Ο Μωυσής Ελισάφ και τα Γιάννενα

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου

Ήταν το πιο πολυφωτογραφημένο πρόσωπο τους τελευταίους μήνες. Ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη και μοναδικότητα για την χώρα μας. Ήταν αυτό που και ο ίδιος ίσως να μην περίμενε. Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ιωαννίνων και με μεγάλη πορεία και δράση στο χώρο των κοινών. Είναι πλέον ο νέος δήμαρχος Ιωαννίνων όπου η εκλογή του θεωρείται ως σταθμός στην ελληνική ιστορία, αφού είναι ο πρώτος δήμαρχος εβραϊκού θρησκεύματος σε πόλη της Ελλάδος. Ο ίδιος δεν ήταν ποτέ άγνωστος ή απραγής στην πόλη του. Δημοτικός σύμβουλος για πολλά χρόνια, πρόεδρος του πνευματικού κέντρου, καθηγητής στο πανεπιστήμιο, γιατρός με μεγάλη προσφορά και κυρίως ανθρωπιστικής φύσεως που λίγοι πια θυμούνται σ΄αυτό το επάγγελμα που ξεκινά με τον όρκο του Ιπποκράτη. Επίσης ιδρυτικό μέλος του ηπειρωτικού θεάτρου από το 1976 , βαθύς γνώστης του δικού τόπου και ιστορίας μιας και μεγάλωσε σε μια οικογένεια της πρώτης γενιάς του ολοκαυτώματος, χωρίς συγγενείς, χωρίς παππούδες με βαθιές όμως ρίζες από το χώρο και τον ευγενή τόπο της μνήμης που σου προσφέρει πάντοτε ισχυρά ερείσματα για να βαδίσεις.

Όταν δεν ξεχνάς και δεν προσπερνάς,όταν γνωρίζεις τον ανθρώπινο πόνο και αδιεξοδο μιας και ως γιατρός έρχεται καθημερινά να τον διαχειριστεί, να τον γιατρέψει και να χαρίσει την ελπίδα και μάλιστα χωρίς κανένα υλικό αντίτιμο, τότε η ψυχή είναι μεγάλη και το πεδίο της προσφοράς ακόμη πιο ευρύ και στέρεο. 17 χρόνια πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Ιωαννίνων, μέλος και γενικός γραμματέας του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου γνωρίζει πως για ξέρεις τι είσαι πρέπει να θυμάσαι πώς έγινες, την μακραίωνη πορεία του εβραϊσμού που έχει ανηφόρες αλλά και μια βαριά ταυτότητα όπως αποδείχθηκε ιστορικά. Η εκλογή του ελισάφ Μωυσή είναι ένα στοίχημα για την ελληνική κοινωνία μιας και σε άλλους τόπους θα ήταν αυτονόητη μια τέτοια εκλογή αν και σε άλλους βέβαια τελείως απαγορευτική. Είναι ίσως ένα μεταίχμιο που πρέπει να γέρνει και να οδηγεί προς το αυτονόητο με κριτήριο την αξία του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου και όχι στη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό κάθε μορφής που οδηγεί σε αποκλεισμούς και σκοτάδια.Τα να είσαι σήμερα ένας νέος homo universalis δεν είναι και πολύ εύκολη υπόθεση. Του ευχόμαστε κάθε επιτυχία στη νέα του θέση,καλή θητεία και μακάρι να καταφέρουμε να διδαχθούμε κι εμείς κάτι. Τι; Μα το αυτονόητο του Ανθρώπου και της υπόστασής του.