Παύλος Χριστίδης-100 χρόνια από τη γέννηση της Μελίνας
Η Μελίνα είναι Μελίνα όλων μας. Από τις ελάχιστες πολιτικούς που κατάφεραν να τις αποκαλεί ο κόσμος με το μικρό τους όνομα. Κι αν τώρα όλοι γράφουμε λόγια θαυμασμού γι’ αυτήν την ξεχωριστή γυναίκα που γεννήθηκε σαν σήμερα πριν από 100 χρόνια, δεν ήταν όμως καθόλου έτσι η κατάσταση που βίωνε εκείνη. Η Μελίνα τίμησε τις αποφάσεις της, αγωνίστηκε για την ελευθερία της και τη χειραφέτησή της, σε μια εποχή που η γυναίκα, και μάλιστα η Ελληνίδα γυναίκα, στριμώχνονταν σε έναν ρόλο πολύ περιοριστικό, αποπνικτικό. Παρόλη την τεράστια απόσταση που διένυσε στην προσπάθειά της να μην υποκύψει σε στερεότυπα και κοινωνικούς καθωσπρεπισμούς, δεν έπαψε ποτέ να είναι Ελληνίδα: «Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα» δήλωνε αναφερομένη στην αφαίρεση της ελληνικής της ιθαγένειας από τη χούντα.
Είναι η γυναίκα που συνέχισε να πολεμάει τη χούντα ακόμα κι όταν δεχόταν απειλητικά τηλεφωνήματα, γράμματα γεμάτα μίσος, απειλές και προσβλητικά υπονοούμενα. Συνέχισε να αγωνίζεται ακόμα κι όταν είδε την κάννη ενός όπλου να τη σημαδεύει στο παράθυρο του αυτοκινήτου της στην Νέα Υόρκη. Την πολέμησαν όλοι εκείνοι, οι δειλοί, που δύσκολα αποδέχονται αυτό που θα ήθελαν να είναι, αλλά δεν είναι. Όλοι θα ήθελαν να έχουν την ελευθερία της Μελίνας, αλλά λίγοι τόλμησαν. Η ελευθερία δεν είναι φτηνή.
Η Μελίνα την πλήρωσε την ελευθερία της, και πίσω από τη λαμπερή εικόνα υπάρχουν άπειρες στιγμές που έσφιγγε τα δόντια και συνέχιζε. Γιατί ήξερε ποια είναι και τι ήθελε. Μέσα από αυτόν τον αγώνα ατσαλώθηκε, έγινε η ατρόμητη πατριώτισσα Μελίνα που απαιτούσε τα μάρμαρα όταν κανείς στον κόσμο δεν τολμούσε να ψελλίσει κουβέντα για επιστροφές αρχαιοτήτων.
Έγινε η Μελίνα που έφτιαξε τον θεσμό της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης, η Μελίνα που έδωσε εικόνα και νέο νόημα στο τι σημαίνει «Ελληνίδα γυναίκα» σε όλο τον κόσμο. Σήμερα τη θυμόμαστε λόγω της γενέθλιας ημέρας της.
Ας την θυμόμαστε και κάθε άλλη φορά που ακούμε ένα σεξιστικό υπονοούμενο ή ένα υποτιμητικό σχόλιο για μια γυναίκα που τολμάει.