Ο Περουβιανός Μάριο Βάργκας Λιόσα εξελέγη στην Γαλλική Ακαδημία

Η εκλογή του τιμημένου με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (2010) Μάριο Βάργκας Λιόσα σε μια από τις κενές θέσεις της Γαλλικής Ακαδημίας αποτέλεσε μια ωραία έκπληξη
Στα 85 του χρόνια ο Περουβιανο-Ισπανός νομπελίστας συγγραφέας Μάριο Βάργκας Λιόσα, έλαβε την μεγάλη τιμή να εκλεγεί μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Εν τω μεταξύ καθόλου δεν αποτέλεσε εμπόδιο το ότι δεν έχει γαλλική υπηκοότητα και δεν έχει γράψει κανένα από τα έργα του στην γαλλική γλώσσα. Χρειάστηκε επίσης να παρακαμφθεί μια βασική προϋπόθεση που είναι το ηλικιακό όριο το οποίο ορίστηκε το 2010. Για να γίνει κάποιος μέλος της Ακαδημίας δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερος από 75 ετών. Η «φόρμουλα» που βρέθηκε πάτησε στο γεγονός ότι ο Λιόσα είχε υποβάλει την υποψηφιότητά του πριν από το 2010, χρονιά που ήταν 74 ετών. Έγινε με αυτόν τον τρόπο ο δεύτερος νομπελίστας που εισέρχεται στον κύκλο των Αθανάτων μετά τον Φρανσουά Μωριάκ (1885-1970) που είχε εκλεγεί το 1933 και τιμήθηκε με Νόμπελ το 1952. (…)
Ο Λιόσα θα ενδυθεί την επίσημη πράσινη αμφίεση του Ακαδημαϊκού και θα λάβει το σπαθί του καταλαμβάνοντας την την 18η έδρα, Fauteil 18 που χήρεψε πριν από δυο χρόνια με τον θάνατο του φιλοσόφου Μισέλ Σερ (1930-2019). Από το 2016 είναι ο πρώτος ξένος συγγραφέας που το έργο του εκδόθηκε από τις περίφημες μεγάλου κύρους εκδόσεις της Pléiade όσο ακόμη βρίσκεται εν ζωή.

Και μια πολιτική αντίδραση

Λίγο μετά την ανακοίνωση της εκλογής του Λιόσα, ο Γάλλος πολιτικός, Γερουσιαστής και επικεφαλής του αριστερού κόμματος «Ανυπότακτη Γαλλία» (France Insoumise), Ζαν-Λικ Μελανσόν έγραψε στον λογαριασμό του στο twitter: «Η γαλλική Ακαδημία εξέλεξε τον Βάργκας Λιόσα, συγγραφέα που δεν έχει γράψει ούτε ένα βιβλίο στα γαλλικά αντί για έναν γαλλόφωνο συγγραφέα. Δύστυχη Γαλλία».

Ποιος είναι
Ο Μάριο Βάργκας Λιόσα, που ζει στη Μαδρίτη, γεννήθηκε το 1936 στην Αρεκίπα του Περού. Το 1959 μετανάστευσε στο Παρίσι. Ήδη με το πρώτο του μυθιστόρημα «Η πόλη και τα σκυλιά» (μτφρ. Αγγελική Αλεξοπούλου, Εκδ. Καστανιώτη, 1999) έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο. Το 2010 κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα «Μια ιστορία για τον Μάυτα» (μτφρ. Αγγελική Αλεξοπούλου, 1997), «Τα τετράδια του δον Ριγοβέρτο» (μτφρ. Βιβή Φωτοπούλου, 2001), «Η γιορτή του Τράγου» (μτφρ. Αγγελική Αλεξοπούλου, 2002), «Το Πράσινο Σπίτι» (μτφρ. Κατερίνα Τζωρίδου, 2005), «Ο Παράδεισος στην άλλη γωνία» (μτφρ. Κώστας Αθανασίου, 2006), «Το παλιοκόριτσο» (μτφρ. Μαργαρίτα Μπονάτσου, 2007), «Ο άνθρωπος που έλεγε ιστορίες» (μτφρ. Τατιάνα Ραπακούλια, 2010), «Το όνειρο του Κέλτη» (μτφρ. Μαργαρίτα Μπονάτσου, 2011). Κυκλοφορούν επίσης τα διηγήματα «Οι αρχηγοί / Τα αντράκια» (μτφρ. Τατιάνα Ραπακούλια, 2012), η αυτοβιογραφία του Τ«ο ψάρι στο νερό» (μτφρ. Λήδα Παλλαντίου, 1999), καθώς και το δοκίμιό του «Επιστολές σ’ ένα νέο συγγραφέα» (μτφρ. Μαργαρίτα Μπονάτσου, 2001).