμαστε το επόμενο διάστημα συμβάλλοντας στην προστασία της δημόσιας υγείας και περιορισμού εξάπλωσης του κοροναϊού. Ο κατ’οίκον περιορισμός είναι μια ευκαιρία για να περάσουμε δημιουργικά τον χρόνο μας διαβάζοντας βιβλία και βλέποντας ταινίες. Για βιβλίο προτείνω το μυθιστόρημα «Του έρωτα και της σκιάς» της Ιζαμπέλ Αλιέντε.
Πρόκειται για ένα βιβλίο ύμνο στην αγάπη και συγχρόνως έναν καθρέφτη ιστορικής πραγματικότητας, ασχέτως εάν παραμένει ανώνυμη η χώρα η οποία μαστίζεται από στυγνή δικτατορία (Χιλή, Αργεντινή, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία). Δικτατορία που εξαφανίζει τους ανεπιθύμητους, ενώ πίσω τους εκτυλίσσεται το δράμα των οικείων τους χωρίς κανείς να τους δίνει οποιαδήποτε πληροφορία για την τύχη τους. Παράλληλα ο λαός βιώνει τον φόβο και την εν γένει τρομοκρατία.
Νίκες και ήττες, το καλό και το κακό, η ιδιοτέλεια και ο ευγενής σκοπός, η συμμετοχή και η αδιαφορία προς τα κοινά, η δύναμη της αγάπης και η δύναμη του μίσους, οι αγαθές και οι σκοτεινές ψυχές, η αγνότητα και η ραδιουργία, η χαρά και ο πόνος, οι μικρές και οι μεγάλες στιγμές, η καλοσύνη και η εκδικητικότητα, η μεγαλοψυχία και οι μικροπρεπείς συμπεριφορές, όλα μένουν πιστά στα της ανθρώπινης ύπαρξης και αναψηλαφούνται ποικιλοτρόπως στο μυθιστόρημα. Με γοήτευσε η αφήγηση, η πλοκή, τα ξαφνιάσματα των ανατροπών, οι καλοχτισμένοι χαρακτήρες, ο ρυθμός και η ατμόσφαιρα, γνώρισα νοοτροπίες, συμπεριφορές και παροιμίες ενός άλλου λαού, ένιωσα ότι το μυθιστόρημα αποτελεί μινιατούρα του κόσμου μας.