Γράφει ο Δημήτρης Κων. Σύγκελλος
Μετά από ένα χρόνο και πάλι στο γνωστό στέκι της παραλίας Καναλίου. Η ημέρα στη μεσημβρία του καλοκαιριού και η ώρα περίπου δώδεκα.
Υπό δροσίζουσα σκιάν καθήμενος απολάμβανα το συνήθη καφέν, ψημένο με τα χέρια «καλλιτέχνη» καφενείου και ζαχαροπλαστικής. Εμπρός, σε μικρή απόσταση, ευρεία πινακοθήκη λουόμενων πάσης ηλικίας και παντός μεγέθους και σχήματος. Σώματα διάφορα, αλλά σμιλευμένα με τα χέρια του μεγάλου Καλλιτέχνη – Δημιουργού, αρμονικά, άψογα και καλλίγραμα, προκαλούντα θαυμασμόν του κάλλους και της τελειότητας της αναλογίας.
Αλλά και άλλα που είτε τα έφτιαξε κουρασμένο το χέρι του Δημιουργού, είτε τα κακοποίησε το κολλημένο στην καταναλωτική πολυφαγία μυαλό κακόγουστων τύπων.
Το μάτι φεύγει πιο πέρα παρατηρώντας την γαλήνια θάλασσα του Ιονίου με τον πλούσιο και μοναδικό συνδυασμό χρωμάτων, φωτεινώς και αρμονικώς διαπλεκομένων. Αυτή είναι ο οριζόντια παρατήρηση μιας απείρου κάλλους παρουσίας της φυσικής Ελληνικής ομορφιάς.
Το βλέμμα μαγεύεται, παραμένει ορθάνοιχτο και ενεό (2) προ του θαύματος της πελαγίσιας – ποντοπόρας θεωρίας. Όμως η οριζόντια παρατήρηση διασταυρώνεται με την προς τα άνω, την ουράνια, την υψηλή, την υποβλητική και ωραία. Καθοδηγητής στο κέντρο του ουρανού η «λαμπάς η αιώνιος». Οι ακτίνες της σε μύριες αποχρώσεις διαχέονται στα κύματα και τα κορμιά των εκτεθειμένων για την επιθυμητή μελαμψότητα ή για λόγους θεραπείας.
Το «τρίπτυχο» θάλασσα, ήλιος, ουρανός θυμίζει στην ψυχή την απανταχού παρουσία του Δημιουργού, του «ποιήσαντος τον ουρανόν και τη γην και πάντα τα εν αυτή», τη στροφή προς τον κόσμο και τον άνθρωπο, ξυπνά την αγάπη προς αυτόν, τον αποδέκτη των ποικιλιών ευεργεσιών, αυτού του θαυμαστού συμπαντικού κόσμου.
Η παράδοσή σου με σώμα ψυχή και πνεύμα στο θαύμα του φωτός, του ουρανού και της θάλασσας απωθεί «πάσαν βιοτικήν μέριμναν» εξαφανίζει τη θλίψη και αποβάλλει την ψυχρότητα του νοείν. Η καρδιά χαίρεται το καλοκαίρι της ψυχής την προοπτική της ελπίδας, το φως της γνώσεως και της αλήθειας, την ευσπλαχνία του Θεού για τη μεγάλη δωρεά του κόσμου Του. Έτσι απολαμβάνεις την επίγεια παρουσία σου, το πέρασμά σου από τον κόσμο – στολίδι από τα χέρια του ποιητή και πλάστη σου. Η ώρα τούτη είναι η πιο κατάλληλη για στοχασμό, κυρίως για τη γνώση της πορείας μας. Έχουμε ξεχάσει να χρησιμοποιούμε το πνεύμα μας.
Παραδοθήκαμε στα «αγαθά» του καταναλωτισμού. Ζούμε για να καταναλώνουμε. Κολλήσαμε το βλέμμα μας στις «έξυπνες» συσκευές ενός άψυχου και ψεύτικου κόσμου των πάσης φύσεως μηχανών.
Γίναμε φιλάργυροι, φιλήδονες, φιλόδοξοι. Αλλοτριωθήκαμε με άμμεση συνέπεια την κατάθλιψη και τα πάσης φύσεως παντοία ψυχολογικά προβλήματα.
Κι όμως. Ιδού η ευκαιρία: «Παρά θιν αλός» για να αποσυνδεθούμε από την εικονική και ψευδή ευδαιμονία.
Η θέα θάλασσας, ξηράς και ουρανού είναι κάλεσμα να επαναξιολογήσεις την στάση σου. Κοίταξε μακριά. Θυμήσου ένα αγαπημένο σου πρόσωπο. Κάλεσέ το με το κινητό σου και πες του ένα τρυφερό λόγο. Έχει την ανάγκη σου, περιμένει τη βοήθειά σου. Δός του την.
Εδώ δεν παρατηρείς, έτσι στα χαμένα, για την παρατήρηση. Αξιοποίησε την έκθεσή σου στο δροσιστικό αεράκι της θάλασσας. Σήκωσε το βλέμμα σου στον ουρανό. Σκέψου κάτι ωραίο και αληθινό και πραγματοποίησέ το σύντομα. Ησύχασε. Μέσα στη θάλασσα παίξε με τα κύματα. Μάθε να κολυμπά το μικρό σου παιδί ή το εγγονάκι σου.
Κάνε πέρα από τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να ξεφύγεις από τον φαύλο κύκλο του άγχους και των ανεκπλήρωτων προσδοκιών. Άγγιξε με αγάπη ένα ζωντανό πλάσμα του Θεού. Στρέψε τον νου και την καρδιά σου προς τα άνω…
Για να υπάρχουν πάντοτε καλοκαίρια στην ψυχή μας.
1. Στην παραλία, δίπλα στη θάλασσα, παραλιακά. Θις – θινός =γιαλός, αμμουδιά. Άλς – αλός= θάλασσα.
2. Άφωνη, άναυδος.