Θα ήταν η ζωή μας κενή χωρίς ποίηση
και οι πόλεις άχαρες χωρίς ποιητές.
Την περασμένη Δευτέρα, 26 Δεκέμβρη στις 7.00 το βράδυ στο Εργατικό Κέντρο Άρτας
Παρουσιάστηκε με ιδιαίτερα εορταστική χαρά η δεύτερη ποιητική συλλογή του Λάμπρου Μάλλιου “Κίχλη την Αμφιλύκη”, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις “Εντύπωσις”. Και στη νέα του ποιητική συλλογή ο Λάμπρος Μάλλιος μάχεται με όπλο του το ποιητικό του εγώ να ξεκλειδώσει τα αινίγματα που στέκουν απειλητικά μπρος του και να γίνει αυτός ο κυρίαρχος του παιχνιδιού.
Για τον ποιητή και το βιβλίο μίλησε ο δήμαρχος Γ. Καραϊσκάκη Περικλής Μίγδος, η ποιήτρια Αθηνά Ζωγράφου, πρόεδρος της Ένωσης Φιλολόγων Φλώρινας, και ο Δημήτρης Βλαχοπάνος. Την εκδήλωση προλόγισε και συντόνισε ο δικηγόρος, Κώστας Τράμπας, Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Αρταίων, ενώ χαιρετισμό απεύθυνε εκπρόσωπος του Εργατικού Κέντρου.
Ποιήματα της συλλογής απόδωσαν τα μέλη της θεατρικής ομάδας Πολιτιστικού Συλλόγου Άρτας “Ο Μακρυγιάννης” Όλγα Τσάφη και Πάνος Καραγιώργος.
Παραθέτουμε την πολύ ενδιαφέρουσα εισήγηση του Κώστα Τράμπα:
«Φίλες και Φίλοι, Καλησπέρα σας και Χρόνια Πολλά.
Υγεία, Τύχη και πολλά χαμόγελα εύχομαι.
Συγκεντρωθήκαμε απόψε εδώ, σε αυτό το εμβληματικό κτίριο της πόλης μας, για την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του φίλου, Δημοσιογράφου και ποιητή Λάμπρου Μάλλιου, που αποτελεί τη δεύτερη προσπάθειά του στο χώρο της ποίησης. Είμαι βέβαιος ότι ακόμη και η επιλογή εκ μέρους του αυτής της αίθουσας, έχει τη σημειολογία της και, σίγουρα, μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι.
Είμαι χαρούμενος που έχω δίπλα μου ανθρώπους που έχουν διαγράψει μια λαμπρή πορεία στο χώρο του βιβλίου και έχουν καταξιωθεί με τα γραφόμενά τους. Φυσικά, αναφέρομαι στην κα Αθηνά Ζωγράφου (ποιήτρια, φιλόλογο και πρόεδρο της ένωσης Φιλολόγων Φλώρινας, η οποία μας έκανε την τιμή να ταξιδέψει από την πόλη της τέτοιες ημέρες για να βρεθεί μαζί μας, πράγμα που δείχνει και τη φλόγα της ίδιας για την ποίηση) αλλά και στο συντοπίτη μας κ. Δημήτρη Βλαχοπάνο, που δεν νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Και για να είμαι ειλικρινής, η παρουσία τους σήμερα, μου γεννά μια «ασφάλεια», διότι ως «ειδικοί επί του θέματος», είναι πλέον ή βέβαιον ότι πολύ καλύτερα από τον καθένα μας, έχουν ήδη «αποκρυπτογραφήσει» τις ποιητικές διαθέσεις του φίλου μας Λάμπρου.
Τον Λάμπρο Μάλλιο τον γνωρίζω πολλά χρόνια. Μάλιστα, κατά ένα περίεργο τρόπο, η έναρξη τόσο της επαγγελματικής μου πορείας όσο και της ενασχόλησής μου με τα κοινά της πόλης μας, συνέπεσαν, περίπου, χρονικά με την εμφάνιση και του ιδίου στα δημοσιογραφικά πεπραγμένα της περιοχής μας, οπότε δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να πω ότι ο τρόπος της γραφής του αλλά και της σκέψης του, σίγουρα επηρέασαν εμάς του, ηλικιακά μικρότερους, άλλως, τουλάχιστον, δεν μας άφησαν «ασυγκίνητους» οι απόψεις του. Οι πράγματι προχωρημένες για εκείνη την εποχή απόψεις του, οφείλω να παραδεχτώ.
Ο Λάμπρος πάντοτε ήταν από τους ανθρώπους που ήθελε να «ιντριγκάρει» το κοινό του. Του άρεσε να «παίζει» με τις λέξεις και η φρασεολογία που χρησιμοποιούσε στα κείμενά του, έβαζε τον αναγνώστη του σε μια διαδικασία ανακάλυψης νοημάτων «πίσω από λέξεις».
Και εξηγούμαι: όλοι θυμόμαστε την πορεία του Λάμπρου ως εκδότη και δημοσιογράφου. Και φυσικά, όλοι θυμόμαστε τον τίτλο που χρησιμοποίησε στην εφημερίδα που εξέδιδε: «ο Ακανθόχοιρος». Δηλαδή, ακόμη και με τον τίτλο που επέλεξε για την εφημερίδα του, θέλησε εξ αρχής να προϊδεάσει τον αναγνώστη του για το τί έντυπο κρατάει στα χέρια του. Δεν επέλεξε έναν από τους «τυπικούς» (τετριμμένους, εάν θέλετε) τίτλους εφημερίδας της εποχής. Επέλεξε έναν τίτλο και μόνο και μόνο «το άκουσμά του», αποτέλεσε «θέμα συζήτησης» στην πόλη μας. Τουλάχιστον, όπως έτσι εγώ θυμάμαι, αφού όλοι αντιληφθήκαμε ότι η πρόθεση του δημοσιογράφου Λάμπρου Μάλλιου ήταν να κάνει τον αναγνώστη του να προβληματιστεί και να δει πέρα από τα γεγονότα τα οποία πολλές φορές απλά παρουσιάζονται και «δεν αναλύονται».
Με τον ίδιο τρόπο, λοιπόν, παρουσιάστηκε ενώπιόν μας και ως ποιητής. Από την αρχή των ποιημάτων του θέλει να θέσει «κανόνες» στον αναγνώστη του, ώστε αυτός να αρχίζει «να ψάχνει». Και να ψάχνει, μέσω των «αναμνήσεων» που γεννά η απλή και μόνο ανάγνωση των ποιημάτων του. Και ταυτόχρονα, καταφέρνει να θέτει διλήμματα και ερωτήματα στον αναγνώστη, καλώντας τον, ουσιαστικά, να πάρει θέση σε θέματα που απασχολούν την κοινωνία μας. Μόνο και μόνο αν αναγνώσει κανείς το ποίημά του «ο Ρεσβάν Αχμέτ», θα καταλάβει αμέσως ότι η πρόθεση του ποιητή είναι να κάνει τον αναγνώστη του «να ασχοληθεί» με θέματα που ταλανίζουν την κοινωνία μας και που ο ίδιος θέλει να αναδείξει. Ο ποιητής Λάμπρος Μάλλιος δεν επιδιώκει να κάνει τον αναγνώστη του απλά «να διαβάσει ένα κείμενο» («… πληρώνονται ακριβά τα όνειρα όταν τα βλέπεις στο κεφάλι της ανεμελιάς … Δεν έχει δικαίωμα στην αρρώστια ο Πακιστανός … Ποτέ δεν ανακάλυψε ο Ρεσβάν Αχμέτ ότι δούλεψε σε σάπιο ψαροκάϊκο που βούλιαξε στα ανοιχτά της Αιγύπτου και πως από θαύμα γλίτωσε εκείνη την ημέρα του Αϊ Νικόλα …»).
Επίσης, ο Λάμπρος προσπαθεί «να αφυπνίσει» το κοινό του, θέτοντάς του ζητήματα ακόμη και για την «ιδεολογία της αισθητικής», που στις μέρες μας, πολλές φορές καθημερινά «βιάζεται» και «παραβιάζεται» («… αισθητική υπάρχει στην ειρήνη, την αλληλεγγύη, την ισότητα, τη δικαιοσύνη, στη δίκαιη κατανομή του πλούτου …»).
Ταυτόχρονα, καλεί τον αναγνώστη να συμφωνήσει μαζί του σε θέματα που, δια-χρονικά, αποτελούν «προβλήματα της κοινωνίας μας» (Εκείνα που βγάζουν πίκρα είναι η αδυναμία του ανθρώπου να πάρει την απόφαση και να πει: ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΟΙΣ. Στην αδικία να αντισταθούν …). Μπορεί, άραγε, κανείς να διαφωνήσει με αυτή τη σκέψη του ;;
Τέλος, τουλάχιστον στα δικά μου τα μάτια, είναι προφανές το κάλεσμα του ποιητή Λάμπρου Μάλλιου προς το αναγνώστη του, να κρατήσει άσβεστες τις αξίες με τις οποίες ολόκληρες γενιές μεγάλωσαν αλλά και να αγωνιστεί γι’αυτές («… όχι, δεν πεθαίνουν οι αξίες. Δεν σβήνονται τα συνθήματα που είναι γραμμένα με αίμα. Όχι, δεν λιποτακτούν οι αξίες. Ψωμί, παιδεία, ελευθερία …»).
«Κίχλη στην Αμφιλύκη» λοιπόν, και το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ποιητής Λάμπρος Μάλλιος, όπως έκανε ως δημοσιογράφος, συνεχίζει στον ίδιο δρόμο και δεν λοξοδρομεί. Δηλαδή, προκαλεί – προσκαλεί τον αναγνώστη του να ψάξει, να ερευνήσει και, αν μη τί άλλο, να διαβάσει πίσω από τις λέξεις. Διότι, μη μου πείτε, αγαπητοί μου φίλοι ότι όταν είδατε το εξώφυλλο του βιβλίου, δεν αναζητήσατε να βρείτε τί σημαίνει ο τίτλος του. Εγώ, πάντως, ήταν το πρώτο πράγμα που έκανα !!
Φίλε Λάμπρο,
Καλό ταξίδι στην ποιητική σου αυτή, δεύτερη, προσπάθεια. Εύχομαι να συνεχίζεις να «ιντριγκάρεις» με τα κείμενά σου τους αναγνώστες σου.